Z początku obawiałam się, że trafiłam na łagodny thriller dla poważniejszych nastolatek. Wpadł mi w oko tytuł w niemieckim tłumaczeniu ("Die Mondschwimmerin") - połączenie pływania i księżyca od razu wydało mi się kuszącą kombinacją. Tylko ta narracja pierwszoosobowa… Bohaterka z problemami psychicznymi, pochodząca z majętnej rodziny, w której rządziły spódnice. Najpierw samobójstwo jej nastoletniej siostry bliźniaczki, a teraz niewyjaśniona śmierć mentorki, owocująca powrotem do rodzinnego miasteczka, gdzie wszyscy wszystko wiedzą, zwłaszcza o dziwacznych Whitney'ach. Coś dużo jak na jedną osobowość.

Stopniowo jednak wciągnął mnie wir wydarzeń, który przestały zakłócać nawet lekko irytujące cytaty o kunsztownych koronkach klockowych, poprzedzające większość rozdziałów. Można czytać sceptycznie, ale w końcu i tak połknie się przynętę. Halucynacje są na porządku dziennym, a wyśnione przedmioty mają wpływ na realne wydarzenia. Tylko co się tak naprawdę wydarzyło? Co jest fikcją, co faktami? Wyśnione marzenia czy upiory przeszłości?

Pomysł Barry na żeńską wersję monomitu niewątpliwie się sprawdził - pobudza wyobraźnię, podpuszcza i mami, czasem satysfakcjonuje, aż w końcu akcja eskaluje do takiego stopnia, że z niedowierzania wstrzymuje się powietrze. Powieść napisana jest językiem lekkim i przystępnym, ale jak to często w wypadku kobiet bywa - niejednoznacznym. Cała fabuła jest mocno splątana. I to chyba rozwiązywanie tych supełków i staranie się o konkretny obraz sprawia największą przyjemność. Polecam na deszczowy weekend albo spokojny wieczór - przy pełni księżyca, ma się rozumieć. Nie tylko kobietom kombinującym.

Z początku obawiałam się, że trafiłam na łagodny thriller dla poważniejszych nastolatek. Wpadł mi w oko tytuł w niemieckim tłumaczeniu ("Die Mondschwimmerin") - połączenie pływania i księżyca od razu wydało mi się kuszącą kombinacją. Tylko ta narracja pierwszoosobowa… Bohaterka z problemami psychicznymi, pochodząca z majętnej rodziny, w której rządziły spódnice. Najpierw...