Jedna z moich lektur dzieciństwa. Lubię od czasu do czasu sięgnąć po te książki, żeby sprawdzić czy robią na mnie takie samo wrażenie jak wtedy. W tym wypadku mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że tak. Już od pierwszych stron poczułam tę magię co wtedy. "Ślady rysich pazurów" to książka, dzięki której pokochałam Bieszczady, chociaż nigdy w nich nie byłam:)
Niestety, jestem ćwierć wieku strsza i trochę mądrzejsza. I przeszkadzała mi wepchnięta tam nachalna komunistyczna propaganda. Wkurzało mnie to, że kapitan Milewski był komunistycznym agitatorem, a jeszcze bardziej wkurzało mnie wrzycanie do jednego worka z bandami UPA polskiej partyzantki walczącej z sowietami. I na to wkurzenie nie pomagało nawet przypominanie sobie w jakich czasach powstała ta książka, i że wtedy nie mogła powstać inna. Starałam się nie zwracać na te elementy uwagi, ale nie zawsze wychodziło. Dletego w ocenie ujęłam jedną gwiazdkę, bo tak byłoby 6:) Jakbym odpowiednio przeredegowała tą książkę byloby super:)

Jedna z moich lektur dzieciństwa. Lubię od czasu do czasu sięgnąć po te książki, żeby sprawdzić czy robią na mnie takie samo wrażenie jak wtedy. W tym wypadku mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że tak. Już od pierwszych stron poczułam tę magię co wtedy. "Ślady rysich pazurów" to książka, dzięki której pokochałam Bieszczady, chociaż nigdy w nich nie byłam:)
Niestety,...