Yess!

Yess!

Książka pisana na początku lat 90-tych ubiegłego stulecia,w Polsce wydana w 2010 roku i tym samym może sprawiać wrażenie "ramotki" , ale skoro ówczesne konflikty pokazuje w perspektywie historycznej (autor dociera do źródeł narodowych resentymentów),książka ma walor również uniwersalny. Niemniej osobom mającym ambicje poznania względnie obiektywnej wersji tych wszystkich wydarzeń, z racji, że autor książki prezentuję zaoceaniczną wersję (jest Amerykaninem) predyspozycji poznawczej, sugeruję (ale tylko sugeruję) zapoznanie również z jakimś innym spojrzeniem na te pogmatwane, historyczne igrce.
W tego typu sprawach(chociaż dzisiaj już emocje w tych sprawach opadły) najlepiej zachować stoicki spokój i poznawczy dystans.
Można również poszperać w literaturze pięknej. Na przykład "Most na Drinie", ale są na pewno jeszcze inne książki dotyczące tej tematyki.
Wrażenia po lekturze (czytałem kilkanaście lat temu) pozytywne.

Książka pisana na początku lat 90-tych ubiegłego stulecia,w Polsce wydana w 2010 roku i tym samym może sprawiać wrażenie "ramotki" , ale skoro ówczesne konflikty pokazuje w perspektywie historycznej (autor dociera do źródeł narodowych resentymentów),książka ma walor również uniwersalny. Niemniej osobom mającym ambicje poznania względnie obiektywnej wersji tych wszystkich...

Opowieść o Bałkanach przez pryzmat jednostek, które je ukształtowały - tytułowych "upiorów", których czyny do dzisiaj odbijają się echem w regionie. Lektura na granicy reportażu, literatury historycznej i powieści podróżniczej, na zmianę fascynująca, przerażająca i piękna. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę pozycję, zwłaszcza interesując się tym regionem lub wybierając się w tamtym kierunku.

Opowieść o Bałkanach przez pryzmat jednostek, które je ukształtowały - tytułowych "upiorów", których czyny do dzisiaj odbijają się echem w regionie. Lektura na granicy reportażu, literatury historycznej i powieści podróżniczej, na zmianę fascynująca, przerażająca i piękna. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę pozycję, zwłaszcza interesując się tym regionem lub wybierając się w...

Bałkańskie Upiory to swego rodzaju vademecum wiedzy o Bałkanach, spis doświadczeń i spostrzeżeń na temat burzliwych czasów chaosu i transformacji w regionie. Polecam Gorąco entuzjastom Południa Europy.

Bałkańskie Upiory to swego rodzaju vademecum wiedzy o Bałkanach, spis doświadczeń i spostrzeżeń na temat burzliwych czasów chaosu i transformacji w regionie. Polecam Gorąco entuzjastom Południa Europy.

Wtedy gdy Kaplan pisze o historii krajów bałkańskich jest ciekawie i rzeczowo. Niestety gdy autor zaczyna opisywać swoje wrażenia z podróży zaczyna być groteskowo. Jego spostrzeżenia pisane są z pozycji zadufanego i aroganckiego Amerykanina, przedstawiciela kraju, w którym są sami mądrzy, radośni, kulturalni i zadbani ludzie. Kaplan opisuje mieszkańców Bałkanów z mieszaniną odrazy i politowania dla ich kultury, historii i stylu życia, jakby nie rozumiejąc, że są one również konsekwencją pozostawienia na pastwę komunizmu przez Amerykanów właśnie. Niesmaczne to jest.

Wtedy gdy Kaplan pisze o historii krajów bałkańskich jest ciekawie i rzeczowo. Niestety gdy autor zaczyna opisywać swoje wrażenia z podróży zaczyna być groteskowo. Jego spostrzeżenia pisane są z pozycji zadufanego i aroganckiego Amerykanina, przedstawiciela kraju, w którym są sami mądrzy, radośni, kulturalni i zadbani ludzie. Kaplan opisuje mieszkańców Bałkanów z mieszaniną...

Po książkę sięgnąłem po mojej podróży do Bośni, będąc zafascynowany tym krajem. Przed wyborem książki wiedziałem, że nie jest ściśle poświęcona Bośni, a całym Bałkanom.

Jednak całkowicie się rozczarowałem. Na siłę przebrnąłem przez całość. O prawdziwych Bałkanach nie dowiedziałem się zbyt wiele, a ich klimat nie został oddany.

1. Książka jest głowie poświęcona Rumunii, Bułgarii i troszkę Grecji.

2. Autor książki bazuje w większej części na cytatach z innych utworów i podróżuje próbując przeżyć i zobaczyć to co autorzy cytowanych tekstów. Coś jak podróż fana Harrego Pottera po znanych miejsca widzianych w filmach.

3. Książka pisana przez Amerykanina, dla Amerykanów którzy Bałkany mylą z krajami Bałtyckimi :) Amerykanie wszystkim się fascynują albo są zszokowani. Przemyślenia autora / wnioski i odczucia - w mojej opinii aczytalne.

Przykład - cytat z książki:
"Dziewięć godzin po wyjeździe z Gałacza dotarłem do Jassów - głodny zmarznięty, ubłocony i nieco upokorzony. Zastanawiam się, kim bym się stał, gdyby tak żył dzień za dniem, rok za rokiem."

Jest to wypowiedź autora w kontekście - przejazdu 9 godzin zatłoczonym pociągiem bez wagonu restauracyjnego, gdzie ciężko było się przecisnąć do toalety. Został upokorzony. Dobrze, ze nie jechał z Gdańska do Zakopanego, bo nawet w 21 wieku i bez nastrojów do wojny domowej zostałby "upokorzony".

Nie polecam. Jedynie krótkie opisy faktów historycznych (o ile rzeczywiście są prawdziwe) cokolwiek wniosą do waszej głowy.

Po książkę sięgnąłem po mojej podróży do Bośni, będąc zafascynowany tym krajem. Przed wyborem książki wiedziałem, że nie jest ściśle poświęcona Bośni, a całym Bałkanom.

Jednak całkowicie się rozczarowałem. Na siłę przebrnąłem przez całość. O prawdziwych Bałkanach nie dowiedziałem się zbyt wiele, a ich klimat nie został oddany.

1. Książka jest głowie poświęcona Rumunii,...

Rewelacyjna opowieść o Bałkanach, szkoda że opisująca podróż z przełomu lat 80-90tych, bo bardzo chętnie przeczytałbym coś "bieżącego". Ciekawe ujęcie Rumunii - z lektury można się dowiedzieć które miasta są "niemieckie", które "węgierskie". Bardzo ciekawie opisana podróż po Macedonii ... Najmniej ciekawy jest ostatni, grecki rozdział, skupiający się na polityce Andreasa Papandreu i ogólnej mafijności greckiej polityki - dla przeciętnego turysty rzecz najmniej istotna.

Rewelacyjna opowieść o Bałkanach, szkoda że opisująca podróż z przełomu lat 80-90tych, bo bardzo chętnie przeczytałbym coś "bieżącego". Ciekawe ujęcie Rumunii - z lektury można się dowiedzieć które miasta są "niemieckie", które "węgierskie". Bardzo ciekawie opisana podróż po Macedonii ... Najmniej ciekawy jest ostatni, grecki rozdział, skupiający się na polityce Andreasa...

Współczesna historia Bałkanów jest tak obszerna, że nie jest łatwo ją zmieścić w 450 stronach. Jednak Kaplanowi wystarczyły one, by wytłumaczyć, dlaczego nad regionem w latach 90 znowu zawisły mroczne chmury.
Jest historyczno-reportażowo-personalnie. Może na nasze czasy momentami niepoprawnie politycznie, ale ileż można tej poprawności? W końcu w Bałkanach nigdy nie było nic z poprawności. W dodatku wcale nie czułam "amerykańskości" autora, ani nie uważam, że nie jest on w stanie pojąć zawiłości tematu. Bo jest, i to doskonale. Polecam wszystkim, którzy chcą zrobić "pierwszy krok w Bałkany".

Współczesna historia Bałkanów jest tak obszerna, że nie jest łatwo ją zmieścić w 450 stronach. Jednak Kaplanowi wystarczyły one, by wytłumaczyć, dlaczego nad regionem w latach 90 znowu zawisły mroczne chmury.
Jest historyczno-reportażowo-personalnie. Może na nasze czasy momentami niepoprawnie politycznie, ale ileż można tej poprawności? W końcu w Bałkanach nigdy nie było...

Jestem rozczarowany tą pozycją, niemalże połowa książki to Rumunia, o Bośni, Chorwacji raptem kilkadziesiąt stron. Wątek genezy konfliktu w latach 90-tych opisany pobieżnie

Jestem rozczarowany tą pozycją, niemalże połowa książki to Rumunia, o Bośni, Chorwacji raptem kilkadziesiąt stron. Wątek genezy konfliktu w latach 90-tych opisany pobieżnie

Książka trudna, to nie jest pozycja do czytania tak po prostu a do głębszej analizy i zatrzymania się nad minionym czasem. Warto przeczytać przed podróżom w opisywane kierunki.

Książka trudna, to nie jest pozycja do czytania tak po prostu a do głębszej analizy i zatrzymania się nad minionym czasem. Warto przeczytać przed podróżom w opisywane kierunki.