Hex było świetne, ale Echo niestety pozostaje tylko echem.

Hex było świetne, ale Echo niestety pozostaje tylko echem.

Mimo słabych ocen na LC, książka bardzo mi się podobała. Złożyły się na to dwa czynniki. Lubię HORRORY psychologiczne i historie, których akcja rozgrywa się w wysokich GÓRACH.
To młody, debiutujący i bardzo obiecujący pisarz, który dopiero zaczyna karierę i długa droga przed nim, zanim osiągnie doskonałość. Bardzo szczegółowo opisuje wszystkie wydarzenia i przemyślenia bohaterów, stosując elokwentne i czasami trudne oraz fachowe słownictwo. Stąd dłużyzny i filozoficzne wynurzenia, które mogą momentami nudzić. Zakończenie nieco rozczarowujące, przekombinowane, zbyt psychodeliczne. Nie jest to prostolinijna i jednokierunkowa narracja, a liczne zwroty akcji, wtrącane wspomnienia bohaterów z różnych okresów ich życia, narastająca groza, stopniowe ujawnianie tajemnicy... oraz mordercze zachowania bohatera opętanego prze Mont Maudit (Przeklętą Górę) w Alpach po jej zdobyciu, wymagają ciszy i skupienia podczas czytania.
Nowoczesności dodaje kwitnąca miłość dwóch homoseksualistów.
Autor potrafi zaciekawić, zainteresować, zaniepokoić i zaintrygować swoją historią. Dla mnie dostaje dobre 6,5/10.
POLECAM!

Mimo słabych ocen na LC, książka bardzo mi się podobała. Złożyły się na to dwa czynniki. Lubię HORRORY psychologiczne i historie, których akcja rozgrywa się w wysokich GÓRACH.
To młody, debiutujący i bardzo obiecujący pisarz, który dopiero zaczyna karierę i długa droga przed nim, zanim osiągnie doskonałość. Bardzo szczegółowo opisuje wszystkie wydarzenia i przemyślenia...

Ta książka mnie znudziła, jak żadna inna.

Ta książka mnie znudziła, jak żadna inna.

Ciekawa, choć mogłaby być nieco krótsza.

Ciekawa, choć mogłaby być nieco krótsza.

#5/52 #echo #thomasoldeheuvelt
Mimo iż mieszkam już mega długo w Holandii czy Niderlandach jak kto woli o tym autorze nigdy wcześniej nie słyszałam. Podobno "Hex" którą napisał była świetna, ja sięgnęłam jednak po "Echo" I mocno się rozczarowałam. Czuć mocno inspirację Sthepanem Kingiem, którego akurat lubię, ale tu coś poszło nie tak.
O ile prolog mega mi się podobał tak cała reszta książki mnie momentami wręcz męczyła. Jak nigdy sięgałam po inne książki i wracałam do tej żeby jednak skończyć. Opisy gór itp na plus, ale niektóre momenty były tak długie i te filozoficzne rozkminy😅
Dziwna była to książka...

#5/52 #echo #thomasoldeheuvelt
Mimo iż mieszkam już mega długo w Holandii czy Niderlandach jak kto woli o tym autorze nigdy wcześniej nie słyszałam. Podobno "Hex" którą napisał była świetna, ja sięgnęłam jednak po "Echo" I mocno się rozczarowałam. Czuć mocno inspirację Sthepanem Kingiem, którego akurat lubię, ale tu coś poszło nie tak.
O ile prolog mega mi się podobał tak...

Nawet nie wiem, jak mam "Echo" ocenić.
Pierwsza moja uwaga jest do polskiego tłumaczenia. Szkoda, że tłumacz nie wysilił się i nie zajrzał chociażby do Wikipedii, bo może by wiedział, że prześladujące bohaterów ptaki to nie żadne kawki alpejskie tylko wieszczki, bo taka jest ich prawidłowa polska nazwa (łacińska pada kilka razy).
Bohaterowie nie wzbudzają cienia sympatii.
Całość potwornie przegadana i niepotrzebnie przekombinowana. I nie wiadomo po co co i rusz pojawia się lokowanie marek - no chyba że to gotowy scenariusz i wtedy wiadomo, do kogo iść po kasę.

Nawet nie wiem, jak mam "Echo" ocenić.
Pierwsza moja uwaga jest do polskiego tłumaczenia. Szkoda, że tłumacz nie wysilił się i nie zajrzał chociażby do Wikipedii, bo może by wiedział, że prześladujące bohaterów ptaki to nie żadne kawki alpejskie tylko wieszczki, bo taka jest ich prawidłowa polska nazwa (łacińska pada kilka razy).
Bohaterowie nie wzbudzają cienia...

Średniak bardzo. A szkoda, bo słyszałam dobre opinie i na dobrą książkę też się nastawiłam. Prolog wbił mnie w fotel. Miałam ciary na ciele, zwłaszcza, że słuchałam audiobooka wracając późnym wieczorem z pracy. Po tym prologu nastawiałam się na coś niesamowitego. No i się rozczarowałam. Ksiązka jest przegadana, za długa o jakieś 150 stron i w większości po prostu nudna. Miała kilka ciekawych momentów i pomysłów jednak jako całość wypada bardzo przeciętnie.

Średniak bardzo. A szkoda, bo słyszałam dobre opinie i na dobrą książkę też się nastawiłam. Prolog wbił mnie w fotel. Miałam ciary na ciele, zwłaszcza, że słuchałam audiobooka wracając późnym wieczorem z pracy. Po tym prologu nastawiałam się na coś niesamowitego. No i się rozczarowałam. Ksiązka jest przegadana, za długa o jakieś 150 stron i w większości po prostu nudna....

Uwielbiam "Hex" Heuvelta, dlatego też było dla mnie oczywiste, że któregoś dnia z pewnością sięgnę po "Echo".
Zaskoczył mnie motyw opętania przez górę. Jest raczej rzadko spotykany, więc nie można tej książce odmówić oryginalności.
Styl pisania autora był jak zwykle przyjemny. Jednak momentami dłużyła mi się ta powieść.
Bardzo podobało mi się, że autor ponazywał rozdziały tytułami innych książek i każdy z tych rozdziałów rozpoczynał cytatem z danej książki.
Jednym z moich ulubionych motywów w tej powieści są legendy i wierzenia mieszkańców Grimentz. Chętnie szerzej bym się z nimi zapoznała przy jakiejś innej okazji.
"Echo" nie dało mi tyle samo frajdy co "Hex", jednak nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobało. Naprawdę dobrze się bawiłam i mam nadzieję, że będę jeszcze miała szansę zapoznać się z innymi książkami autora.

Uwielbiam "Hex" Heuvelta, dlatego też było dla mnie oczywiste, że któregoś dnia z pewnością sięgnę po "Echo".
Zaskoczył mnie motyw opętania przez górę. Jest raczej rzadko spotykany, więc nie można tej książce odmówić oryginalności.
Styl pisania autora był jak zwykle przyjemny. Jednak momentami dłużyła mi się ta powieść.
Bardzo podobało mi się, że autor ponazywał rozdziały...

Książka nie tak dobra jak Hex lecz także warta przeczytania. Niesamowity klimat i atmosfera gór. Duża w tym zasługa pasji autora jaką jest alpinizm. Opisy spadania a także sytuacje ekstremalnych warunków wysoko w górach to prawdziwe miatrzostwo. Można poczuć góry czytając tą książkę. Polecam bo warto przeczytać i doświadczyć grozy najwyższych lotów.

Książka nie tak dobra jak Hex lecz także warta przeczytania. Niesamowity klimat i atmosfera gór. Duża w tym zasługa pasji autora jaką jest alpinizm. Opisy spadania a także sytuacje ekstremalnych warunków wysoko w górach to prawdziwe miatrzostwo. Można poczuć góry czytając tą książkę. Polecam bo warto przeczytać i doświadczyć grozy najwyższych lotów.

Kolejna książka autora po bardzo dobrze przyjętym "Hex".

Historie alpinistów zawsze mnie fascynowały. Tym bardziej kiedy przeżywają ciężkie wypadki.
Kimś takim jest Nick Grevers - młody chłopak, który wyruszył z przyjacielem zdobywać szwajcarskie szczyty. Niestety z tej wyprawy wrócił oszpecony na twarzy i wewnętrznie zmieniony.

Jego chłopak Sam, próbuje zrozumieć co wydarzyło się na Maudit. Kiedy wokół mężczyzn zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a Nick co raz bardziej oddała się od rzeczywistości, Sam musi postanowić co robić dalej. Czy zostawić swojego partnera i ratować siebie, czy spaść z nim w otchłań szaleństwa?

Pytanie tylko czy Maudit daje jakiś wybór?

Momentami książka się dłużyła i niepotrzebnie gmatwała. Dlatego niższa ocena.

Kolejna książka autora po bardzo dobrze przyjętym "Hex".

Historie alpinistów zawsze mnie fascynowały. Tym bardziej kiedy przeżywają ciężkie wypadki.
Kimś takim jest Nick Grevers - młody chłopak, który wyruszył z przyjacielem zdobywać szwajcarskie szczyty. Niestety z tej wyprawy wrócił oszpecony na twarzy i wewnętrznie zmieniony.

Jego chłopak Sam, próbuje zrozumieć co...