Zapoznałam się z twórczością pani Agnieszki Krawczyk dzięki indywidualnemu wyzwaniu u Ejotka. Jakie są moje wrażenia?

Postacie wykreowane przez autorkę są odmienni od bohaterów innych książek które czytałam. Każdy przedstawiony jest pozytywnie. Mają swoje dziwaczne zainteresowania - w porządku większość ludzi ma jakiegoś bzika. Ale żeby cała wieś! Wszyscy się lubią, pomagają w trudnych chwilach. Po dłuższym zastanowieniu jest to wyjątkowo słodka i krzepiąca powieść. I tak właśnie miało być.

Okładka dobrze, że została zmieniona, bo ta wyjątkowo nie zachęca do poznania historii Witolda, który zostawia swoje dotychczasowe życie i pracę w MSZ. Kupuje posiadłość z 100 hektarami pól i lasów oraz co najważniejsze eklektyczny pałac. Podejmuje się jego remontu i odkrywa jego tajemnice.
Poznaje przyjaciół, z którymi spędza wtorkowe wieczory oglądając mecze. Witold, Wojtek i Albert (obaj są nauczycielami) i Mila (sołtys Idy) prowadzą wyjątkowo nudne rozmowy na tematy marynistyczne, opowiadają sobie cytatami z XVIII/XIX wiecznych powieści np. Moby Dick.
Pojawia się wątek przygodowy z okrywaniem skarbów.
W pełni zadowolona byłam przy ostatnich stronach powieści, kiedy doczytałam o przeszłości głównych bohaterów. Okazało się, że życie nie obeszło się z nimi łatwo. Więc teraz jest czas na sprawdzenie w kolejny tomach, czy nadal będzie tak sielankowo w pałacu i Idzie.

Zapoznałam się z twórczością pani Agnieszki Krawczyk dzięki indywidualnemu wyzwaniu u Ejotka. Jakie są moje wrażenia?

Postacie wykreowane przez autorkę są odmienni od bohaterów innych książek które czytałam. Każdy przedstawiony jest pozytywnie. Mają swoje dziwaczne zainteresowania - w porządku większość ludzi ma jakiegoś bzika. Ale żeby cała wieś! Wszyscy się lubią,...