(...) Na podstawie tytułu można wysnuć błędne wnioski odnośnie zawartości albumu, ponieważ ów „dom” to wcale nie „dom zabawy” czy też „dom zabaw”, owo „fun” jest skrótem od „funeral” – czyli od domu pogrzebowego. Skojarzenia jakie mogą się nasuwać po rozszyfrowaniu tytułu – np. Tim Burton – są jak najbardziej błędne. Niewiele, jeśli nie wcale, w tej książce humoru i żartu. Jest ironia, ale ona ma raczej cierpki smak.

„Fun home” to ponura, autobiograficzna powieść graficzna, w której Alison Bechdel (autorka & narratorka & bohaterka) przedstawia swoje dzieciństwo, dorastanie, młodość i wchodzenie w dorosłość. Autorka stosuje typowo literackie środki stylistyczne, jak retrospekcje czy retardacje. Powroty do zdarzeń już wcześniej opisywanych, bez płynnego przechodzenia od-do. Narracja prowadzona jest nielinearnie. Dzięki tym zabiegom, już po lekturze pierwszego rozdziału, wiemy jakie będzie zakończenie. Nie chodzi o sukcesywne przedstawianie kolejnych faktów z życia Alison, nie ma prostego wynikania między owymi faktami. A nawet dochodzi do sytuacji kwestionowania zdarzeń, które miały miejsce. Główna bohaterka pisze dziennik, opisuje minione dni, enumeracyjnie wymienia byłe zdarzenia. Po jakimś czasie wstawia przed opisywanymi zdarzeniami słowo „chyba”, następnie zastępuje to słowo kwantyfikatorem mającym oznaczać „prawdopodobieństwo”, by w końcu całość wpisów zastępować znakiem mającym oznaczać wątpliwość.

Życie spędzone w tytułowym domu pogrzebowym, który od lat prowadzony jest przez jej rodzinę, nie jest ani sielankowe, ani zabawne. Szczególnie skomplikowana relacja emocjonalna łączy bohaterkę z jej ojcem. Zresztą ojcu, a nie matce, poświęca się w tej książce bardzo dużo uwagi (...)

Książki, powieści, wiersze, leksykony językowe, czytanie, autorzy, bohaterzy powieściowi, definicje słownikowe są ważnym elementem składowym konstruowania narracji. Poprzez lektury, ich czytanie oraz interpretację Alison Bechdel opowiada o sobie. Ta wysublimowana intertekstualna gra chwilami mi ciążyła, ponieważ nie wszystkie odwołania i przywołania, mimo odautorskich komentarzy, bibliografii, wstępu Izabeli Filipiak oraz ciekawego posłowia „Od tłumaczy”, byłem w stanie złapać, zrozumieć. Miejscami czułem się jak na genderowym wykładzie z historii literatury. Nie jest to żaden zarzut w stosunku do Alison Bechdel, raczej przyznanie się do własnych niedostatków wiedzy i erudycji...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
http://dybuk.wordpress.com/2011/08/16/fun-home-tragikomiks-rodzinny/

(...) Na podstawie tytułu można wysnuć błędne wnioski odnośnie zawartości albumu, ponieważ ów „dom” to wcale nie „dom zabawy” czy też „dom zabaw”, owo „fun” jest skrótem od „funeral” – czyli od domu pogrzebowego. Skojarzenia jakie mogą się nasuwać po rozszyfrowaniu tytułu – np. Tim Burton – są jak najbardziej błędne. Niewiele, jeśli nie wcale, w tej książce humoru i żartu....