Jednak takie "majaki" mi nie leżą, ale autorowi udało się stworzyć klimat; niepokojące z dreszczykiem.

Jednak takie "majaki" mi nie leżą, ale autorowi udało się stworzyć klimat; niepokojące z dreszczykiem.

Z klasyką różnie bywa. Biorąc się za bary z dziełem stworzonym w zamierzchłej przeszłości trzeba się liczyć z tym, że dla współczesnego czytelnika nie będzie to łatwa literacka podróż. Nieco się tego obawiałem sięgając po "Horlę". Opowiadania de Maupassanta zahaczające o grozę zbierają co prawda bardzo dobre opinie, ale gust innych nie zawsze jest wyznacznikiem jakości - recenzje i polecajki mogą jedynie sugerować. Sprawdzić i ocenić trzeba samemu. A w tym przypadku moja ocena będzie wysoka.

Francuski pisarz nie epatuje na kartach zamieszczonych w tym zbiorze tekstów okropnościami, jego sposobem jest budowanie klimatu. Czyni to poprzez zagłębienie się w to, co czują bohaterowie, jak radzą sobie w zetknięciu z nadprzyrodzonym. Niektóre opowiadania są dość dosłowne, inne operują niedopowiedzeniami, ale w obu przypadkach autor jest w stanie zasiać w czytelniku ziarno niepokoju lub melancholii. Bo nie chodzi tu tylko o zwyczajny strach, ale o zastanowienie się nad naturą człowieka.

Praktycznie wszystkie opowieści jakie znajdziemy na kartach "Horli" niosą ze sobą głębsze przesłanie, a to czyni je coś więcej niż tylko "spooky" rozrywką na jesienny wieczór. Te krótkie historie nie są ubogie w treść, ale każą czytelnikowi roztrząsać kwestię moralności, istoty świata, czystości intencji człowieka, a w końcu wiwisekcji szaleństwa.

A zatem wracając do początkowej myśli, że wszelakie opinie mogą tylko sugerować, czy warto się za coś zabierać. Jeśli idzie o "Horlę" ja akurat mocno polecam zainteresowanie się tym zbiorkiem. Warto!

Ps. Te opowiadanie robią jeszcze większe wrażenie, gdy człowiek uświadamia sobie, że powstały w drugiej połowie XIX wieku. Absolutnie nic nie trąci tu myszką. Niesamowite...

Z klasyką różnie bywa. Biorąc się za bary z dziełem stworzonym w zamierzchłej przeszłości trzeba się liczyć z tym, że dla współczesnego czytelnika nie będzie to łatwa literacka podróż. Nieco się tego obawiałem sięgając po "Horlę". Opowiadania de Maupassanta zahaczające o grozę zbierają co prawda bardzo dobre opinie, ale gust innych nie zawsze jest wyznacznikiem jakości -...

Klasyka francuskiej literatury grozy. Mamy tu trzynaście różnorodnych opowiadań, w których poznajemy m.in. historię prawdziwego nawiedzenia, zemsty zza grobu, tajemnic pewnego szanowanego sędziego oraz rozliczenia się ze znanym powiedzeniem "o zmarłych dobrze, albo wcale". I do tego oczywiście sławna "Horla" w dwóch uzupełniających się wersjach, gdzie tajemnicza postać nawiedza pewnego mężczyznę. Książka jest bardzo ciekawa i na pewno każdy znajdzie tu coś dla siebie. Jeżeli ktoś ma ochotę dowiedzieć się więcej serdecznie zapraszam: http://www.kryminalgrozatajemnica.com.pl/2023/10/biblioteka-grozy-guy-de-maupassant-horla.html

Klasyka francuskiej literatury grozy. Mamy tu trzynaście różnorodnych opowiadań, w których poznajemy m.in. historię prawdziwego nawiedzenia, zemsty zza grobu, tajemnic pewnego szanowanego sędziego oraz rozliczenia się ze znanym powiedzeniem "o zmarłych dobrze, albo wcale". I do tego oczywiście sławna "Horla" w dwóch uzupełniających się wersjach, gdzie tajemnicza postać...

Stopniowo rosnące szaleństwo i niepokój. Ciekawy język, interesujące podejście, ale brakuje czegoś. Brakuje namacalności tego szaleństwa, większych "odpływów". Niemniej końcówka - klimatyczna.

Stopniowo rosnące szaleństwo i niepokój. Ciekawy język, interesujące podejście, ale brakuje czegoś. Brakuje namacalności tego szaleństwa, większych "odpływów". Niemniej końcówka - klimatyczna.

Chciałam czegoś odrobine bardziej szalonego.
Końcowo jednak za dekadencki język, emocjonalność wyrazu, przedstawiony obraz treści oceniam wysoko.
Choć krótki utwór to oddaje w pełni postępującą chorobę wymieszaną z odrobinką misterium.
Udana podróż w głąb romantycznego umysłu w czasach XIX wieku.
Polecam dla fanów klasycznej grozy.

Chciałam czegoś odrobine bardziej szalonego.
Końcowo jednak za dekadencki język, emocjonalność wyrazu, przedstawiony obraz treści oceniam wysoko.
Choć krótki utwór to oddaje w pełni postępującą chorobę wymieszaną z odrobinką misterium.
Udana podróż w głąb romantycznego umysłu w czasach XIX wieku.
Polecam dla fanów klasycznej grozy.

Takie maleństwo, a tak człowieka czaruje!

Takie maleństwo, a tak człowieka czaruje!

Zapiski z rosnącego szaleństwa z przerażającym zakończeniem.

Zapiski z rosnącego szaleństwa z przerażającym zakończeniem.

Pięknie narysowane i opowiedziane studium powolnego rozkładu psychicznego. Komiksowa adaptacja dzieła Guy de Maupassanta pt. „Horla” to opowieść o spokojnym mężczyźnie z wyższych sfer francuskiej society, który powoli zaczyna odczuwać obecność - żywiącej się jego energią życiową - niewidzialnej istoty. Komiks przepełniony jest oniryzmem rodem z sennych koszmarów samego Lovecrafta., który notabene był zafascynowany opowiadaniem Maupassanta, należy tu zaznaczyć, że sam Maupassanta cierpiał na schizofrenię, a jego opowiadanie nosi znamiona autobiograficzne. Oddzielny akapit należy poświęcić świetnie wykonanym rysunkom, z obłędnymi pejzażami na czele. Autor adaptacji - Guillaume Sorel - nie tylko świetnie wczuł się w klimat opowiadania od strony fabularnej, ale też idealnie oddał obraz epoki w której rozgrywa się akcja tego dzieła.
Reasumując jest to wspaniale napisana i namalowana adaptacja, dosyć trudnego dzieła, napisanego przez osobę, która musiała zmagać się ze swoimi wewnętrznymi demonami.

Pięknie narysowane i opowiedziane studium powolnego rozkładu psychicznego. Komiksowa adaptacja dzieła Guy de Maupassanta pt. „Horla” to opowieść o spokojnym mężczyźnie z wyższych sfer francuskiej society, który powoli zaczyna odczuwać obecność - żywiącej się jego energią życiową - niewidzialnej istoty. Komiks przepełniony jest oniryzmem rodem z sennych koszmarów samego...

Całkiem niezła powieść na jeden wieczór.

Całkiem niezła powieść na jeden wieczór.

6/10

6/10