oceniam ją po wielu latach, z powodu sentymentu, może gdybym teraz przeczytał faktycznie byłbym bliżej średniej, ale kiedyś bardzo mi się podobała i zapadła mi w pamięć, więc jest 7/10 :)

oceniam ją po wielu latach, z powodu sentymentu, może gdybym teraz przeczytał faktycznie byłbym bliżej średniej, ale kiedyś bardzo mi się podobała i zapadła mi w pamięć, więc jest 7/10 :)

Świetna klimatyczna opowieść, w której autorka bezbłędnie prowadzi czytelnika po swoim świecie. W fantasy lub powieściach odtwarzających inne epoki zdarz mi się natrafiać na coś co jest jak nieprzyjemny zgrzyt gdy autorowi nie udaje się zręcznie wpleść jakiegoś wątku związanego z obyczajowością minionych epok (lub co gorsza używa języka który jest zbyt współczesny) co psuje mi przyjemność lektury w tej książce czegoś takiego nie ma. Za to bardzo cenię tą pisarkę. W jej opowieści wszystko do siebie pasuje. Podoba mi się też podejście autorki do postaci, czytelnik może kogoś do woli nie lubić. W tekście nie czuć przymusu by każda postać uczynić albo dobrą albo zła, sprytna lub tępa. To jedna z moich ulubionych książek fantasy. Doceniam ją z kunszt i klasę oraz poczucie humoru autorki.

Świetna klimatyczna opowieść, w której autorka bezbłędnie prowadzi czytelnika po swoim świecie. W fantasy lub powieściach odtwarzających inne epoki zdarz mi się natrafiać na coś co jest jak nieprzyjemny zgrzyt gdy autorowi nie udaje się zręcznie wpleść jakiegoś wątku związanego z obyczajowością minionych epok (lub co gorsza używa języka który jest zbyt współczesny) co psuje...

Muszę się zgodzić z raptorem! Może i trochę kicz ale naprawdę przyjemny w czytaniu, po prostu _przyjemnie_ się czyta. Co mnie się podobało to umiejętne wplecenie stylu powieściowego Dumasa / Balzaca / Jane Austin - w świat fantasy z goblinami, trollami, golemami itp! Dziwna mieszanka, naprawdę nietrywialny, ciekawy efekt, nie dajcie się zrazić opiniom o tej pozycji. Naprawdę nie jest wcale taka zła. Nie uważam jej za stracone godziny mego życia. Romans jest napisany zgrabnie, choć postać głownej bohaterki nieco drażniaca, (ale nie bardziej niż opiewana Sonea z powieści Canavan)za to jej elfi oblubieniec jest niebanalny a postać księżnej - ciekawa i szara. No co tu dużo mówic, jak dla mnie - miłe spędzony czas!

Muszę się zgodzić z raptorem! Może i trochę kicz ale naprawdę przyjemny w czytaniu, po prostu _przyjemnie_ się czyta. Co mnie się podobało to umiejętne wplecenie stylu powieściowego Dumasa / Balzaca / Jane Austin - w świat fantasy z goblinami, trollami, golemami itp! Dziwna mieszanka, naprawdę nietrywialny, ciekawy efekt, nie dajcie się zrazić opiniom o tej pozycji....

Przyznaję, mam słabość do tej książki. Pierwszy raz czytałem ją, kiedy jeszcze pachniała nowością, a ja miałem połowę tych lat, co mam teraz. Zapamiętałem ją jako „taki radosny kicz”, ale tego określenia używam tu po swojemu, z wydźwiękiem w istocie pozytywnym, z dyskretnym respektem. Kicz jako konwencja. Lubię lubić.

Powieść jest może i klasy C, ale za to elegancka, potoczysta i konkretna. Ma wszelkie zalety dobrze opowiedzianej historii i żadnej z tych wad, które ostatnio odrzuciły mnie od paru zakontraktowanych bestsellerów. Postacie są barwne i charakterystyczne. Opisów jest w sam raz. Dobre dialogi są. Nie żeby jakieś szczególnie odkrywcze, ale na tle wciąż obniżanych tu i ówdzie poprzeczek odpowiadają na tęsknotę za tym, jak pisano kiedyś. Nie ma eksperymentów na czytelniku. Wyraźnie widać fabułę, klamry kompozycyjne, nie ma wątków wtrąconych przypadkowo i później jak kamień w wodę. Może to tylko brak minusów, ale wystarczy, by poczuć przyjemne mrowienie-zdumienie.

Obawy miałem, bo z wiekiem coraz sporadyczniej porywam się na słowo pisane o elfach i trollach, a weryfikacja ćwierćwiekowych sentymentów to zdradliwa rozrywka. „Księżyc goblinów” przeszedł jednak tę próbę czasu zwycięsko.

A mimo to wciąż nie mogę się oprzeć pokusie, by traktować tę powieść protekcjonalnie (np. by nazwać ją „powieścią klasy C”!). Może temu dufnemu odruchowi w jakiejś mierze przysłużyło się koszmarne wydanie – przestawionych liter, zgubionych i pomylonych słów jest tyle, że chyba dopiero przy następnej książce będę się zastanawiał, co mi w niej, w tej nowej, nie gra.

Przyznaję, mam słabość do tej książki. Pierwszy raz czytałem ją, kiedy jeszcze pachniała nowością, a ja miałem połowę tych lat, co mam teraz. Zapamiętałem ją jako „taki radosny kicz”, ale tego określenia używam tu po swojemu, z wydźwiękiem w istocie pozytywnym, z dyskretnym respektem. Kicz jako konwencja. Lubię lubić.

Powieść jest może i klasy C, ale za to elegancka,...

Najgorsza "książka" jaką kiedykolwiek przeczytałem.

Najgorsza "książka" jaką kiedykolwiek przeczytałem.

Krótko: nie podobała mi się!

Krótko: nie podobała mi się!

Czemu tak nisko oceniane? Bajkowe, magiczne, nietypowe, klimatyczne? Naprawdę zaskoczyły mnie oceny i opinie. Why, people, why!

Czemu tak nisko oceniane? Bajkowe, magiczne, nietypowe, klimatyczne? Naprawdę zaskoczyły mnie oceny i opinie. Why, people, why!