Gdy się na coś zdecydujesz,
To odważnie naprzód idź.
Puść młodości swojej wodze,
Nie szczędź jej, nie bój się żyć.
Śmielej idź, do diabłów kroćset,
Stanie się, co ma się stać.
Możesz wszystko naraz stracić,
Albo los najlepszy brać


Zorba …Zorba… Zorba…
Być blisko Zorby to pic dobre wino, tańczyć, śpiewać, celebrować życie. Carpe diem !
Książka Nikosa Kazantzakisa " Grek Zorba" to przede wszystkim opowieść o niezwykłym człowieku, wzbudzającym przeróżne emocje, pełnym pasji, radości życia i bałkańskiej gorącej krwi. Zorba za każdym razem gdy coś robi,przeżywa, oddaje się temu w całości . " Gdziekolwiek dotykałeś duszy Zorby, rozsypywały się iskry".
A że przy tym jest egoistą, no jest, ale to zdrowy egoizm i jest w tym jakaś uczciwość . A że wykorzystuje kobiety, tak wykorzystuje, ale za to czas, który im ofiaruje sprawia, że czują się jak prawdziwe księżniczki. Postać i natura kobiety są zresztą w tej książce jednym z głównych tematów. Pojawiają się też dwie, bardzo charakterystyczne kobiety- piękna, zmysłowa wdowa wodząca mężczyzn na pokuszenie i podstarzała Hortensja, zwana przez Zorbę Bubuliną, która żyje wspomnieniami z młodości i łaknie być wciąż pożądaną.
Taki jest Zorba. Dumny i prostoduszny. Chwyta życie pełnymi garściami i popija mocnym winem, jak kot ląduje zawsze na czterech łapach, żyje w zgodzie z naturą, z pierwotnymi potrzebami, na wszystko ma odpowiedź, jego życiowe mądrości wzbudzają niejednokrotnie ogromna wesołość a czasem ogromne wzruszenie.
W zestawieniu z narratorem książki, nazywanym szefem jego orientalna barwność jest widoczna jeszcze bardziej. Szef, to człowiek bardzo spokojny, asekuracyjnie podchodzący do życia, spędzający czas z książkami, bądź piórem. Dla niego Zorba był uosobieniem wszystkiego tego, co sam próbował zgłębić za pomocą czytania i pisania. Ci dwaj panowie wspólnie wyruszają na Kretę, gdzie zamierzają wydobywać węgiel. Narrator pozostaje pod urokiem niezwykłego towarzysza, wspólnie uczą się od siebie, spędzając długie godziny na rozmowach przedstawiając sobie swoja filozofię życia. Narodzi się miedzy nimi wierna przyjaźń. Szef opisuje Zorbę jako "pierwotnego człowieka, który krusząc zewnętrzną powłokę życia-logikę, moralność i etykę-dociera do jego istoty.(…) Ten niewykształcony robotnik (…) roztrząsa podstawowe problemy istnienia jak pierwotni ludzie, albo jak wielcy myśliciele, traktując to jako doraźną, niezbędną potrzebę. Postrzega ze świeżością dziecka. Wciąż się dziwi i pyta. Wszystko wydaje mu się cudowne i każdego ranka, gdy otwiera oczy i spogląda na drzewa, morze, kamienie, ptaki-staje osłupiały. "Cóż to za cud!-woła.-Ileż tajemnic kryje w sobie drzewo, morze, kamień, ptak?" "
To piękna książka: zmysłowa, barwna, pełna greckiego słońca i zapachów. Dużo w niej życiowej radości, refleksji i humoru .Dodatkowo porcje wzruszeń , optymizmu i nostalgii. Wszystko w idealnych dawkach dających przepis na życie. Cudownie oddany klimat, choćby w scenach takich jak ta gdy przyjaciele siedzą razem, jest piękna, rozgwieżdżona noc, Zorba gra na santuri, a fale rozbijają się o brzeg. W powietrzu czuć zapach drzewek pomarańczowych. Wszystko to jest tak bardzo odczuwalne.
Zorba to bohater niezapomniany, który nawet poprzez karty książki potrafi złapać czytelnika mocno i potrząsnąć nim wołając, wstawaj bracie, trzeba żyć ! Żyć, czuć, smakować, póki jest nasz czas.

Gdy się na coś zdecydujesz,
To odważnie naprzód idź.
Puść młodości swojej wodze,
Nie szczędź jej, nie bój się żyć.
Śmielej idź, do diabłów kroćset,
Stanie się, co ma się stać.
Możesz wszystko naraz stracić,
Albo los najlepszy brać


Zorba …Zorba… Zorba…
Być blisko Zorby to pic dobre wino, tańczyć, śpiewać, celebrować życie. Carpe diem !
Książka Nikosa Kazantzakisa " Grek...