Nie wiadomo co oceniać: człowieka czy listy? Vincentowi dałbym maksymalną ocenę za konsekwencję.

"Listy do brata" mogą stanowić podstawę dla studium przypadku "prawdziwego artysty" zdefiniowanego, jako człowieka świecko oświeconego, czyli opętanego myślą natrętną o posiadaniu "Prawdy". Van Gogh wbrew wszelkim niepowodzeniom podążał raz obraną drogą, którą każdy inny twórca w jego czasach gardził. Autor "Słoneczników" wybrał prostotę i nadał jej intensywność równą własnej wrażliwości. "Sztuka to natura plus człowiek", tę myśl Holender zobrazował swoim dziełem doskonale. Jego sztuka była całkowicie niesalonowa, zawstydzała, była niewyjściowa i nieprzysiadalna, jak jej autor - zaniedbany, szczery i porywczy. Do tego ponadprzeciętnie inteligentny i oczytany, co przy jego odpychającej powierzchowności zapewne irytowało zadbanych głupków.

Pasjonujące jest śledzenie narracji wydarzeń, jaką Vincent prowadzi w listach i porównywanie jej do opisu tych samych zdarzeń widzianych oczami ludzi z jego otoczenia. Van Gogh ciągnie wątek myśli, tej niezmiennej i niepodlegającej wpływom zewnętrznym, myśli genialnej, której wszystko inne musi się podporządkować. Ta myśl jest jak płomień, który parzy i odstręcza ludzi, a także trawi życie samego artysty, jednak na tym ogniu powstaje coś wiecznego, bo prawdziwego. Zdaje się, że tylko Theo widział (raczej mglisto) wartość w pracy starszego brata i tylko on dorzucał do ognia, żeby nie zgasł.

Ciekawostką jest - a raczej potwierdzeniem prawdy na temat sztuki - że Vincent van Gogh wcale nie chciał być uznanym malarzem, nie chciał nawet wystawiać swoich obrazów. Żył jak pasożyt z pełną świadomością i było mu z tego powodu niewypowiedzianie źle, ale wewnętrznie czuł, że to co robi nie ma tak na prawdę ceny w czasach, w jakich tworzy. Chyba wiedział (skąd do diabła?), że tylko przez szkło powiększające, jakie stwarza czas gdy się patrzy wiele lat wstecz, ukaże jego prawdziwą wielkość.

Nie wiadomo co oceniać: człowieka czy listy? Vincentowi dałbym maksymalną ocenę za konsekwencję.

"Listy do brata" mogą stanowić podstawę dla studium przypadku "prawdziwego artysty" zdefiniowanego, jako człowieka świecko oświeconego, czyli opętanego myślą natrętną o posiadaniu "Prawdy". Van Gogh wbrew wszelkim niepowodzeniom podążał raz obraną drogą, którą każdy inny...