Książka, od której dużo się zaczęło. Czytałem już inne, wzorujące się na niej, i muszę przyznać, że przeważnie wypadały lepiej. Choć nie umniejszam zasług Chandlera dla gatunku, to jednak uważam Głęboki sen za nieco już przestarzały.

Chandler ma (miał) niesamowite wyczucie scen (bardzo sugestywne, wręcz filmowe) - niestety wszystkie one są bardzo powtarzalne. Facet przychodzi, ściąga kapelusz, płaszcz, wypija whisky czy inny burbon, zapala papierosa i całuje kobietę, bądź też odgania ją, narzekając jak też ciężkie jest jego życie. To oczywiście następuje po półstronicowym opisie pokoju.

Wszystko zależy od tego, czego oczekuje się od literatury/konkretnej książki - a mam wrażenie, że oprócz tych, bardzo zresztą ładnych, scenek, w Głębokim śnie za dużo nie ma. intryga nie jest specjalnie oszałamiająca, właściwie jest jak niezbędny dodatek, aby móc opisywać kolejne ujęcia.
Cieszę się, że w końcu przeczytałem powieść Chandlera (teraz widzę, jak duży wpływ wywarł na literaturę), to jednak wydaje mi się, że nie mam potrzeby czytania kolejnych. Głęboki sen, choć niewątpliwie dobry, pozostaje dla mnie czytadłem, do tego nieco już archiwalnym.

Panie Chandler, szacunek za to, co pan zrobił, ale poczytam jednak co innego.

Książka, od której dużo się zaczęło. Czytałem już inne, wzorujące się na niej, i muszę przyznać, że przeważnie wypadały lepiej. Choć nie umniejszam zasług Chandlera dla gatunku, to jednak uważam Głęboki sen za nieco już przestarzały.

Chandler ma (miał) niesamowite wyczucie scen (bardzo sugestywne, wręcz filmowe) - niestety wszystkie one są bardzo powtarzalne. Facet...