"Świat Zofii" leżał na mojej półce długo, czekając cierpliwie, aż moja długa, długa lista "Do przeczytania" skróci się na tyle, by po ową książkę sięgnąć. I oto nadarzyła się okazja: egzamin z filozofii zbliża się wielkimi krokami! Uznałam, że przeczytanie "Świata Zofii" będzie idealnym prequelem dla mojej nauki, szczególnie, że słyszałam na temat tej pozycji parę pozytywnych opinii.
Tytułowa bohaterka, 15-letnia Zofia, zaczyna pewnego dnia otrzymywać dziwne listy. Na początku intrygujące pytania, potem ich filozoficzne wyjaśnienia. Tajemnicza postać pragnie ukazać jej świat filozofii, przeprowadzając dość nieszablonowy kurs. Ale to nie wszystko - do dziewczynki zaczynają także napływać pocztówki od innego tajemniczego adresata...
Powiem wprost: książka maksymalnie mnie zawiodła. Spodziewałam się czegoś nieszablonowego - ba, skoro tyle osób dało się porwać, nie może to być po prostu przypadek! A jednak...
Po pierwsze: bohaterka ma piętnaście lat. Piętnaście. Nie ma w tym nic złego, oczywiście, ale jakim CUDEM odpowiada na wszystkie filozoficzne pytania bezbłędnie? Bez dłuższego zastanowienia dochodzi do wniosków, nad którymi wieki temu Arystoteles, Platon, Kant głowili się przez całe swoje życie... Nie ma pytania, na które Zosia udzieliłaby błędnej odpowiedzi! Piętnastolatka! Matko, Panie Autorze, może trochę realizmu?
Kwestia druga: sposób przekazu. Przeczytawszy opinie na temat książki, spodziewałam się lekkiego, klarownego wyjaśnienia najważniejszych zagadnień filozoficznych. Cóż, kolejny zgrzyt. Wiele ważnych tematów zostaje poruszonych, ale nie jest to w moim mniemaniu sposób ni ciekawy, ni przystępny. Porównania, jakich używa autor zupełnie do mnie nie trafiają, a podczas jego "wykładów" odpływam myślami gdzieś mniej-więcej na Bermudy. Rozumiem - gdybym była zagorzałą przeciwniczką filozofii! Ale nie jestem. Za to w kwestii stylistyki mogę być nieco upierdliwa.
Wątek poza kursem filozofii jest z kolei przeciągany i nie zaintrygował mnie nawet na tyle, bym skończyła lekturę. Zatrzymałam się na Bjerkelym - gdy autor na kilkunastu (kilkudziesięciu?) stronach powtarza, co do tej pory działo się w książce, stwierdzam, że tego już za wiele. Szkoda czasu.
Nie rozumiem fenomenu tej książki. Dla mnie była nudną, nie wnoszącą za dużo (jakieś podstawy filozofii jednak mam) pozycją. Cóż, widać faktycznie nie ma osoby, która jest w stanie zadowolić wszystkich. Z mojej strony książki nie polecam.

"Świat Zofii" leżał na mojej półce długo, czekając cierpliwie, aż moja długa, długa lista "Do przeczytania" skróci się na tyle, by po ową książkę sięgnąć. I oto nadarzyła się okazja: egzamin z filozofii zbliża się wielkimi krokami! Uznałam, że przeczytanie "Świata Zofii" będzie idealnym prequelem dla mojej nauki, szczególnie, że słyszałam na temat tej pozycji parę...