Być może oceniłbym tą książkę nieco lepiej, ale nie cierpię mnożenia bytów. Gene Wolfe świadomie podzielił swoją sagę na kilka części, zmuszając czytelnika do sięgnięcia po następne tomy. Ale "nie ze mną takie numery", Wolfe! - "Cień kata" nie jest aż tak dobry, abym musiał gnać do biblioteki lub szukać w internecie jego kontynuacji.

Problem, jaki w takim wypadku od razu się wyłania, jest następujący: jeśli walory tej powieści nie są dla mnie widoczne, to muszę słabo się znać na science fantasy, czyli połączeniu fantastyki naukowej z literaturą fantasy. "Cień kata" zebrał kilka ważnych nagród a niemiecki leksykon science fiction twierdzi, że "(powieść) posiada niespotykaną dotychczas w science fantasy, gęstą atmosferę, językową złożoność i literacką błyskotliwość". Jak w takim razie musiały wyglądać inne teksty tego typu na przełomie lat 1970/80? Na szczęście nie jestem zbyt zażartym fanem fantasy - w innym przypadku byłbym bardzo zaniepokojony wizją "przebijania się" w przyszłości przez tony literackiej makulatury.

Ale z powrotem do "Cienia kata": tekst da się czytać i zawiera on kilka ciekawych protagonistów. Powieść przypomina mi nieco "Mikaela" Waltarego w fantastycznej otoczce. Jednak do noblisty brakuje Wolfe'owi sporo umiejętności w budowaniu fabuły. To trochę za mało, jeśli ma się kilka dobrych postaci i stosunkowo dobrze zarysowany świat, w jakim przyjdzie im działać. Oczekuję od wybitnej książki fascynującej fabuły - a tego niestety w "Cieniu kata" brakuje.

Być może sięgnę kiedyś po następne tomy sagi "Księgi Nowego Słońca". Ale definitywnie nie w tym roku.

Być może oceniłbym tą książkę nieco lepiej, ale nie cierpię mnożenia bytów. Gene Wolfe świadomie podzielił swoją sagę na kilka części, zmuszając czytelnika do sięgnięcia po następne tomy. Ale "nie ze mną takie numery", Wolfe! - "Cień kata" nie jest aż tak dobry, abym musiał gnać do biblioteki lub szukać w internecie jego kontynuacji.

Problem, jaki w takim wypadku od razu...