Książka napisana niby przez eksperta i choć nie jest opracowaniem naukowym a jedynie subiektywnym zbiorem reportaży, to jednak jej ton pasuje raczej do jakiegoś domorosłego podróżnika przekonanego o tym że istnieje tylko jeden prawdziwy model kultury, a nie do znawcy spraw międzynarodowych. Najlepiej to widać w części poświęconej Rumunii, gdzie Rumunów autor przedstawia wprost jako dzikich ludzi, a ich kraj jako skrzyżowanie Europy i Afryki. Do tego dochodzi klasyczny wśród amerykanów podział na dobry zachód i zły wschód. Tak samo kwestia Jugosławii jest sprowadzona tylko do tego że Serbowie i Chorwaci to narody cynicznych zbrodniarzy, a sam rozpad tego państwa to wina Tity, choć książka była pisana po roku 1980, czyli po śmierci przywódcy Jugosławii. Co do plusów to w sumie dla mnie były dwa. Pierwszy, to fakt ze autor zrywa z mitem Grecji jako kraju zachodnioeuropejskiego, i przedstawia ten kraj zgodnie z jego położeniem geograficznym, choć w kontekście tej pracy oznacza to że Grecja tak samo jak każdy inny kraj regionu, w oczach autora jest "wyspą dzikusów". Drugi natomiast to styl w jakim ta książka była napisana i to chyba tylko dzięki stylowi dałem rade ją całą przeczytać. Język tej książki jest bardzo przystępny i porywa czytelnika, zawiera dużo bogatych opisów sporo dialogów i przemyśleń wyartykułowanych pewnego rodzaju poetyckim językiem. Ale jednak sam styl to za mało by można uznać tą książkę za wartościową na temat Bałkanów, natomiast jest doskonałym świadectwem mentalności amerykańskiej. Gdzie wszystko sprowadza się do wskazaniach prostej odpowiedzi na pytanie "kto jest winny?". O każde nieszczęście autor obwinia lewicowy PASOK w Grecji, wybuch wojny w Jugosławii to jak już było wspomniane wina Tity, a sytuacja Rumunii to efekt mentalności całego narodu. Chyba jedyny kraj który zdobył sympatię autora i który nie został permanentnie zmieszany z błotem to Bułgaria, choć i tu autor opisywał kraj i ludzi z poziomu wyższości zachodu. Podsumowując ta książka to przejaw typowo amerykańskiej propagandy, okraszonej bardzo urzekającym stylem.

Książka napisana niby przez eksperta i choć nie jest opracowaniem naukowym a jedynie subiektywnym zbiorem reportaży, to jednak jej ton pasuje raczej do jakiegoś domorosłego podróżnika przekonanego o tym że istnieje tylko jeden prawdziwy model kultury, a nie do znawcy spraw międzynarodowych. Najlepiej to widać w części poświęconej Rumunii, gdzie Rumunów autor przedstawia...