Zbiór opowiadań gdzie motywem wiążącym jest wojna. Zbiór spokojnych, cichych, antywojennych w swojej wymowie, opowiadań.

Zbiór opowiadań gdzie motywem wiążącym jest wojna. Zbiór spokojnych, cichych, antywojennych w swojej wymowie, opowiadań.

Ta niewielka objętościowo pozycja, powstała w 1931 roku, zawiera sześć krótkich opowiadań, opisujących sceny i następstwa I wojny światowej; jest to chyba jedno z mniej popularnych dzieł Ericha Marii Remarque’a. To manifest przeciwko wojnie, przeciwko śmierci, przeciwko zabijaniu, to dramatyczna odsłona ludzkich losów, nie tylko uczestników walk, bitewnych rzezi, ale także ich bliskich, oczekujących na powrót synów, mężów czy braci. To obraz traum, poniesionych strat w szerokim tego słowa znaczeniu, to niemożność zapomnienia, to ból i poczucie porażki, to zadawane nieustannie pytanie - czemu służy wojna, czym różnią się ludzie po obu stronach okopów, po co tyle ofiar, zniszczenia, bólu.
Wyjątkowa, bolesna i wzruszająca, jak wszystkie książki Ericha Marii Remarque’a.

Ta niewielka objętościowo pozycja, powstała w 1931 roku, zawiera sześć krótkich opowiadań, opisujących sceny i następstwa I wojny światowej; jest to chyba jedno z mniej popularnych dzieł Ericha Marii Remarque’a. To manifest przeciwko wojnie, przeciwko śmierci, przeciwko zabijaniu, to dramatyczna odsłona ludzkich losów, nie tylko uczestników walk, bitewnych rzezi, ale także...

Zbiór krótkich opowiadań Remarque 'a to swoiste dopełnienie jego powieści "Na zachodzie bez zmian" , którą każdy powinien przeczytać. Nie tylko dlatego,że jest to arcydzieło literatury pięknej, ale głównie dlatego,że jest to powieść antywojenna. Podobnie jak opowiadania z tego małego zbioru. Autor przedstawia wojnę jako piekło i nie tylko dlatego,że można umrzeć, gorsze jest to,że można zabić drugiego człowieka. Egzystencjalne refleksje na temat człowieczeństwa i kondycji ludzkiej, która w czasach próby objawia się w pełnej krasie. Autor opisuje swoje własne doświadczenia,gdy walczył w okopach pierwszej wojny światowej i gdy zrozumiał,jakim barbarzyństwem jest wojna. Po obydwu stronach frontu walczą tacy sami ludzie, głównie młodzi chłopcy, których omamiła patriotyczna propaganda. Zabijają się w imię czego tak naprawdę? Miłości ojczyzny, obrony granic czy polityki? Jaki jest sens wojny i śmierci milionów żołnierzy? Młodych ludzi, którzy zostali mięsem armatnim.
Te opowiadania dotykają wrażliwej części naszej duszy i aż chce się krzyczeć - nigdy więcej wojny!!! Napisane ponad sto lat temu,a tak aktualne dzisiaj, gdy na świecie nadal trwają wojny, w których giną nie tylko żołnierze. Ludzie chyba nigdy się nie zmienią. Wydawać by się mogło,że po dwóch krwawych wielkich wojnach w XX wieku możni tego świata się opamiętają... Złudne nadzieje...
POLECAM!!!
atena1wspak

Zbiór krótkich opowiadań Remarque 'a to swoiste dopełnienie jego powieści "Na zachodzie bez zmian" , którą każdy powinien przeczytać. Nie tylko dlatego,że jest to arcydzieło literatury pięknej, ale głównie dlatego,że jest to powieść antywojenna. Podobnie jak opowiadania z tego małego zbioru. Autor przedstawia wojnę jako piekło i nie tylko dlatego,że można umrzeć, gorsze...

Remarque w krótkiej formie chyba nie jest dla mnie. Nie odnajdywalam w tych opowiadaniach tego czegoś, drugiego dnia, znaczenia, które skłoniłoby mnie do głębszej refleksji. Jedynie tytułowe opowiadanie, "Wróg" miało w sobie tę moc, której poszukiwałam.
No więc niestety pozostaję bez zachwytów, ale może kiedyś do tej lektury wrócę

Remarque w krótkiej formie chyba nie jest dla mnie. Nie odnajdywalam w tych opowiadaniach tego czegoś, drugiego dnia, znaczenia, które skłoniłoby mnie do głębszej refleksji. Jedynie tytułowe opowiadanie, "Wróg" miało w sobie tę moc, której poszukiwałam.
No więc niestety pozostaję bez zachwytów, ale może kiedyś do tej lektury wrócę

Po twórczość Remarque sięgnąłem ponownie z pewnym sentymentem. W pamięci utkwiło mi czytane dawno „Na zachodzie bez zmian”. Pomimo upływu lat w pamięci książka ta przetrwała więc uznaję to za znak, że miała w sobie to coś.

Ale przechodząc do „Wroga”. Technicznie otrzymujemy tutaj 10 opowiadań rozmieszczonych na 80 stronach. Tematycznie wszystkie oscylują wokół I Wojny Światowej. I to co trzeba w pierwszej kolejności przyznać autorowi to to, że w piękne słowa ubiera rzeczy straszne. W tekstach nie otrzymamy opowiadań prosto z frontu, czasy wojny już minęły, ale wśród bezpośrednich uczestników wydarzeń pozostały ogromne, nieprzepracowane traumy. I właśnie o tym jakie piętno odciska wojna zarówno na żołnierzach jak i ich bliskich jest ta książka. Autor trafia w uczucia czytelnika, piękne chwile łączy z najbardziej bolesnymi, co stanowi mieszankę wybuchową.

Między zdaniami przewija się również wątek dotyczący tego jak wojna postrzegana jest przez społeczeństwo. Boli, że osoby nieuczestniczące bezpośrednio w starciach, bazujące często na propagandowych informacjach są przekonane o słuszności konfliktu…

Nawet jeśli nie znacie innych pozycji autora to warto od „Wroga” zacząć. Poznać styl pisania, język, poruszaną tematykę. Ja osobiście, mam nadzieję, że poczujecie chemię, a jeśli nie to w końcu tylko 80 stron.

Po twórczość Remarque sięgnąłem ponownie z pewnym sentymentem. W pamięci utkwiło mi czytane dawno „Na zachodzie bez zmian”. Pomimo upływu lat w pamięci książka ta przetrwała więc uznaję to za znak, że miała w sobie to coś.

Ale przechodząc do „Wroga”. Technicznie otrzymujemy tutaj 10 opowiadań rozmieszczonych na 80 stronach. Tematycznie wszystkie oscylują wokół I Wojny...

Mistrz zarówno długiej jak i krótkiej formy

Mistrz zarówno długiej jak i krótkiej formy

Przepiękne nowe wydanie opowiadań jednego z najbardziej znanych pisarzy niemieckich, który głównie opisywał czasy I wojny światowej oraz jej skutki.
Do tego zbioru #domwydawniczyrebis wybrał 8 opowiadań, z których każde mim, iż dotyczy I wojny światowej, opisuje ją z różnej perspektywy.
Ja przyznam szczerze, że uwielbiam styl pisania #remarque i zawsze każda jego proza mnie porusza i zmusza do refleksji nie tylko nad minionymi czasami, ale też nad teraźniejszością.
Z tego zbioru najbardziej podobało mi się tytułowe opowiadanie #Wróg i wyjątkowo poruszające #jűrgentamen.
Za każdym razem jak czytam Remarque zachwycam się nad jego umiejętnością zawarcia takiej głębi, w tak niewielkiej liczbie słów.
Dodatkowo te słowa są wiecznie aktualne i zwykły człowiek jest tylko pionkiem w grze polityków i władców.

Mi najbardziej zapadły w pamięć słowa: „Pierwotnie nie byli wrogami; stawali się nimi, dopiero gdy dawano im broń do ręki. (…)Ale zaczęło mi świtać, że to broń zmusza nas do tej wojny. Na świecie było tyle broni, że w końcu wzięła ona górę nad ludźmi i zamieniła ich we wrogów…”

Ta książka jest nie tylko dla miłośników historii i krótkich form literackich, to pozycja, którą powinien przeczytać każdy, żeby nie popełniać błędów naszych przodków, ale też uświadomić sobie, że nawet wrogowie potrafili sobie pomagać.

Przepiękne nowe wydanie opowiadań jednego z najbardziej znanych pisarzy niemieckich, który głównie opisywał czasy I wojny światowej oraz jej skutki.
Do tego zbioru #domwydawniczyrebis wybrał 8 opowiadań, z których każde mim, iż dotyczy I wojny światowej, opisuje ją z różnej perspektywy.
Ja przyznam szczerze, że uwielbiam styl pisania #remarque i zawsze każda jego proza...

Zbiór opowiadań o tematyce wojennej, z których "Wróg" jest najbardziej spektakularny.
Nadal aktualna jest wypowiedzi autora:
" Zawsze myślałem, że każdy jest przeciwko wojnie, dopóki nie odkryłem, że są i tacy, którzy są za, zwłaszcza ci, którzy nie muszą na nią iść..."

Zbiór opowiadań o tematyce wojennej, z których "Wróg" jest najbardziej spektakularny.
Nadal aktualna jest wypowiedzi autora:
" Zawsze myślałem, że każdy jest przeciwko wojnie, dopóki nie odkryłem, że są i tacy, którzy są za, zwłaszcza ci, którzy nie muszą na nią iść..."

Opowiadania o najróżniejszych aspektach wojny. Wszystkie przejmująco smutne. Najbardziej podobało mi się "Historia miłości Anette", choć też zupełnie złamała mi serce.

Opowiadania o najróżniejszych aspektach wojny. Wszystkie przejmująco smutne. Najbardziej podobało mi się "Historia miłości Anette", choć też zupełnie złamała mi serce.

Zbiór sześciu krótkich opowiadań dotyczących pierwszej wojny światowej pt.: „Wróg” to jedno z mniej popularnych dzieł Ericha Marii Remarque’a. Po tym jak zaczęły ukazywać się nieregularnie w 1930 r. w amerykańskim magazynie „Collier’s” odeszły całkowicie w zapomnienie. Aż do dziś nie jest znany żaden niemiecki przedruk ani niemiecka publikacja. Podobnie brakuje na ich temat opinii czytelników i recenzji.

Opowiadania wojenne traktowane są w pewnym sensie jako kontynuacja kultowej powieści Remarqu’a czyli „Na zachodzie bez zmian” oraz „Drogi powrotnej”. Nie opowiadają stricte o I Wojnie Światowej lecz dotyczą jej skutków w odniesieniu do zwykłych ludzi, którzy są ich bohaterami. Często określane są również jako opowiadania POWOJENNE.

I tak w tytułowym utworze („Wróg”) poznajemy najtrwalsze wspomnienie wojenne żołnierza, któremu udało się przeżyć ten trudny czas. Dodam tylko, że bardzo chwyta za serce i jest mocno przejmujące. Wg mnie najlepsze i najmocniejsze opowiadanie.

Drugi utwór pt.: „Milczenie wokół Verdun” przypomina natomiast reportaż o dawnych polach bitewnych, niepozbawiony jednak moralizatorskiego wydźwięku na temat wojny. Do wspomnień o trudnych przeżyciach wojennych skłania bohatera pomnik ku czci poległych, na którym zabrakło jednak istotnego napisu „Nigdy więcej”.

Również tytułowy bohater opowiadania „Karl Broeger we Fleury” konfrontuje się ze swoimi wspomnieniami z czasów wojny po kilku latach od tych tragicznych wydarzeń, które pojawiają się podczas zwiedzania okopów.

W opowiadaniu „Żona Józefa” autor z kolei przedstawia skutki stresu pourazowego, jaki przeżył Józef Thiedemann zasypany w ziemiance podczas wybuchu granatu i który tylko cudem uszedł z życiem. Remarque podkreśla jak ważna jest akceptacja swojej przeszłości i uporanie się z nią, jeśli chcemy ruszyć naprzód. Nie bez znaczenia jest też wsparcie najbliższych – w tym przypadku wytrwałej, cierpliwej i troskliwej żony.

Nietypową bohaterką wojennego opowiadania pt.: „Dzieje miłości Annette” jest tytułowa młoda kobieta, która dopiero po śmierci męża na froncie, zrozumiała czym było dla niej to uczucie. Mimo, iż nie było to typowe małżeństwo i przynajmniej z jej strony brakowało tu żarliwej miłości, a przyczyną związania się Annette z Gerhardem były raczej wspomnienia młodzieńczej przyjaźni.


Nie bardzo pasuje mi do poprzednich utworów jedynie ostatnie opowiadanie „Osobliwe losy Johanna Bartoka”. Dość nieprawdopodobne, gdyż był on jeńcem na statku wojennym i trafił na 15 lat do karnej kolonii na pewnej wyspie – losowo – gdyż co piąty został skazany za rzekomy bunt na dożywocie. Johann był szczęściarzem – nie tylko z tego względu, że kara miała trwać „zaledwie” 15 lat, ale dlatego, że jako jeden z nielicznych wrócił do domu. Tylko co tam zastał po takim czasie? Przygnębiająca opowieść, chociaż jak na mój gust zbyt fantazyjna.

Opowiadania te – mimo iż są dość zwięzłe i kojarzą mi się bardziej ze szkicem dłuższego utworu – są z pewnością godne uwagi i warto po nie sięgnąć. Mimo, że zdecydowanie bardziej wolę dłużej obcować z dziełami Remarque'a, gdyż czytanie ich jest dla mnie ogromną przyjemnością, poznanie tych opowiadań było dla mnie ciekawym doświadczeniem. Miałam okazję poznać przede wszystkim styl wczesnego Remarque’a oraz przyjrzeć się początkom jego kariery zawodowej. Poza tym nikt tak nie opowiada o wojnie, więc chociażby z tego powodu polecam.

Zbiór sześciu krótkich opowiadań dotyczących pierwszej wojny światowej pt.: „Wróg” to jedno z mniej popularnych dzieł Ericha Marii Remarque’a. Po tym jak zaczęły ukazywać się nieregularnie w 1930 r. w amerykańskim magazynie „Collier’s” odeszły całkowicie w zapomnienie. Aż do dziś nie jest znany żaden niemiecki przedruk ani niemiecka publikacja. Podobnie brakuje na ich temat...