Tę książkę można opisać zbiorem tagów/haseł.

Wojny krzyżowe, Ziemia Święta, Saraceni, pościgi, potyczki, bitwy, młody i niedoświadczony rycerz, czary, kobiety-intrygantki, chrześcijaństwo, islam, klątwy, intrygi, polityka, powiewające sztandary, Bóg z nami, pustynia, dżiny, templariusze.

Właściwie to całkiem wystarczy, by odmalować sobie ogólny obraz powieści. A jeśli już wgłębiać się w szczegóły... Bohaterem jest Gaston de Baideaux (korekta kilka razy przekręcała jego nazwisko) szlachetnie urodzony gołowąs, który z głową nabitą romantycznymi wyobrażeniami krucjat i w chęci odpokutowania za swój nierycerski czyn wyjeżdża do Ziemi Świętej "bić niewiernych". Towarzyszy mu wierny, niemy sługa Bernard o paskudnej gębie oraz otyły mnich, jego wychowawca z lat szczenięcych. Na miejscu Gaston stowarzysza się z bezczelnym włoskim wojownikiem Vittoriem, a później do wesołej kompanii dołącza Hulk, czyli Anzelm "Nie-Drażnijcie-Mnie" z Ar-Ramli. Ta gromadka nieustannie wikła się w potyczki, pościgi, bierze udział w bitwach, szuka porwanej królowej i "zmaga się z własnymi demonami" i wrogami. Za główne siły zła robi piękna (a jakże) Vivienne de Grenier, robiąca naiwnym mężczyznom wodę z mózgu oraz (równie piękny;) rycerz Joscelin de Royes, wielbiciel męskich wdzięków, okrutnik, morderca, a z zawodu szef wywiadu templariuszy. :) W tle pustynne piaski, Tyr i Akka, okrzyki Saracenów i rycerski etos.
Nie twierdziłam, że książka promieniuje oryginalnością. Autor spaceruje wydeptanym, szerokim traktem, trzymając się wypróbowanych przygodówkowych schematów. Robi to jednak na tyle sprawnie, że można przymknąć oko na wyświechtany motyw "ratowania damy w opresji", konfrontacji młodzieńczych mrzonek w zderzeniu z twardą rzeczywistością czy tworzenia drużyny 'charakterników'. Mamy tu też modne ostatnio odzieranie średniowiecznego rycerstwa z wspomnianych romantycznych cech, zastąpione nie tyle realizmem, co epatowaniem krwią, brutalnością, syfem i przyziemnością. Mortka na szczęście nie przegina na tym polu, jak wielu innych autorów. Choć denerwowały mnie fragmenty, gdy ciapowaty Gaston pod koniec książki nagle wymiata jak rasowy szermierz, co jest niewiarygodnie wyjaśnione, iż porwała go "zaciętość jakaś". No fajnie, chłopak się wkurza i od razu wycina w pień doświadczonych przeciwników, gdy dopiero co nie umiał nawet sparować jednego ciosu mieczem? Ponadto, co też nie jest nowością, mamy tu templariuszy robiących za "tych złych", choć nie jest to też na szczęście zło komiksowe, raczej dbałość o własne interesy. Oczywiście wielu z rycerzy zakonnych przejawia upodobanie do mężczyzn, co też nie jest niczym nowym. Ot, taka moda wśród pisarzy.
I coś mi się wydaje, że w kolejnym tomie pojawi się wreszcie tajemniczy starszy brat Gastona. Przyznam, że nawet zaciekawił mnie dalszy rozwój tej przygodówki wczesnośredniowiecznej. Czas zakręcić się za drugą częścią.

"A skoro nie nadajesz się do niczego, to najlepiej będzie zostać ci księdzem" ;)

Tę książkę można opisać zbiorem tagów/haseł.

Wojny krzyżowe, Ziemia Święta, Saraceni, pościgi, potyczki, bitwy, młody i niedoświadczony rycerz, czary, kobiety-intrygantki, chrześcijaństwo, islam, klątwy, intrygi, polityka, powiewające sztandary, Bóg z nami, pustynia, dżiny, templariusze.

Właściwie to całkiem wystarczy, by odmalować sobie ogólny obraz powieści. A jeśli...