3/10 – SŁABY

Trwa wojna. Jej miejsce, czas i antagoniści są bliżej nieokreśleni. Wśród żołnierzy jednej ze stron grasuje psychopatyczny morderca, dokonujący niezwykle brutalnych mordów. Do wykrycia i pojmania zwyrodnialca powołana zostaje specjalistyczna ekipa dochodzeniowa, na której czele staje porucznik Frewin. Z pomocą młodej pielęgniarki Ann, śledczy próbują rozwiązać tajemnicę niezwykle wyrafinowanych, rytualnych zbrodni. Grupa Frewina szybko ściąga na siebie uwagę psychopaty, a jej członkowie stają się kolejnymi celami w jego krwawej grze.

Całe szczęście, że przygodę z prozą Chattama rozpocząłem od bardzo dobrej "Trylogii zła". Gdybym bowiem zaczął od tej książki, mógłbym zrazić się do tego francuskiego pisarza i być może nie przeczytać już nic więcej z jego dorobku, a tak mogę z czystym sumieniem uznać "Drapieżców" za zwykły wypadek przy pracy w twórczości autora.
Dlaczego tak nisko cenię tę pozycję? Ponieważ wg mnie jest mocno przekombinowana. Miało być mocno i efektownie, a ostatecznie wyszło nieco groteskowo. W szczególności tyczy się to scen zbrodni, które zostały zainscenizowane w sposób absurdalnie niewiarygodny. Pod tym względem dzieło Chattama charakteryzuje się klasycznym przerostem formy nad treścią.
Nie dopatrzyłem się również absolutnie niczego w motywach i postępowaniu mordercy, co mogłoby usprawiedliwiać i determinować stosowane przez niego metody. Ogólnie rzecz biorąc postacie są raczej drętwe i mało wiarygodne, a fabuła miałka. Owszem, pełna zwrotów akcji, niestety tyleż niespodziewanych co chaotycznych.

Reasumując, Maxime Chattam jak najbardziej tak... ale nie w tym wydaniu. Nie polecam.

3/10 – SŁABY

Trwa wojna. Jej miejsce, czas i antagoniści są bliżej nieokreśleni. Wśród żołnierzy jednej ze stron grasuje psychopatyczny morderca, dokonujący niezwykle brutalnych mordów. Do wykrycia i pojmania zwyrodnialca powołana zostaje specjalistyczna ekipa dochodzeniowa, na której czele staje porucznik Frewin. Z pomocą młodej pielęgniarki Ann, śledczy próbują rozwiązać...