Pomiędzy snem a jawą, światem rzeczywistym a magią, prawdą a fałszywym złudzeniem. Cienka granicy między nimi zaczęła się przenikać.

Pigmalion to postać bardzo interesująca. Niczym duch odbywa podróż po różnych wymiarach, spotykając ciekawe postacie, dyskutując o sztuce, literaturze, kobietach i alkoholu oraz substancjach. Testosteron wylewa się między stronami, mieszając się z tragizmem postaci nawiązującej do mitologi greckiej. Autor bawi się formą, a czytelnik może ją ulepić i samemu zinterpretować na różne sposoby.

Na początku czułam chaos. Później ciekawość, a na końcu nawet strach. Autor zapewnił tyle emocji, tyle przemyśleń, tyle smaczków ze strony sztuki. Każdy inaczej zinterpretuje powieść, odkryję coś nowego, będą nim targach różne emocje. Jedna z ciekawszych i oryginalniejszych książek jakie czytałam.

Pomiędzy snem a jawą, światem rzeczywistym a magią, prawdą a fałszywym złudzeniem. Cienka granicy między nimi zaczęła się przenikać.

Pigmalion to postać bardzo interesująca. Niczym duch odbywa podróż po różnych wymiarach, spotykając ciekawe postacie, dyskutując o sztuce, literaturze, kobietach i alkoholu oraz substancjach. Testosteron wylewa się między stronami, mieszając...

Uwspółcześniony mit o Pigmalionie zaintrygował mnie nieco tajemniczą fabułą, nie zdradzającą zbyt wiele w opisie. Oto przenosimy sie do naszych czasów, gdzie młody mężczyzna o archaicznym imieniu Pigmalion przeżywa kolejne chwile w sposób przywodzący na myśl oniryczną wizję.

Początek to spokojne i dość "naturalne" wprowadzenie - ot życie codzienne głównego bohatera i jego ukochanej Laury. Z każdą chwilą jednak, zwłaszcza w trakcie artystycznych sesji kobiety, zdarzenia zdają się wchodzić w metafizyczny wymiar. Czasem wydawać by się mogło, że to, co obserwujemy dzieje się tylko w głowie Pigmaliona, czasem wkraczała nutka realizmu fantastycznego, a w innym momencie boleśnie prawdziwa rzeczywistość "atakowała" ze zdwojoną mocą. Autor stworzył ciekawy klimat, który określiłabym jako senne marzenia, owiane papierosowym dymem.

W tej stosunkowo skondensowanej formie zawarło się naprawdę sporo zdarzeń i scen, które z jednej strony nawiązują do wspomnianego mitu - najczęściej w rozmowach bohaterów - jak i tworzą refleksyjną przestrzeń do filozoficznych rozważań o kondycji człowieka, życiu i śmierci czy społeczeństwie i uczuciach.

Zdecydowanie nie jest to książka do szybkiej lektury, bo wielość przemyśleń, odniesień i nawiązań może wręcz przytłoczyć co momentami odczuwałam. Z pewnością natomiast poszczególne sceny czy myśli zapadną mi w pamięci i nie można odmówić tu oryginalności formy, którą trudno jednoznacznie zaklasyfikować (choć początkowo spodziewałam się nieco więcej elementów rettelingowych).

Słowem podsumowania: myślę, że może nie spodoba się każdemu, ale nietypowość i przemyślenia są warte dania jej szansy. Dla mnie całkiem niezła literacka podróż :)

Uwspółcześniony mit o Pigmalionie zaintrygował mnie nieco tajemniczą fabułą, nie zdradzającą zbyt wiele w opisie. Oto przenosimy sie do naszych czasów, gdzie młody mężczyzna o archaicznym imieniu Pigmalion przeżywa kolejne chwile w sposób przywodzący na myśl oniryczną wizję.

Początek to spokojne i dość "naturalne" wprowadzenie - ot życie codzienne głównego bohatera i jego...

Pierwszy raz od dawna, przyszło mi się zmierzyć z tak dziwną książką.
Jednak absolutnie nie jest to żaden zarzut w stronę Autora.
„Dziwna”, to była pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy po jej przeczytaniu.
Dopiero później, gdy starałam ułożyć sobie w głowie, co mogłabym o niej napisać, stwierdziłam, że jest to bardzo oryginalna powieść.
Zatarta gdzieś granica między tym co rzeczywiste, a tym co jest jedynie wytworem wyobraźni, powoduje że zanurzamy się w zupełnie odrealniony świat głównego bohatera. Świat realizmu magicznego…
Dużo tu również nawiązań do sztuki i mitologii.
Sam główny bohater (tytułowy Pigmalion),
jest nawiązaniem do mitu o królu Cypru, który wyrzeźbił posąg pięknej kobiety i nazwał go Galateą. Zakochał się w niej do tego stopnia, że Afrodyta widząc co się dzieje, postanowiła ożywić rzeźbę.
Jak ma się tu zatem postać Laury?
Kim tak naprawdę jest ta piękna malarka, którą darzy uczuciem główny bohater?
Warto również zwrócić uwagę na inne postaci … Dante i madame Zoe, również mają kluczowe znacznie w tej całej historii.
Autor zostawia nam tu jednak miejsce na własną interpretację i myślę, że ile osób tę książkę nie przeczyta, każda może odebrać ją w inny sposób .
Jeśli więc lubicie książki nieoczywiste, gdzieś z pogranicza realizmu i magii, ten tytuł zdecydowanie jest dla Was.
Polecam👌

Pierwszy raz od dawna, przyszło mi się zmierzyć z tak dziwną książką.
Jednak absolutnie nie jest to żaden zarzut w stronę Autora.
„Dziwna”, to była pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy po jej przeczytaniu.
Dopiero później, gdy starałam ułożyć sobie w głowie, co mogłabym o niej napisać, stwierdziłam, że jest to bardzo oryginalna powieść.
Zatarta gdzieś granica między...

Otulony samotnością Król Cypru wyrzeźbił ideał kobiety, a następnie zakochał się w swoim dziele. Za sprawą Afrodyty rzeźba ożyła i została jego wymarzoną żoną.

Dawid Markiewicz napisał uwspółcześnioną wersję tego mitu. Nazwał głównego bohatera imieniem Króla Cypru i wrzucił go w szaroburą rzeczywistość, w której Pigmalion żyje u boku Laury.

Wspólne wykwintne kolacje, dym francuskich papierosów, rozmowy o sztuce i unoszący się w powietrzu zapach farb mogłyby nadać ich codzienności trochę ciepła i koloru. Jednak coś sprawia, że podłoga pod tym dachem jest nieprzyjemnie zimna. Może to zasługa samotności, która nieproszona rozgościła się, jak trzeci lokator. Może udział ma tęsknota i pragnienie czegoś, co nie przybliża, a oddala się z każdym kolejnym krokiem. I niepokój, który z głównego bohatera gwałtownie przechodzi na czytelnika.

Ciężko wsadzić tę powieść do jakiejkolwiek kategorii i myślę, że to jej duża zaleta. Ciekawość była zachętą, by przewracać kolejne strony, a ukryta magia pod przyziemnymi sprawami bohaterów, robiła nadzieję na nieszablonowy finał tej historii. Nie zawiodłam się, choć “Pigmalion” zostawił mnie z wieloma pytaniami i uczuciem, że coś przeoczyłam podczas tej drogi. Może to dobry powód, aby kiedyś ponownie w nią wyruszyć.

Polecam miłośnikom realizmu magicznego, sztuki i literatury.

Otulony samotnością Król Cypru wyrzeźbił ideał kobiety, a następnie zakochał się w swoim dziele. Za sprawą Afrodyty rzeźba ożyła i została jego wymarzoną żoną.

Dawid Markiewicz napisał uwspółcześnioną wersję tego mitu. Nazwał głównego bohatera imieniem Króla Cypru i wrzucił go w szaroburą rzeczywistość, w której Pigmalion żyje u boku Laury.

Wspólne wykwintne kolacje, dym...

Znacie mit o Pigmalionie, królu Cypru? Legenda mówi, że wykonał on rzeźbę kobiety, która była tak idealna, że mężczyzna od razu się w niej zakochał. Pewnego dnia Afrodyta postanowiła przemienić posąg w prawdziwą kobietę, dzięki czemu marzenie Pigmaliona się spełniło i wiódł szczęśliwe życie ze swoją wybranką, Galateą.

Powieść Dawida Markiewicza jest współczesną wersją mitu o Pigmalionie, w której dużą rolę odgrywa realizm magiczny oraz sztuka. Pigmalion to młody mężczyzna, zajmujący się pisaniem tekstów i żyjący z malarką Laurą-swoją Galateą. Autor skupia się na ukazaniu relacji między głównymi bohaterami, na ich codziennych problemach, małych radościach i smutkach. Historia przedstawiona jest w melancholijny, skłaniający do refleksji sposób.

Nieco później akcja zaczyna przyspieszać, a główny bohater czuje się zagubiony w swoim życiu. Nie jest pewien, czy to, czego doświadcza, wydarzyło się naprawdę, czy może to tylko sytuacje rozgrywające się w jego głowie. My, jako czytelnicy, również nie możemy być niczego pewni, co pokazuje, że autor bardzo sprawnie prowadzi akcję i dzięki temu utożsamiamy się z Pigmalionem. Najmocniejsza jest sama końcówka książki. Postanowienia głównego bohatera prowadzą do niespodziewanych i szokujących zdarzeń, które finalnie mają ogromny wpływ na jego dotychczasowe życie. Trzeba wspomnieć również o postaci Madame Zoe, która miała duży wpływ na decyzje podjęte przez Pigmaliona.

Ta powieść z pewnością zasługuje na uwagę-jest to coś oryginalnego, "dziwnego", ale w pozytywnym sensie. Uważam, że autor bardzo trafnie zastosował motyw realizmu magicznego. "Pigmalion" spodoba się również osobom, które lubią wątki związane ze sztuką. Polecam, jeśli szukacie książki zaskakującej i skłaniającej do myślenia. Zachecam Was do zapoznania się z tą pozycją. Książkę możecie kupić u autora Dawida Markiewicza :)

Znacie mit o Pigmalionie, królu Cypru? Legenda mówi, że wykonał on rzeźbę kobiety, która była tak idealna, że mężczyzna od razu się w niej zakochał. Pewnego dnia Afrodyta postanowiła przemienić posąg w prawdziwą kobietę, dzięki czemu marzenie Pigmaliona się spełniło i wiódł szczęśliwe życie ze swoją wybranką, Galateą.

Powieść Dawida Markiewicza jest współczesną wersją mitu...