Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu pierwszej książki autora: "Gulu" (która jak się okazało jest pierwszym tomem jak mniemam dylogii) bez wahania sięgnąłem po kolejną pozycję, która ukazała się na rynku wydawniczym w okolicy Świąt Bożego Narodzenia. Każdy z nas w dzieciństwu uwielbiał postać Świętego Mikołaja i niejeden z nas gdy szedł do cyrku, czekał na występ clowna. Te wspomnienia na zawsze będą w naszych głowach rozbrzmiewały radością i szczęściem. I pomimo już mojego średniego wieku teraz już tak nie będzie. Bo oto Julius Throne - autor grozy zniszczył w części moje wspomnienia i zamienił je w prawdziwą grozę. Nigdy nie spodziewałem się, że możliwe jest połączenie "kingowskiej grozy" ze świętami w polskim wydaniu, ale nie w Polsce. A tutaj o dziwo się udało. Akcja powieści przenosi czytelnika w okres przedświąteczny roku 1985 (czasy dosyć mi bliskie),trójka przyjaciół na śmierć i życie w różnych okolicznościach zdobywają upragnioną zabawkę dragoncar. Jednak ich szczęście nie trwa długo, okazuje się bowiem, że jest ona śmiertelną pułapką mająca za zadanie zniszczyć święta w niejednym domu. Wraz z policjantem Francisem i jego bliską przyjaciółką chcą odkryć tajemnicę mrocznych zabawek i dowiedzieć się kim tak naprawdę jest Santa Clown i jego elfy. Julius Throne czerpie garściami z literatury amerykańskiej grozy, przede wszystkim widać tutaj duży wpływ Stephena Kinga. Świetnie oddany klimat Ameryki z lat 80, i gdyby nie fakt iż wiem, że autor jest Polakiem, bardziej przypisywał bym te opowieść całkiem komuś innemu. Może nieślubnemu synowi mistrza grozy XD. Postaci nie zlewają się w jeden organizm, każda jest wyjątkowa, każda przeżywa swoje problemy i nawet ciężko znaleźć tego jednego bohatera historii. Występuje tu bowiem bohater zbiorowy: a jest nim przede wszystkim przyjaźń, miłość i zaufanie. I oczywiście jest niesamowicie nakreślona tajemnicza postać głównego antagonisty Santa Clown (który nie jest potworem z koszarów sennych, ale tym z krwi i kości),który podobnie jak Grnich chce ukraść święta. Naprawdę nie ma się tutaj do czego przyczepić, ponieważ historia jest bardzo wciągająca, chociaż nie jest krwawa. Osobiście uważam, że zbyt wiele krwi zniszczyłoby klimat tej książki. Jedyne co to niektóre rozmowy pomiędzy trójką szkolnych przyjaciół są zbyt wydumane i nie pasujące do nastolatków, raczej do osób dorosłych, ale mimo to książka godna przeczytania i przeze mnie oceniona bardzo wysoko. Najprawdopodobniej wyląduje w 10 najlepszych książek tego roku jakie jeszcze przeczytam. I co na koniec? Kupcie sobie jakiś ładny breloczek (kto czytał zrozumie).