Naciągane 6/10, i to tylko dzięki jednemu opowiadaniu.

Nie spodobał mi się ten Shiel już od samego początku.
Nie dość, że na drugie imię dano mu Phipps, to jeszcze ciążyły na nim poważne oskarżenia o pedofilię względem przybranej córki.

Nie zgadzam się z blurbem z tylej strony okładki, który próbuje brytyjskiego pisarza namaścić na mistrza literatury grozy. Wiele można mówić o opowiadaniach Shiela, alez pewnością nie są upiorne, nie zadziwiają także kunsztownym poziomem narracji.
Po prostu są - choć równie dobrze mogłoby ich nie być.

Z jednym wszakże wyjątkiem - tytułowy "Dom dźwięków" to faktycznie rzecz najwyższej klasy. Haco Harfager zwierza się swemu przyjacielowi i współlokatorowi o trawiącej go straszliwej pokusie, podsycanej przez matkę i ciotkę, aby wrócił do domu swych przodków. Według średniowiecznej legendy, jest to dom, którego mieszkańców dopada grzeszne szaleństwo.
Po 12 latach narrator dostaje list od Harfagera, w którym ten błaga o jak najszybszy przyjazd do jego rodowej siedziby. Dom okazuje się niezwykła budowlą: położony na wysepce Rayba na północnych krańcach Szetlandów, jest nieustannie podmywany przez fale. Nawet wewnątrz hałas jest tak duży, że porozumiewać się można tylko pisemnie.
"Dom dźwięków" potrafi przerazić i sprawnie operuje "kosmiczną grozą" dlatego nie dziwię się, że tak bardzo przypadł do gustu Lovecraftowi. Klimat nadchodzącej zagłady jest w tym opowiadaniu przytłaczający i obłędny. Rewelacja!

"Przechodziliśmy akurat obok żelaznych drzwi na dolnej kondygnacji. Harfager zatrzymał się nagle i przez kilka minut nasłuchiwał ze spojrzeniem skupionym i przebiegłym. Ponownie wyrwał mu się okrzyk: "słuchaj", po czym podał mi tabliczkę, na której napisał:
- Nic nie słyszałeś?
Kiedy odpowiedziałem, że nie słyszałem niczego poza szumem fal, wykrzyczał prosto w moje ucho:
- Zaraz zobaczysz.
Jego słowa zdawały się dobiegać do mnie niczym odległe echo, gdzieś we śnie. Harfager sięgnął po lichtarz, z kieszeni szaty wyciągnął klucz, otworzył drzwi i weszliśmy".

Przyzwoity poziom prezentują jeszcze "Sprawa Euphemii Raphash" (tajemnica morderstwa Euphemii, na tropie której jej brat, tajemniczy doktor) oraz zaskakująco klimatyczne "Miejsce boleści" (niewielka osada i popadający w obłęd wielebny Thomas Podd, sabotujący z nieznanych powodów budowę elektrowni wodnej przy pobliskim wodospadzie).

Pozostałe opowiadania to m.in. historia o duchu bladej małpy ("Blada małpa"),zaborczej miłości matki do syna ("Dzwon z kościoła Grobu Świętego"),czy sióstr zakochanych w tym samym mężczyźnie ("Oblubienica"). Dodatkowo, akcja kilku z nich toczy się w zamierzchłych czasach (vide starożytny anturaż "Żony Huguenina"),czego też nie lubię.

Generalnie - spokojnie można sobie ten tomik darować. 70% zawartości tonie w przeciętności.

Zbiór "Dom dźwięków" od niezawodnego C&T jest więc - niestety - niczym więcej jak tylko ciekawostką, przybliżającą twórczość kolejnego mało znanego u nas pisarza spod znaku grozy.

Naciągane 6/10, i to tylko dzięki jednemu opowiadaniu.

Nie spodobał mi się ten Shiel już od samego początku.
Nie dość, że na drugie imię dano mu Phipps, to jeszcze ciążyły na nim poważne oskarżenia o pedofilię względem przybranej córki.

Nie zgadzam się z blurbem z tylej strony okładki, który próbuje brytyjskiego pisarza namaścić na mistrza literatury grozy. Wiele można...

Zawsze z wytęsknieniem czekam na najnowszą pozycję z Biblioteki Grozy. Tym razem mamy tutaj dziesięć interesujących opowiadań spod znaku grozy. Twórczością Shiela zachwycał się sam H.P.Lovecraft, więc myślę, że to wystarczy za rekomendację. Autor w bardzo sugestywny sposób pobudza wyobraźnię czytelnika - mamy tu do czynienia m.in. że straszliwym potworem grasującym na rajskiej, greckiej wyspie, tajemniczym zaginięciem, tragicznym w skutkach trójkątem miłosnym, duchem małpy nawiedzającym starą posiadłość, rodzinną klątwą czy obrazem samego piekła. Mnie osobiście ta książka bardzo wciągnęła. Jeśli chcielibyście dowiedzieć się więcej serdecznie zapraszam:
http://www.kryminalgrozatajemnica.com.pl/2024/02/biblioteka-grozy-mpshiel-dom-dzwiekow.html?m=1

Zawsze z wytęsknieniem czekam na najnowszą pozycję z Biblioteki Grozy. Tym razem mamy tutaj dziesięć interesujących opowiadań spod znaku grozy. Twórczością Shiela zachwycał się sam H.P.Lovecraft, więc myślę, że to wystarczy za rekomendację. Autor w bardzo sugestywny sposób pobudza wyobraźnię czytelnika - mamy tu do czynienia m.in. że straszliwym potworem grasującym na...