Uwielbiam twórczość Pani Grażyny Jeromin-Gałuszki. "Kobiety z Czerwonych Bagien" i "Magnolia" naprawdę głęboko pozostały w mojej pamięci. Z ogromną nadzieją i radością sięgałam po "Oczy Marzanny M.". Książka ta okazała się być dobra, ale niestety nie tak dobra jak inne. Czegoś tu zabrakło. Pośród tych stron nie odnalazłam tego, co pokochałam w innych dziełach Pani Grażyny.

Przyznam, że po lekturze, jedynym plusem był fakt, że naprawdę zżyłam się z bohaterami. Niestety Kamila, Magda, Ramona i Julia, mimo tak różnych życiowych historii zlały mi się osobowościowo w jedną całość. Autorka starała się uwypuklić ich charaktery, jednak całość dążyła do jednego punktu wyjścia i mety. Zabrakło mi tutaj pewnego postępu. Akcja, mimo że okraszona wątkiem kryminalnym wciąż stała w miejscu. Dawne koleżanki z jednej klasy spotykały się ze sobą co pięć lat. Każde zaś spotkanie pachniało identyczną wonią. Ktoś coś udawał, prawda kryła się w zakamarku, całość nagle wyszła na jaw - ot tak, mimochodem i od razu u każdej bohaterki. Za bardzo uwypukliła się tu linia pomiędzy uporządkowanym życiem każdej z nich, które toczy się zgodnie z planem, a załamaniem, które doprowadziło do lawiny niespodzianek. Tylko ta lawina była nazbyt przewidywalna. Uwielbiam Kamilę, Magdę, Ramonę i Julię. Żałuję jednak, że świat, w którym żyły, nie był aż tak odrębny.

Z sentymentem sięgam pamięcią do "Wzruszającej historii kilku pokoleń niezwykłych kobiet". Z wielką nadzieją patrzę na "Złoty sen", który uśmiecha się do mnie z impetem.

Uwielbiam twórczość Pani Grażyny Jeromin-Gałuszki. "Kobiety z Czerwonych Bagien" i "Magnolia" naprawdę głęboko pozostały w mojej pamięci. Z ogromną nadzieją i radością sięgałam po "Oczy Marzanny M.". Książka ta okazała się być dobra, ale niestety nie tak dobra jak inne. Czegoś tu zabrakło. Pośród tych stron nie odnalazłam tego, co pokochałam w innych dziełach Pani Grażyny....