To jest naprawdę fajna książka. Zaczęłam ją czytać bez przekonania, ponieważ Hanna Bakuła to dla mnie raczej celebrytka/osobowość niż pisarka. Pierwszy rozdział nastawił mnie do całości negatywnie, bo jakieś pseudo-śmieszne niezwykłości z pogranicza snu i rzeczywistości zawsze mnie odrzucały. Nie lubię mieszania gatunków i tych niespodzianek - sen to, jawa czy wielka metafora? Fuj!

Jednak dałam autorce drugą szansę. I bardzo dobrze! Książka - jak się przypuszcza - jest podparta mocnymi autobiograficznymi fundamentami. Jeśli tak, to Hanna Bakuła miała wesołe dzieciństwo. Trochę drażniło mnie podkreślanie przedwojennej tradycji, która była rzekomo kultywowana w domu, ponieważ wzmianki na ten temat można spotkać dosłownie co kilka stron. Poza tym przygody Hani Bani są ciekawe i opowiedziane ze wspaniałą autoironią. Oprócz tego, że szczerze zaśmiałam się kilka razy z perypetii i reakcji Hani Bani (a jestem pod względem rozmieszenia czytelnikiem niezwykle wymagającym) to do teraz jestem autentycznie zachwycona dystansem jaki ma pisarka do głównej bohaterki (a tym samym i siebie). Gdyby nie rewelacyjne komentarze stąd wynikające, książką straciłaby bardzo wiele.

Na szczęście dystans jest, przygody są, dobry żart jest. Dzięki temu książka gwarantuje lekki relaks i kilka serdecznych wybuchów śmiechu. Fajne są kolaże autorstwa pisarki zdobiące książkę i ilustrujące osobowość oraz przeżycia postaci. Warto sięgnąć w luźne dni.

To jest naprawdę fajna książka. Zaczęłam ją czytać bez przekonania, ponieważ Hanna Bakuła to dla mnie raczej celebrytka/osobowość niż pisarka. Pierwszy rozdział nastawił mnie do całości negatywnie, bo jakieś pseudo-śmieszne niezwykłości z pogranicza snu i rzeczywistości zawsze mnie odrzucały. Nie lubię mieszania gatunków i tych niespodzianek - sen to, jawa czy wielka...