Podczas czytania pierwszych trzech części fabuła pochłonęła mnie na tyle, że nie zwracałam uwagi na poważne minusy tej serii. Świat przedstawiony w książce nadal mnie zachwyca, szczególnie, że do i tak już wybitnie neopogańskiego kultu bogini Nyks doszły jeszcze czirokeskie legendy. Ale nie można w nieskończoność przymykać oczu na ten okropny język! Od kiedy to wampiry, nawet młode używają słów takich jak "spoko wodza"? Albo która kapłanka bogini mówi o swoich darach komunikacji z żywiołami, że są zarąbiste? Nie mówiąc już o Synach Ereba, którzy w przeważającej części na szczęście używają przyzwoitego słownictwa, adekwatnego do swojej pozycji, ale czasem "przeskakują" na przerażająco młodzieżowy styl mówienia.
Co do bohaterów, to przeważająca większość jest wybitnie irytująca i po prostu głupia (mam tu na myśli tzw:"baranie stadko Zoey"). Ich płytkie dialogi są naprawdę często wręcz nie na miejscu. Nie mówiąc już o głównej bohaterce, której niektóre decyzje wręcz przerażają myślącego czytelnika (szczególnie jej życie uczuciowe, które obejmuje/obejmowało aż...o zgrozo! trzech facetów naraz).
Mimo tych oczywistych wad nie sposób się nie wciągnąć w serię o Domu Nocy, bo ratuje go świat stworzony przez autorki, o czym już wspomniałam. Szkoda tylko, że język i infantylni bohaterowie psuja nastrój, bo książki mogłyby być zdecydowanie lepsze.

Podczas czytania pierwszych trzech części fabuła pochłonęła mnie na tyle, że nie zwracałam uwagi na poważne minusy tej serii. Świat przedstawiony w książce nadal mnie zachwyca, szczególnie, że do i tak już wybitnie neopogańskiego kultu bogini Nyks doszły jeszcze czirokeskie legendy. Ale nie można w nieskończoność przymykać oczu na ten okropny język! Od kiedy to wampiry,...