Mogę się tylko zachwycać, jak zawsze kiedy sięgnę po kolejną książkę Łysiaka. I mogę się tylko złościć na siebie, jak ciągle jeszcze wiele lektur, przy okazji każdej jego książki, muszę doczytać i przeczytać, zwłaszcza takich, które przecież w istotny sposób wpłynęły i kształtują świadomość czytelniczą współczesnego odbiorcy dzieła literackiego. Tym razem podroż to niezwykła, choć podkreślę, niezwykła jak zawsze, ale wędrówka z Łysiakiem po jakimkolwiek zakątku kluli ziemskiej, czy to będą Stany Zjednoczone Ameryki, czy Włochy czy Grecja, to przygoda niesamowita, bo oto die z kimś, komu jako przewodnikowi mogę zaufać, a to w dzisiejszych czasach rzadkość. Wiem, że pokaże mi to, co zasługuje na uwagę i zrobi to w taki sposób, ze pozostanie to na zawsze w moje pamięci, a zaprezentowany wraz z całą otoczką obraz tego, co zasługuje na zachowanie w naszym muzeum wyobrażani, to rzecz bezcenna i trwale odciskająca swoje piętno. Nie zaśmiecać pamięci a ja ubogacać. Takie wyczucie tematu, taka wiedza, taki zbiór nie tylko faktów historycznych ale całego bogactwa anegdot i treści około, z szerokiego wachlarzu zainteresowań autora, to tylko coś, co powoduje, że chce się słuchać i chce się czytać. I oczywiście, to tylko zachęta do bardziej pogłębionej lektury, czy to o tamtych czasach, czy o wydarzeniach czy o postaciach. Wiele tych uzupełnień przez te czterdzieści lat, od pierwszego wydania, udało się samemu autorowi rozwinąć i w osobnych książkach zaprezentować, ale pozostałe barwne konteksty trzeba poznawać samemu. Łysiak jest bowiem jak drogowskaz, on wskazuje kierunki, zapala ogień, wzbudza emocje ale odsyła i do swoich mistrzów. A ma ich, jak sam mówi, tak wielu. A przecież dla wielu fascynacja przeszłością wydaje się dziś martwą nauka, nauką o trupach i ich cantu śmierci, nie mającego żadnego, jak mówią wpływu na dzisiejszego człowieka. I popełniają wielki błąd, bo to, kim jesteśmy dzisiaj zawdzięczamy naszym przodkom, ich ogromnemu wysiłkowi, pasji. Zbiory Luwru nie byłyby dziś tak ogromne gdyby nie jeden z bohaterów tej książki; postawy i wzorce obowiązujące w kulturze, poszanowanie dla takich wartości, jak męstwo i honor, znajdują swoje uzasadnienie w opowieściach o bohaterach innej ścieżki. I tak moglibyśmy pokazywać, że spotkanie z tym światem, to tak naprawdę fundament, na którym wieki nabudowały wspaniale dziś błyszczące świątynie, świątynie sztuki, świątynie kultury, świątynie autorytetów. I między tymi świątyniami przemykamy się my, zwykli zjadacze chleba, wpatrując się z podziwem w to, co było udziałem naszych przodków. To lekcja historii i lekcja patriotyzmu, to lekcja szacunku dla pokoleń i szacunku do historii. A każda ścieżka prowadzi nas po miejscach, które zasługują na pamięć, są pełne wyrazu i soczystości, a przedstawieni bohaterowie żyją intensywnością swych pasji i marzeń, które po ludzku chcieli dla dobra innych realizować. Co za cudowny spacer, co za niesamowite doświadczenie. A wszystko to opisane pięknym, pełnym polotu i erudycji językiem. Jak zawsze. Bo taki jest Łysiak. Mistrz słowa i prawdziwy gawędziarz i pasjonat. Ale takich pisarzy nam potrzeba.

Mogę się tylko zachwycać, jak zawsze kiedy sięgnę po kolejną książkę Łysiaka. I mogę się tylko złościć na siebie, jak ciągle jeszcze wiele lektur, przy okazji każdej jego książki, muszę doczytać i przeczytać, zwłaszcza takich, które przecież w istotny sposób wpłynęły i kształtują świadomość czytelniczą współczesnego odbiorcy dzieła literackiego. Tym razem podroż to...