Pierwszy tom „Cukierni pod Amorem” ukazał się w 2010 roku. Szybko zyskał status bestselleru. Podobnie jak pozostałe części serii, a Pani Małgorzata Gutowska – Adamczyk stała się jedną z najbardziej poczytnych polskich pisarek. Mimo iż od premiery upłynęło już trochę czasu, książki z tej serii nadal są chętnie czytane, a ich recenzje często pojawiają się na blogach. Postanowiłam i ja sprawdzić na czym polega fenomen tej książki.

Cukiernia po Amorem od lat należy do rodziny Hryciów. Interes do świetności doprowadziła Celina. Teraz pałeczkę przejął jej najmłodszy syn Waldemar, który z taką samą, a może i większą pasją, oddaje się firmie. Tymczasem archeolodzy przeprowadzający badania w Gutowie dokonują tajemniczego odkrycia. W starych podziemiach odnajdują zwłoki zmarłej przed laty kobiety, która ma na palcu niezwykły pierścień. Klejnot od lat należał do rodziny Cieślaków, z której wywodzi się Celina, ale zaginął w tajemniczych okolicznościach w czasie drugiej wojny światowej. W rodzinie na jego temat krążą legendy, a młodsze pokolenie jego istnienie traktuje z przymrużeniem oka. Skąd wziął się w podziemiach? Kim jest tajemnicza kobieta? Iga – wnuczka Celiny postanawia rozwikłać tę zagadkę.

Zapachniało kawą i ciastem pieczonym z pasją. Zapachniało historią, tradycją i tajemnicą, czyli tak, jak lubię. Zagościłam w Gutowie i nawet nie wiem kiedy stałam się domownikiem. Z zapartym tchem odbywałam wycieczki w czasie, przenosząc się do bogatych dworów i zaglądając do biednych chałup. To było niesamowite przeżycie. Tak realne i namacalne, jak realne i namacalne były obrazy malowane słowem przez Autorkę. Aż wierzyć się nie chce, że powieść jest fikcją literacką. Autorka z niezwykłą wręcz precyzją opracowała drzewa genealogiczne kilku rodów. Książka jest skarbnicą wiedzy na temat życia w dawnych czasach. Poznając losy bohaterów sporo można się dowiedzieć o ówczesnych ludziach, ich problemach i marzeniach, mentalności i wierzeniach. Nagle okazuje się, że pewne rzeczy nigdy się nie zmieniają, zmieniają się jedynie ludzie, czasy i poziom wiedzy na niektóre tematy. Kiedy byłam mała, jak większość dziewczynek, marzyłam aby cofnąć się w czasie, mieć piękne suknie i tańczyć na balach. Teraz już wiem, że to wcale nie było takie piękne. Brak podstawowej higieny, kojarzone małżeństwa i totalne wręcz nieuświadomienie młodych panienek, często stawały się przyczyną tragedii.

W powieści nie ma zachowanej chronologii wydarzeń. Skoki w czasie często są dość znaczące. Dodatkowo Autorka wprowadza całe mnóstwo postaci i wątków, co wymaga od czytelnika skupienia i uwagi. Mimo wszystko, czytając nie ma się wrażenia chaosu. Wręcz przeciwnie. Nie wyobrażam sobie aby powieść była napisana inaczej. Zabrakło mi jedynie rozwiązania zagadki tajemniczej mumii i rodowego pierścienia. Domyślam się jednak, że wątek ten znajdzie swój finał w dalszych tomach powieści, które już czekają na mojej półce.

Krótko mówiąc, nawet nie wiem kiedy zostałam stałą bywalczynią Cukierni pod Amorem. Całą sobą chłonę zapachy, zajadam jagodziankę i popijam cappuccino. A przy okazji słucham historii rodu Zajezierskich. Następnym razem posłucham o Cieślakach.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Pierwszy tom „Cukierni pod Amorem” ukazał się w 2010 roku. Szybko zyskał status bestselleru. Podobnie jak pozostałe części serii, a Pani Małgorzata Gutowska – Adamczyk stała się jedną z najbardziej poczytnych polskich pisarek. Mimo iż od premiery upłynęło już trochę czasu, książki z tej serii nadal są chętnie czytane, a ich recenzje często pojawiają się na blogach....