Przed przeczytaniem tej książki, słyszałam wiele opinii na jej temat, niezachęcających do czytania. Przez co z wielką niechęcią wypożyczyłam "Starego człowieka i morze" i powieść długo musiała odleżeć na mojej półce, zanim przykułam do niej uwagę. Zapewne bez szkolnego przymusu, nigdy bym po nią nie sięgnęła, co by było straszliwym błędem. Powieść bowiem, okazała się jedną z najlepszych, które czytałam.

"Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać"

Może od początku. Książka Hemingwaya opisuje wyjątkowo ciężki los rybaka- Santiago. Starzec od osiemdziesięciu czterech dni nie złowił ani jednej ryby. Mimo to wypływa kolejny raz w morze, zapuszczając się daleko, w nieuczęszczane okolice. Na jedną z jego przynęt dała się złapać ogromna, sądząc po sile ryba, która ciągnęła go coraz to dalej, na głębsze morze. Po wielodniowej bezustannej walce, udaje się. Santiago zabija marlina. Okazuje się on większy nie tylko od niego, lecz nawet od łodzi którą płynął. Jednak trudno jest przewieźć nęcąco ociekającą krwią rybę na ląd, bez zwrócenia niczyjej uwagi. Za dobre, żeby mogło trwać. Nim wycieńczony Santiago dociera do brzegu, po zdobyczy pozostaje jedynie obgryziony szkielet.

Książka zawiera mnóstwo aluzji. Nie jest to, jak na pierwszy rzut oka się wydaje, jedynie opowieść o łowieniu ryby. To metafora ludzkiego losu. Santiago "wygrał walkę, którą przegrał". Powieść pokazuje człowieka rzuconego w wir życia, wśród ludzi, czekających tylko na okazję, by uraczyć się jego sukcesem.

Przed przeczytaniem tej książki, słyszałam wiele opinii na jej temat, niezachęcających do czytania. Przez co z wielką niechęcią wypożyczyłam "Starego człowieka i morze" i powieść długo musiała odleżeć na mojej półce, zanim przykułam do niej uwagę. Zapewne bez szkolnego przymusu, nigdy bym po nią nie sięgnęła, co by było straszliwym błędem. Powieść bowiem, okazała się jedną...