Bezdomny ptak

"Bezdomny ptak" jest zdecydowanie moją książką. Fabuła przedstawiona od razu mnie zaciekawiła, a nowa kultura przedstawiona na kartach tej powieści zainteresowała mnie jak i przeraziła jednocześnie.
"Bezdomny ptak" opowiada o Koli trzynastoletniej dziewczynie mieszkającej w Indiach która, w swoim życiu doszła do momentu gdzie zostanie wydana za mąż. Jednak oczekiwania i wyobrażenia jakie snuła w związku z nowym domem i jej przyszłym mężem są oddalone o wiele tysięcy kilometrów z rzeczywistością. Młoda dziewczyna zostaje wprowadzona w życie którego sama dla siebie nie wybrała zmaga się z stratą, biedą, brakiem wykształcenia i poczuciem, że nie przynależy już nigdzie że, została sama na świecie.
Mocną stroną tej książki są opisy zdarzeń miejsc jak i sama bohaterka, którą bardzo dobrze poznajemy i która jest narratorką fabuły. Pozostałe postacie są dobrze napisane jednak nie są bardzo rozwinięte, ponieważ cała fabuła ma skupiać się na odczuciach i przeżyciach Koli. Poruszyła mnie ta historia, oraz zachęciła mnie do poczytania i poznania trochę bardziej tej kultury, która wydaje się bardzo ciekawa lecz i straszna dla kobiet. Cieszy mnie to, że historia ta została oparta na zupełnie innej kulturze. Jedyny drobny zarzut jaki mam to samo zakończenie które mimo, że jest dobre i daje nadzieję czytelnikowi dla mnie jest zbyt wyciągnięte z bajki. Jednak całym sercem kocham tą książkę i polecam każdemu kto jest ciekawy jakie życie może spotkać człowieka, któremu odbiera się możliwość edukacji i jak dzięki wytrwałości można poradzić sobie ze wszystkim co na potkamy na drodze.

"Bezdomny ptak" jest zdecydowanie moją książką. Fabuła przedstawiona od razu mnie zaciekawiła, a nowa kultura przedstawiona na kartach tej powieści zainteresowała mnie jak i przeraziła jednocześnie.
"Bezdomny ptak" opowiada o Koli trzynastoletniej dziewczynie mieszkającej w Indiach która, w swoim życiu doszła do momentu gdzie zostanie wydana za mąż. Jednak oczekiwania i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo słusznie nagrodzona National Book Award i choć - jak mniemam - napisana przez 100% Amerykankę, to jednak przynajmniej sprawia wrażenie rzeczywistej historii hinduskiej dziewczyny.
Słabością, a równocześnie siłą tej książki jest happy end🙂
Słabością - bo podejrzewam, że taki happy end zdarza się jednemu procentowi dziewcząt w podobnej sytuacji.
Siłą - bo to daje nadzieję czytelnikowi, ustawia go we właściwej perspektywie do jego własnych problemów i sprawia, że po przeczytaniu tej książki ciepło mu się robi na sercu.
Bo w gruncie rzeczy bardzo niewielu czytelników chciałoby, żeby bohater, którego już zdążyli polubić, dostał od życia tylko kopniaka.
I summa summarum takie zakończenie jest lepsze także dlatego, że pokazuje jak niewielkimi środkami można odmienić życie wielu. I że "never give up", a jeśli wychowano cię na bierną i pokorną, to mimo wszystko jednak znajdą się tacy, którzy ci pomogą. I że niekoniecznie trzeba się w życiu rozpychać łokciami albo buntować (bunt jest modny, a to de facto też forma zakamuflowanej bierności) co bynajmniej nie oznacza pochwały uciśnionej cnoty siedzącej w kącie i nawlekającej perełki łez na srebrną nić cierpienia. Nawet pozorna bierność może być de facto bardzo czynna i twórcza, i chyba właśnie o tym jest ta książka.
I o tym, że w gruncie rzeczy więcej jest na świecie dobrych ludzi niż złych, w co i ja głęboko wierzę.
I że wiedza, edukacja, oraz zdobywanie i rozwijanie umiejętności, zwłaszcza tych bazujących na wrodzonych talentach - już samo w sobie jest nagrodą i prędzej czy później zaprocentuje, i to potężnie.
A wszystko w indyjskich klimatach i to bynajmniej nie papierowych. Ani nawet nie bollywoodzkich.
Dla kogo?
Targetowana jest do sytych białych dzieciaków, których największym problemem jest czy zamówić frytki czy może nuggetsy. Ewentualnie - jeśli ten problem wydaje się banalny, to zawsze jeszcze mogą uciec w poszukiwanie własnej tożsamości.
Ale targetowana bez natrętnego dydaktyzmu i bez machania transparentami.
Myślę że i dorosłym będzie się dobrze czytała - ja przeczytałam ją z prawdziwą przyjemnością. Te zapachy, kolory, smaki, dźwięki, nadal ze mną są, chociaż skończyłam książkę parę dni temu.
Polecam.
Warto.

Książka bardzo słusznie nagrodzona National Book Award i choć - jak mniemam - napisana przez 100% Amerykankę, to jednak przynajmniej sprawia wrażenie rzeczywistej historii hinduskiej dziewczyny.
Słabością, a równocześnie siłą tej książki jest happy end🙂
Słabością - bo podejrzewam, że taki happy end zdarza się jednemu procentowi dziewcząt w podobnej sytuacji.
Siłą - bo to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Im więcej wiemy na temat funkcjonowania ludzi w różnych kulturach, tym bardziej jesteśmy otwarci na drugiego człowieka, ale przede wszystkim świadomi tego, że nasze życie determinuje w dużym zakresie to, gdzie się urodziliśmy. Dlatego wg mnie bardzo ważnym zadaniem rodziców jest pokazywanie dzieciom jak żyją społeczności innych krajów. To nie tylko poszerza horyzonty i sprawia, że młodzi ludzie mogą docenić, to co mają, ale myślę, że przede wszystkim uczy tolerancji. To książki są najlepszym sposobem z możliwych na odkrywanie innych kultur. Rodzice, zachęcajcie więc dzieci do czytania, bo w ten sposób wychowujecie je na świadomych i otwartych ludzi. Chciałabym w tym momencie polecić książkę „Bezdomny ptak”, która wg mnie pozwoli młodym czytelnikom nie tylko zaznajomić się z kultura indyjską, ale też dostrzec, że mimo różnic, każdy człowiek tak naprawdę pragnie szczęścia, czyli kochającej rodziny, przyjaciół, godnego życia, oddawaniu się swoim pasjom i tylko od niego zależy, czy tak się stanie, czy mimo przeciwności i trudności będzie podążać za marzeniami.



Trzynastoletnia Koli zgodnie z indyjską tradycją zostaje wydana za mąż. Małżeństwo oczywiście zaaranżowali rodzice. Niestety jej życie odmieni się na gorsze za sprawą śmierci jej małżonka i złego traktowania przez teściów. Wytchnienie będzie dawać jej tkanie, pasja, która płynie prosto z jej serca. Młoda dziewczyna zostanie ciężko doświadczona przez los i będzie musiała przebyć długą drogę, aby znaleźć swoje szczęście. Czy uda jej się tak naprawdę? Tego Wam nie zdradzę. Chciałabym się natomiast skupić na ważnym temacie. Przypadek Koli niestety nie jest odosobniony, bardzo wiele indyjskich dziewczynek i kobiet musi mierzyć się z dyskryminacją płciową, brakiem dostępu do edukacji, biedą, wykluczeniem społecznym wdów, wyzyskiem. Czy mimo tych wszystkich problemów, które na nie spadają, są w stanie żyć godnie, żyć szczęśliwie? Odpowiedź na to pytanie nie jest wcale oczywista. Trudno ferować wyroki z perspektywy innej kultury. To co jest dla mnie ważne w tej książce, to pokazanie, że zawsze jest nadzieja na lepsze jutro i to, że choć życie pisze różne scenariusze, to w ostateczności każdy może zawalczyć o swoje szczęście. Bardzo ważne jest, aby mieć w swoim życiu pasję, robić coś, co się kocha, to może zmienić wszystko, sprawić, że szare i trudne życie nabierze barw i otworzy furtkę do lepszego jutra. Ale jak zawsze wszystko zależy od nas. Myślę, że młody czytelnik może czerpać z tej opowieści bardzo dużo, jeśli tylko otworzy się na odmienną kulturę i wyciągnie odpowiednie wnioski.

Wydawnictwo Dwie Siostry wydało wyjątkową książkę, więc jej oprawa musiała być równie piękna. Nie mogę się wręcz napatrzeć na okładkę, która tak naprawdę opowiada tę historię... Widzę w niej magię Indii, którą chciałabym kiedyś doświadczyć. Oczywiście poznajemy kulturę indyjską w dużym uproszczeniu, bo jest to przecież pozycja dla dzieci. Natomiast myślę, że rodzic będzie również pod dużym wrażeniem. Ogromnym plusem są przypisy na dole strony wyjaśniające trudniejsze pojęcia, które są ciekawym i ważnym uzupełnieniem treści.

Cała opinia na blogu www.startyourdaywithbooks.pl

Im więcej wiemy na temat funkcjonowania ludzi w różnych kulturach, tym bardziej jesteśmy otwarci na drugiego człowieka, ale przede wszystkim świadomi tego, że nasze życie determinuje w dużym zakresie to, gdzie się urodziliśmy. Dlatego wg mnie bardzo ważnym zadaniem rodziców jest pokazywanie dzieciom jak żyją społeczności innych krajów. To nie tylko poszerza horyzonty i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moją uwagę przykuła okładka. Obiecała podróż w nieznane. Jej wielobarwność przywiodła na myśl "Opowieści Tysiąca i Jednej Nocy." Miałam świadomość, że historia ta przeznaczona jest dla młodszych czytelniczek jednak nie mogłam oprzeć się pokusie poznania jej. Gloria Whelan zabiera nas do obcego kraju, obcej kultury i miejsca, gdzie trzynastoletnie dziewczynki są kolejną gębą do wykarmienia dlatego niezbędnym jest znalezienie im męża.

Główną bohaterkę Kori poznajemy na parę miesięcy przed ślubem. Męża nie zna, wie jedynie, że pochodzi z dobrej rodziny. Rodzice zamiast o osobach mówią o posagu. Bohaterka sama wspomina, że zamiast wyczekiwania przyszłej małżonki czuje się jak bydło na sprzedaż. Do ślubu dochodzi. I choć wszystko zapowiada tragedię Kori wierzy, że szczęście się do niej uśmiechnie. Niestety zostaje wdową. Nastoletnia wdowa - to brzmi tragicznie, prawda?

"Bezdomny ptak" to historia pełna sprzeczności. Choć wiele w niej smutnych chwil to tak naprawę opowieść o nadziei. Wszystko co spotyka Kori uczy nas, że jesteśmy w stanie pokonać wiele trudności, że nasza wewnętrzna siła pomaga przetrwać nawet najtrudniejsze chwile.

Powieść ta jest cienka - bardziej to opowiadanie. Literki są duże, dlatego uważam, że wiele młodych czytelniczek będzie w stanie sama ją przeczytać. Ale i te starsze odnajdą coś dla siebie w tej historii, gdyż jest ona uniwersalna. Jej niewątpliwym atutem jest prostota. Autorka pomija zbędne opisy i ozdobniki. Skupia się na tym co najważniejsze: przedstawieniu historii jednostki. Młoda dziewczyna, której los nie oszczędza jest naszym przewodnikiem po obcej, miejscami wrogiej kulturze. Sama niewiele wie o świecie, więc nie tylko czytelnik jest zaskoczony. Mamy tu różnych bohaterów, lecz nikt nie jest ani dobry, ani zły. To są zwyczajni ludzie w swoim środowisku.

"Bezdomnego ptaka" przeczyta się śmiało w godzinę. Historia wciąga i niemal niema możliwości by ją przerwać i odpocząć od bohaterów. Ale jest to ciekawa pozycja. Cieszę się, że ją przeczytałam.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Moją uwagę przykuła okładka. Obiecała podróż w nieznane. Jej wielobarwność przywiodła na myśl "Opowieści Tysiąca i Jednej Nocy." Miałam świadomość, że historia ta przeznaczona jest dla młodszych czytelniczek jednak nie mogłam oprzeć się pokusie poznania jej. Gloria Whelan zabiera nas do obcego kraju, obcej kultury i miejsca, gdzie trzynastoletnie dziewczynki są kolejną gębą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak bardzo mnie wciągnęła, że chociaż nie lubię pochłaniać książek jednym kęsem bez gryzienia, z tą nie mogłam postąpić inaczej. Wspaniałe wprowadzenie do indyjskiej kultury, bardzo podobało mi się, że terminy, które nie każdy zna (np. nazwy miast, drzew, zwyczajów) zostały ogwiazdkowane i przystępnie wyjaśnione na końcu strony. Kupiłam tę książkę z zamiarem zapoznania się z nową dla mnie kulturą i nie zawiodłam się. Jak to głosi werdykt National Book Award, jest to historia promieniująca nadzieją. Lepiej bym tego nie ujęła. Ma w sobie coś magicznego, doskonale zanurza czytelnika w swoim klimacie i realiach świata przedstawionego, a nadzieja - jak delikatna poświata - ogarnia każdą stronę.

Tak bardzo mnie wciągnęła, że chociaż nie lubię pochłaniać książek jednym kęsem bez gryzienia, z tą nie mogłam postąpić inaczej. Wspaniałe wprowadzenie do indyjskiej kultury, bardzo podobało mi się, że terminy, które nie każdy zna (np. nazwy miast, drzew, zwyczajów) zostały ogwiazdkowane i przystępnie wyjaśnione na końcu strony. Kupiłam tę książkę z zamiarem zapoznania się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oto książka "Bezdomny ptak" Glorii Whelan.
Przyjrzyjcie się okładce.
Spójrzcie na tę dziewczynę.
Haftuje i płacze.

Czy to Koli - bohaterka książki?
Czy płacze nad swoim losem?

Jednocześnie dalej wyszywa. Siebie? Swój los?
Może kiedyś okładka wypełni się kolorowymi nićmi?
Może kiedyś życie dziewczyny nabierze barw?

Tymczasem Koli powinna nosić białe wdowie sari
i być posłuszną teściowej, bo tylko u niej może mieszkać.
Gdziekolwiek indziej w Indiach wdowa to zła wróżba
i niektórzy porzucają wdowy (po synach / braciach).
Co one zrobią bez dachu nad głową, bez środków do życia?



Autorka opisuje kilka niełatwych lat życia Koli.
Dziewczyna w dniu ślubu miała tylko 13 lat.
Jej małżeństwo trwało tylko kilka dni.
Teraz jest jak niewolnica teściów.

Wdowa niczego już się nie spodziewa,
nie powinna mieć nawet marzeń...

Koli jednak potrafi cieszyć się z drobnych spraw.
Lubi patrzeć na przyrodę, łatwo nawiązuje kontakty z ludźmi,
uwielbia haftować, uczy się czytać, chce zmienić swój los.
Czy to w ogóle możliwe?


Autorka szyje swą egzotyczną opowieść niespiesznie.
W historię Koli wplata opisy hinduskich zwyczajów.
Cierpnie nam skóra, współczujemy dziewczynie,
a jednocześnie chłoniemy te barwy, zapachy i chcemy więcej.

Piękna, poetycka, poruszająca książka.
Przeczytajcie!



https://bajdocja.blogspot.com/2020/05/bezdomny-ptak.html

Oto książka "Bezdomny ptak" Glorii Whelan.
Przyjrzyjcie się okładce.
Spójrzcie na tę dziewczynę.
Haftuje i płacze.

Czy to Koli - bohaterka książki?
Czy płacze nad swoim losem?

Jednocześnie dalej wyszywa. Siebie? Swój los?
Może kiedyś okładka wypełni się kolorowymi nićmi?
Może kiedyś życie dziewczyny nabierze barw?

Tymczasem Koli powinna nosić białe wdowie sari
i być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka niezwykle wciągająca, nie mogłam się od niej oderwać! Wprowadza nas w Indyjski klimat. Smutna, zabawna, pouczająca, i niezwykle ciekawa.

Książka niezwykle wciągająca, nie mogłam się od niej oderwać! Wprowadza nas w Indyjski klimat. Smutna, zabawna, pouczająca, i niezwykle ciekawa.

Pokaż mimo to

Ciekawa książka. Bardzo barwna, egzotyczna i nienachalnie edukacyjna. Główna bohaterka wzbudza głęboką sympatię, w napięciu śledzi się koleje jej losu. Momentami smutna, jednak głównie optymistyczna historia płynie wartko i szybko się czyta. Z przyjemnością polecę tę lekturę dwunastoletniej córce.

Ciekawa książka. Bardzo barwna, egzotyczna i nienachalnie edukacyjna. Główna bohaterka wzbudza głęboką sympatię, w napięciu śledzi się koleje jej losu. Momentami smutna, jednak głównie optymistyczna historia płynie wartko i szybko się czyta. Z przyjemnością polecę tę lekturę dwunastoletniej córce.

Pokaż mimo to

Przykra książka, jak dla mnie. Co z tego, że ostatecznie do Koli uśmiecha się szczęście, że układa jej się jakoś to życie, skoro to tylko zasługa przypadku, a nie jej dążenia do tego. Smutne jest to, jak wygląda życie w tej kulturze. Że jest tak olbrzymia akceptacja niedoli, brak jakiejkolwiek chęci zmiany tego. Godzenie się na cierpienie w imię tradycji.

Przykra książka, jak dla mnie. Co z tego, że ostatecznie do Koli uśmiecha się szczęście, że układa jej się jakoś to życie, skoro to tylko zasługa przypadku, a nie jej dążenia do tego. Smutne jest to, jak wygląda życie w tej kulturze. Że jest tak olbrzymia akceptacja niedoli, brak jakiejkolwiek chęci zmiany tego. Godzenie się na cierpienie w imię tradycji.

Pokaż mimo to

Koli, bohaterka powieści, ma jedynie trzynaście lat. Jak każda współczesna nastolatka powinna chodzić do szkoły, poznawać świat, czytać książki, słuchać muzyki, kolekcjonować plakaty, przeżywać pierwsze miłości, marzyć. Beztrosko. Niestety, Koli urodziła się w Indiach. Pech. Dziewczynkę poznajemy w chwili, gdy dowiaduje się, że już przyszedł ten czas, by wyszła za mąż.
Wyobraź sobie, że to ty, twoja córka, siostra macie trzynaście lat i zostajecie wbrew własnej woli wydane za człowieka, którego nawet nie widziałyście na oczy. Chce się wyć, uciekać, nieprawdaż? Koli nie krzyczy, nie sprzeciwia się, choć ogarnia ją przerażenie.
To nie koniec. Okazuje się, że wasze małżeństwo trwa tak krótko, że zostajecie nastoletnią wdową. Kobietą objętą w tej konkretnej kulturze społecznym tabu, przynoszącą rodzinie hańbę. Przypominam, trzynaście lat, wasze prawdziwe życie powinno się właśnie powoli zaczynać, kształtować, ale nie, tradycja, inni wykluczają was już teraz poza nawias społeczeństwa za winy, które nie zostały przez was popełnione. Stajecie się zbędne, zanim zaczęłyście tak naprawdę żyć. I co najgorsze, jesteście tego świadome. W końcu trafiacie na śmietnik społeczeństwa, w miejsce, w którym kobiety takie jak wy, wdowy mają po prostu wegetować do końca swoich dni. Pozbawione męża jesteście bez wartości. Stajecie się częścią tłumu w mieście wdów - Wrindawan.
Tak wygląda życie części indyjskich kobiet. Nie kiedyś, dawno. Raczej niemal dziś. Akcję książki umiejscowiono bowiem mniej więcej w latach 90. dwudziestego wieku.
Już w pierwszych scenach jeszcze w domu rodzinnym Koli w punkt zdiagnozowana zostaje sytuacja kobiet w Indiach. Wykształcenie to zbędny, nieprzydatny luksus. Czytanie to strata cennego czasu dziewczynki, która powinna uczyć się rzeczy praktycznych, użytecznych. Nie dla siebie, ale dla rodziny, przede wszystkim dla rodziny męża. Podczas wesela najpierw posilają się mężczyźni, dla kobiet nie zawsze starczy łakoci, nawet dla panny młodej. Umierający mąż Koli, dziecko jeszcze, wie, że żona ma słuchać męża. Niska pozycja społeczna Koli pokazana jest także przez jej relacje z innymi. Z braćmi owszem łączy ją więź, czuła i szczera jedynie w ukryciu, gdy nikt tego nie widzi. (...)
Przeraża fakt, że Koli sama siebie traktuje jak towar, ocenia. (...) W jej świecie nie ma jednak miejsca na jakikolwiek bunt. Płynie się jedynie z nurtem wydarzeń, próbuje marzyć, znaleźć w miarę wygodne miejsce. Mimo to dziewczynka trochę niezdarnie walczy o własną przestrzeń, pozwala sobie na sprzeciw, stosuje bierny opór, sabotuje gospodarskie prace, by choć przez chwilę poczuć, że odpowiada za własne życie, że jest podmiotem, a nie zbędnym przedmiotem.
(...)
Książka dotyka także innego problemu - wykluczenia ze społeczeństwa, podatności na manipulację ze względu na analfabetyzm. Zwykła i powszechna z naszej perspektywy umiejętność czytania tu rzeczywiście otwiera zupełnie nowe horyzonty, możliwości, a przede wszystkim pozwala wciąć sprawy we własne ręce, bez pośrednika.
Brak formalnego wykształcenie, nawet niepiśmienność nie wykluczają ogromnej, wewnętrznej potrzeby obcowania ze sztuką, pięknem. To ona daje Koli ukojenie, stanowi jedyny sposób na wyrażenie siebie, oswojenie lęków, obaw. I to niezależnie od tego, czy dziewczynka pełni rolę twórcy wyszywając sari, czy zwykłego odbiorcy, gdy odziedziczony po teściu tomik poezji Rabindranatha Tagore staje się jej największym skarbem. To sztuka wreszcie, wielki talent Koli umożliwiają zmianę, przezwyciężenie pasma nieszczęść. I życzliwi ludzie, gdyż bez zewnętrznego wsparcia wdowy w tym świecie nie mają żadnych szans.

Nie da się ukryć, że to bardzo wzruszająca opowieść. Choć sama nie jest przeładowana emocjami, z pewnością wzbudza je u czytelnika. Gniew, sprzeciw, poruszenie, łzy. Gdyby historię przenieść na ekran, bardzo prawdopodobne, że powstałby tkliwy wyciskacz łez, hollywoodzki standard ocierający się trochę o kicz. Czy z happy endem? Tego nie zdradzę. Na szczęście autorka oddaje głos samej bohaterce. Pierwszoosobowa narracja napisana dość oszczędnym językiem pozwala na częściowe uniknięcie pułapki epatowania tanią emocjonalnością.

Na szczęście dla czytelnika ta książka nie ocenia, nie wartościuje. Poznajemy świat tylko oczami Koli, widzimy jedynie to, co ona widzi, znamy wyłącznie jej emocje. Reszty czytelnik musi się sam domyślić bądź zdać się na opinie narratorki, która okazuje się być dość wnikliwą obserwatorką otaczającej ją rzeczywistości i kontrastów w niej panujących. Gdyż współczesne Indie to miejsce, w którym koegzystują zaawansowane technologie z analfabetyzmem, wiara w uzdrawiającą moc kąpieli w Gangesie z nowoczesną medycyną. I to wszystko w ramach jednej rodziny.

Historia wydaje się przy tym wiarygodna, ale czy prawdopodobna? Nie wiem. Mam tylko nadzieję, że tak. Pozwala na chwilę zanurzyć się w egzotycznej kulturze, próbować choć odrobinę ją zrozumieć, a filtr europejskich doświadczeń i wiedzy jest niemal niewyczuwalny.

Wydawnictwo rekomenduje pozycję czytelnikom powyżej 10. roku życia i śmiało możecie wręczyć ją młodszym nastolatkom. Nie tylko dziewczynom. Prosty język, nieduża objętość i czytelnicze emocje sprawiają, że „Bezdomny ptak” to książka, którą się dosłownie połyka na raz. Dorosłym może przeszkadzać przewidywalność fabuły i mało pogłębiony świat przedstawiony, szczególnie w scenach ulokowanych w Mieście Wdów. Przede wszystkim jednak podczas lektury cały czas towarzyszyła mi gorzka świadomość, że w prawdziwym życiu baśnie rzadko kończą się dobrze.

Całą recenzję znajdziesz na blogu
http://mamobaba.blogspot.com/2017/11/bezdomny-ptak-czyli.html

Koli, bohaterka powieści, ma jedynie trzynaście lat. Jak każda współczesna nastolatka powinna chodzić do szkoły, poznawać świat, czytać książki, słuchać muzyki, kolekcjonować plakaty, przeżywać pierwsze miłości, marzyć. Beztrosko. Niestety, Koli urodziła się w Indiach. Pech. Dziewczynkę poznajemy w chwili, gdy dowiaduje się, że już przyszedł ten czas, by wyszła za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to