"Nie wszystkie marzenia trzeba spełniać. Czasem wystarczy tylko marzyć. Ze wszystkim i tak nie zdążymy. Zawsze będzie za wcześnie, za późno, za drogo albo w nieodpowiedniej chwili.
Ważne, żeby z właściwymi ludźmi."

"Kopnij w kalendarz" Monika Wawrzyńska

Trzy przyjaciółki – Jagna, Marta i Magda – tworzą funeralne konsorcjum, złożone z zakładu pogrzebowego, kwiaciarni i firmy cateringowej. Marta Bandurska – właścicielka kwiaciarni Cuda-Wianki – czuje, że życie przecieka jej między palcami, blednie i traci barwy, mąż jej chyba nie kocha, a najgorsze, że starość czeka z rogiem, śmiejąc się urągliwie. Czy kobieta w kwiecie wieku powinna już szykować się do trumny? Marta postanawia odzyskać intensywność kolorów, odnaleźć miłość i udowodnić sobie, że to najlepszy wiek na zmiany. Jej syn, Kocio, tanatokosmetolog w domu pogrzebowym Jagny, dorabiając klientowi stracone w wypadku ucho, zastanawia się, czy jego rodzice na starość zwariowali i obiecuje sobie solennie nie popełniać ich błędów. Dlatego też nagminne popełnia swoje. Absurdalny czarny humor, szalona właścicielka kwiaciarni i zakład pogrzebowy w tle. To się w grobie nie mieści!
Kontynuacja losów bohaterów "Gwóźdź do trumny". Autorka kolejny raz zapewniła uśmiech na mojej twarzy swoim poczuciem humoru. Cięte riposty, żywe dialogi sprawiają że książkę się chłonie na momencie. Mimo komediowego gatunku w fabule przemycone są ważne tematy:przemijania, bólu po stracie,że warto dbać o swoje zdrowie i systematycznie się badać i najważniejsze żeby żyć pełnią życia i że wiek nie gra tutaj roli. Z książek dużo dowiemy się o organizacji pracy w zakładzie pogrzebowym czy kwiaciarni o której często nie mamy pojęcia jak to wygląda od zaplecza. Rozdziały są w ciekawy sposób podzielone na miesiące którym przypisane są kwiaty które królują w danym okresie.Uwielbiam te książki, są idealnym poprawiaczem humoru i z niecierpliwością czekam na kolejną część

„Marzenia trzeba spełniać. I trzeba mieć ciągle nowe, żeby zawsze był jakiś cel. Od nadupiesiedzenia człowiek się tylko starzeje.”

"Nie wszystkie marzenia trzeba spełniać. Czasem wystarczy tylko marzyć. Ze wszystkim i tak nie zdążymy. Zawsze będzie za wcześnie, za późno, za drogo albo w nieodpowiedniej chwili.
Ważne, żeby z właściwymi ludźmi."

"Kopnij w kalendarz" Monika Wawrzyńska

Trzy przyjaciółki – Jagna, Marta i Magda – tworzą funeralne konsorcjum, złożone z zakładu pogrzebowego, kwiaciarni i...

Słabsza od pierwszej, ale nadal dość zabawna,

Słabsza od pierwszej, ale nadal dość zabawna,

Pierwsza część trylogii mi się podobała - może nie była arcydziełem, jednak mogłabym ją opisać jako obyczajówkę z humorem i ciekawym pomysłem.

⚰️ Jednak drugi tom kompletnie nie przypadł mi do gustu. Lubię czarny humor, lecz żarty używane przez autorkę mnie zwyczajnie nie bawiły. Dla mnie były słabe. Spodziewałam się więcej akcji zgromadzonej wokół domu pogrzebowego, w końcu to trylogia funeralna, a dostałam... dość przeciętną, żeby nie powiedzieć kiepską obyczajówkę. Do bólu przewidywalna, z oklepanymi motywami, niezaskakującymi zwrotami akcji i cukierkowatością. Wszystkie wydarzenia układają się bohaterom wręcz idealnie, a problemy rozwiązują w 5 minut. No maksymalnie kilka stron. Potrzebujesz lekarza? Akurat przyszedł Twój znajomy, który ma przyjaciela lekarza. Nowa postać w powieści? Za dwie strony się przyda, później możesz o niej zapomnieć.
Brak jakiekolwiek trzonu powieści. Tak wiem, jedna z bohaterek, którą poznaliśmy w poprzedniej części, odgrywa tu rolę pierwszoplanową, ale tak de facto ciężko tu mówić o jakiejś akcji głównej.

⚰️ Książka mnie wynudziła, zirytowała przez zbyt idealny przebieg zdarzeń, a do tego rozczarowała kiepskim humorem. A szkoda, bo poprzedni tom był dość sympatyczny.
Po trzecią część nie sięgnę, bo obawiam się, że byłoby to jeszcze większe rozczarowanie.

Pierwsza część trylogii mi się podobała - może nie była arcydziełem, jednak mogłabym ją opisać jako obyczajówkę z humorem i ciekawym pomysłem.

⚰️ Jednak drugi tom kompletnie nie przypadł mi do gustu. Lubię czarny humor, lecz żarty używane przez autorkę mnie zwyczajnie nie bawiły. Dla mnie były słabe. Spodziewałam się więcej akcji zgromadzonej wokół domu pogrzebowego, w...

Część druga trzyma poziom. Zachwyca humorem. Może trochę zbyt idyllicznie się kończy ale dlaczego nie

Część druga trzyma poziom. Zachwyca humorem. Może trochę zbyt idyllicznie się kończy ale dlaczego nie

Czy pamiętacie Jagnę i Martę, które zostały przyjaciółkami przez swoich synów, którzy byli tak zafascynowani śmiercią, że wystraszyli dzieciaki w szkole? Wezwane na dywanik do dyrektorki mamy również znalazły wspólny język, co przerodziło się w weselono-pogrzebowy biznes. „W co proszę?” zapytają się nieznający komediowego cyklu Moniki Wawrzyńskiej czytelnicy. Już tłumaczę. Jagna prowadzi dom pogrzebowy, a Marta kwiaciarnię. Mają jeszcze jedną wspólniczkę Magdę, która zajmuje się cateringiem. Mam nadzieję, że już wszystko jasne, a jeżeli nie to odsyłam was do książki „Gwóźdź do trumny”, gdzie zostało to szczegółowo opisane. Ja dziś będę opowiadać o drugiej części tego cyklu, zatytułowanej „Kopij w kalendarz”. Jej bohaterami są wspomniana Marta i jej syn, Kocio.

Żeby nie było wątpliwości, podkreślę, że mamy do czynienia z komedia obyczajową. Musicie być gotowi na absurdalne sytuacje i dziwne dialogi. Monika Wawrzyńska konsekwentnie trzyma się konwencji tego typu powieści obdarzając postacie ciętym językiem, brawurą w działaniu, albo – wręcz przeciwnie – zagubieniem (czy też „zamroczeniem”). Można powiedzieć, że lekko traktuje problemy swoich bohaterów, a w tej części są to dość poważne sprawy, jednak tego wymaga komedia. Nie załamywania rąk, a zbijania trosk jak kręgli.

Ten dramatyzm służy powieści. Dzięki niemu autorka znacznie lepiej panuje nad fabułą niż w przypadku „Gwoździa do trumny”. Część pierwsza tego cyklu to zlepek miej lub bardziej głupkowatych epizodów. W „Kopnij w kalendarz” jest ich miej, za to takie „z grubej rury”. Czytelnika niewątpliwie to wciąga, a od autorki wymaga więcej pracy w rozwiązaniu kabały, w jaką wpakowała postacie z książki. Automatycznie staje się ona ciekawsza i lepiej dopracowana.

Czego Monice Wawrzyńskiej nie mogę wybaczyć to imiona bohaterek – Jagna, Marta i Magda. Z Jagną nie mam problemu, ale dwie pozostałe panie ciągle mi się myliły. Dla mojej głowy te imiona są niemal identyczne. W pierwszej części mogłam usprawiedliwiać to, ponieważ były to postacie drugoplanowe. Jednak w „Kopnij...” to Marta jest główną bohaterką. Ileż ja się musiałam skupiać, żeby mieć 100% pewności, iż to na pewno ta „baba od kwiaciarni”. Spociłam się, że hej.

Przyznam, że nie spodziewałam się, że kontynuacja przygód zakręconych przyjaciółek będzie lepsza od pierwszego tomu. Spodziewałam się leniwego kartkowania i serii gagów, a dostałam komedię z mocnymi zwrotami akcji. Monika Wawrzyńska ma pomysły, których nie powstydziliby się scenarzyści seriali o największej oglądalności. Lubię też, kiedy autor/ka wyraźnie rozwija się z kolejną książką i w tym przypadku to widzę. W „Kopnij w kalendarz” wszystko jest po prostu lepiej. Brawo.

Czy pamiętacie Jagnę i Martę, które zostały przyjaciółkami przez swoich synów, którzy byli tak zafascynowani śmiercią, że wystraszyli dzieciaki w szkole? Wezwane na dywanik do dyrektorki mamy również znalazły wspólny język, co przerodziło się w weselono-pogrzebowy biznes. „W co proszę?” zapytają się nieznający komediowego cyklu Moniki Wawrzyńskiej czytelnicy. Już tłumaczę....

Pełna humoru, czarnego humoru historia, którą warto przeczytać. Polecam, dobra zabawa gwarantowana.

Pełna humoru, czarnego humoru historia, którą warto przeczytać. Polecam, dobra zabawa gwarantowana.

Druga część powieści o problemach, wzlotach i upadkach. W sam raz na pierwszy dzień wiosny!!!

Druga część powieści o problemach, wzlotach i upadkach. W sam raz na pierwszy dzień wiosny!!!

Książka mniej zabawna od pierwszej części, ale nadal zasługuje - choć nie jest to literatura najwyższych lotów - na wysoką ocenę :)
Rozdziały o żeglarstwie musiałam pominąć...
Mocno zaskoczył mnie tytuł ostatniej części - widać, że pomysł na podział książki był dobrze przemyślany i zaplanowany :)

Książka mniej zabawna od pierwszej części, ale nadal zasługuje - choć nie jest to literatura najwyższych lotów - na wysoką ocenę :)
Rozdziały o żeglarstwie musiałam pominąć...
Mocno zaskoczył mnie tytuł ostatniej części - widać, że pomysł na podział książki był dobrze przemyślany i zaplanowany :)

Jako rekomendacja niech posłuży fakt, że opis wypadu na żagle na mojej prywatnej liście znalazł się za scena napadu na pociąg z "Lesia" a przed kichającym Aniołem a alergią na pierze. Są oczywiście słabsze fragmenty, ale generalnie na duży plus komizn słowny i sytuacyjny w jednym tomie. Polecam

Jako rekomendacja niech posłuży fakt, że opis wypadu na żagle na mojej prywatnej liście znalazł się za scena napadu na pociąg z "Lesia" a przed kichającym Aniołem a alergią na pierze. Są oczywiście słabsze fragmenty, ale generalnie na duży plus komizn słowny i sytuacyjny w jednym tomie. Polecam

"Odpowiedni czas jest wtedy, kiedy przestajesz liczyć lata, a zaczynasz liczyć marzenia."
Jednocześnie "Nie wszystkie marzenia trzeba spełniać. Czasem wystarczy tylko marzyć."
Genialna czarna komedia, pełna humoru słownego i sytuacyjnego w stylu ukochanej wczesnej Joanny Chmielewskiej. Jednocześnie pełna radości życia i nadziei.

"Odpowiedni czas jest wtedy, kiedy przestajesz liczyć lata, a zaczynasz liczyć marzenia."
Jednocześnie "Nie wszystkie marzenia trzeba spełniać. Czasem wystarczy tylko marzyć."
Genialna czarna komedia, pełna humoru słownego i sytuacyjnego w stylu ukochanej wczesnej Joanny Chmielewskiej. Jednocześnie pełna radości życia i nadziei.