Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydaje się, jakby czas się tutaj zatrzymał; jakby czas, który niesie nie tylko przeszłość, ale także przyszłość, przez współczucie wyłączył tutaj silnik.

Pierwotnie nie byli wrogami; stawali się nimi, dopiero gdy dawano im broń do ręki. (…)Ale zaczęło mi świtać, że to broń zmusza nas do tej wojny. Na świecie było tyle broni, że w końcu wzięła ona górę nad ludźmi i zamieniła ich we wrogów.

Tutaj wszystko jest o wiele głębsze i piękniejsze niż w dalekim świecie. Nie ma takiej gonitwy myśli jak dawniej - nie pędzą tak i nie mijają mnie śpiesznym krokiem nie, one przychodzą cicho i spokojnie i uśmiechają się do mnie, i mnie pozdrawiają. I widzę. że te wędrujące myśli są moje. To takie piękne! Znów wsłuchuję się w siebie i słyszę, jak cicho rośnie moja dusza. Znów zajmuję się troskliwie małymi rzeczami. których często wyniośle nie dostrzegałem i znajduje tam coś, czego wcześniej szukałem na próżno: harmonię z Bogiem!

Na świecie było tyle broni. że w końcu wzięła ona górę nad ludźmi i zamieniła ich we wrogów...

Jako żołnierz człowiek ma zupełnie inny stosunek do przyrody niż większość ludzi. Tysiączne zakazy, zahamowania i przymusy przestają działać wobec twardej, straszliwej egzystencji na skraju śmierci; a w minutach i godzinach przerw w walce, w dniach spokoju, myśl wznosi się czasem ku życiu, czyli nagiemu faktowi, że jeszcze się istnieje, że udało się wyjść obronną ręką, oraz ku czystej radości, że można widzieć, oddychać i poruszać się swobodnie.

Broń zmienia ludzi. I ci niegroźni koledzy, ci pracownicy fabryczni, niewykwalifikowani robotnicy, handlowcy, uczniowie, którzy siedzieli tutaj wokoło tacy cisi i zrezygnowani, gdyby mieli tylko broń w ręku, w jednej chwili staliby się na powrót wrogami.

Na świecie było tyle broni, że w końcu wzięła ona górę nad ludźmi i zamieniła ich we wrogów...

Kiedyś było tu tak, że nie można było nawet myśleć, to było piekło, czyste piekło, kres wszystkiego, koniec, diabelski kocioł, beznadzieja, i człowiek siedział w środku tego, lecz właściwie nie był już człowiekiem - a teraz spacerujemy sobie tutaj i okazuje się, że to tylko mala dolina, a tam, w ciemności, niewinny pagórek...

....Zawsze myślałem, że każdy jest przeciwko wojnie, dopóki nie odkryłem, że są i tacy, którzy są za, zwłaszcza Ci, którzy nie muszą na nią iść........