Wybitna i głęboka analiza przypadku uzależnienia się od miłości drugiego człowieka. Kto przeżył choć namiastkę, bez problemu widzi jedną z perspektyw beznadziejnego finału na przykładzie bohatera. Książka idealnie pokazuje że to najpiękniejsze uczucie, połączone z głęboką wrażliwością może się ukierunkować na zagładę.

Czy Werter był zaślepiony? Czy był lalusiem emocjonalnym? Łatwo rzucić oskarżenie, jednak ja będę bronił Jego osoby, mimo że wyleczyłem się z jego podejścia do tego typu spraw [mam nadzieję ;)], jednak pragnę zauważyć że Jego osoba, nacechowana wielką wrażliwością, upatrzyła w drugiej osobie swoje dopełnienie i największą szansę życia. Skoro całe życie je się czerstwy chleb ze smalcem, a ma się niepowtarzalną okazję, aby dostać się na największy, najbardziej wypasiony bankiet, jaki można tylko sobie wyobrazić, czy nie byłoby samo zaprzeczeniem jeść dalej bezpiecznie chleb w zimnej i ciasnej piwnicy, zamiast ryzykować wszystko, by dostać się na ów bankiet?

Mimo iż życie można przeżyć ciekawie na wiele sposobów, bohater wybrał bycie zatopionym przez nieokiełznane wody miłości, i niestety nie nauczył się w nich pływać. Wzbudza to silne emocje u czytelnika, oraz może stanowić dla niego przestrogę. Tak więc, Werter na pewno jest poniekąd wzorem. Jednak historia masowych samobójstw, jaką zrodziła ta książka pokazuje, że do wzorów i autorytetów należy odpowiednio podejść. Z głową Alberta, nie sercem Wertera.

Wybitna i głęboka analiza przypadku uzależnienia się od miłości drugiego człowieka. Kto przeżył choć namiastkę, bez problemu widzi jedną z perspektyw beznadziejnego finału na przykładzie bohatera. Książka idealnie pokazuje że to najpiękniejsze uczucie, połączone z głęboką wrażliwością może się ukierunkować na zagładę.

Czy Werter był zaślepiony? Czy był lalusiem...