„Bezdomny ptak” Glorii Whelan, bo o tej książce mowa, to pozycja teoretycznie dla dzieci i młodzieży. Ale, jak to bywa z dobrą literaturą, jest ona wartościową propozycją również dla dorosłych.
Dziewczynka z okładki (swoją drogą pięknej okładki, za którą należy się pochwała wydawnictwu „Dwie Siostry”) okazała się być trzynastoletnią Koli, która jest narratorem tej niezwykłej powieści. Choć wiekowo dorównuje potencjalnym czytelniczkom książki, to jej życie jest zgoła różne od tego, do jakiego one przywykły. Przede wszystkim nie jest już traktowana jak dziecko (co jest naturalne w naszym kręgu kulturowym) i wychodzi za mąż, a dokładniej rzecz biorąc – jest za mąż wydawana. Rodzice wybierają chłopca, którego ma poślubić i od tej pory musi zamieszkać z jego rodziną, a ich więcej już nie zobaczy. Już samo to wydaje się być ponad siły trzynastoletniej dziewczynki. Jeżeli dorzucić do tego ciężką domową pracę, jaką ma ona wykonywać (noszenie wody z rzeki, palenie w piecu i mnóstwo innych obowiązków) to wydaje się, że mamy do czynienia z bajką o Kopciuszku. A jednak wzmianka o komputerach, dżinsach i autentycznych miejscach przypomina nam, że opowieść jaką czytamy, dzieje się współcześnie i nie jest to jedynie fikcja literacka.
Mówiąc o walorach książki należy podkreślić wszystko, co dotyczy, modnej ostatnio, edukacji kulturowej. Gloria Whelan zabiera swoich czytelników w niezwykłą podróż na inny kontynent, ale nie po to żeby pokazać im świat, jaki znają z kolorowego Bollywood. Pokazuje im „zwykłe” Indie, ze swoimi tradycjami i różnymi, nieraz mrocznymi, kolorami codzienności. Stara się przy tym o dokładną wnikliwość, jak w przypadku opisu Wrindawany – autentycznego „miasta wdów". Daleka jest przy tym od oceniania i krytykowania. Pokazuje odmienność, ale nie zostawia czytelnika z przeświadczeniem o jej negatywnym wymiarze. Przykładem tego jest szwagierka Koli, która również zostaje wydana za mąż i wiedzie szczęśliwe życie.
Koli to prosta dziewczyna, więc historia jej życia pisana jest również prostym językiem, który trafi do młodszego czytelnika. Język ten urozmaicany jest jednak niezwykłymi „perełkami”, jak chociażby przysięga małżeńska, którą wymawia Koli: „Jam słowami, tyś melodią; jam ziarnem, tyś dawcą życia; niebem ja, ziemią tyś”. Bogactwem tej książki są również piękne metafory, które, wplecione w opowieść, skłonią do refleksji nie tylko najmłodszych. Jedna z nich utkwiła mi szczególnie w pamięci:
"(…) nie mogłam przestać powracać myślą do pewnego straganu na bazarze, na którym piętrzył się stos kolczyków nie do pary. Na próżno próbowałyśmy z Chandrą odnaleźć w niej dwa, które by do siebie pasowały. A jeśli znalezienie dwojga pasujących do siebie ludzi było równie trudne?"
Warto więc dać się zaprosić w tę niezwykłą podróż na inny kontynent i przekonać się, nawet po raz kolejny, że zawsze jest nadzieja na szczęśliwy finał.

„Bezdomny ptak” Glorii Whelan, bo o tej książce mowa, to pozycja teoretycznie dla dzieci i młodzieży. Ale, jak to bywa z dobrą literaturą, jest ona wartościową propozycją również dla dorosłych.
Dziewczynka z okładki (swoją drogą pięknej okładki, za którą należy się pochwała wydawnictwu „Dwie Siostry”) okazała się być trzynastoletnią Koli, która jest narratorem tej...