Książka zabiera nas w szlacheckie czasy, gdzie spojrzenie w stronę ukochanej znaczyło więcej niż milion słów. Pokazuje nam ile musiały przejść kobiety inteligentne, wrażliwe, które były wychowane by być paniami domu i posłuszne mężom. Główna bohaterka Sara jest pisarka i marzy o wydaniu własnej książki, lecz rodzina naciska na małżeństwo że starszym wdowcem. Po tej decyzji jej życie zmienia się diametalnie w koszmar. Jedno spotkanie towarzystwie sprawia że Sara zaczeła odżywać, pozawać co to miłość, ale też ile będzie musiała poświęcić dla kilku chwil. Zachęcam do przeczytania tej pięknej historii, która wywoła burze różnych emocji podczas jej odkrywania.

Książka zabiera nas w szlacheckie czasy, gdzie spojrzenie w stronę ukochanej znaczyło więcej niż milion słów. Pokazuje nam ile musiały przejść kobiety inteligentne, wrażliwe, które były wychowane by być paniami domu i posłuszne mężom. Główna bohaterka Sara jest pisarka i marzy o wydaniu własnej książki, lecz rodzina naciska na małżeństwo że starszym wdowcem. Po tej decyzji...

„Broda jej zadrżała. Najchętniej wtuliłaby się w puchatą pierzynę w swoim pokoju i w ciemności wypłakała swój ból. Nie dane jej jednak było cieszyć się samotnością. Musiała odegrać wyznaczoną jej rolę do końca."

Pani Wioletta Piasecka, po raz kolejny sprawiła, że czytając tę książkę, trudno się od niej oderwać.
„Dom pełen tajemnic”, to powieść, która skrywa w sobie wiele emocji.

Sara marzy by zostać pisarką. Nie rozumie, dlaczego kobiety nie mogą pisać? Wciąż słyszy, że to są fanaberie, by kobieta pisała książki, a co dopiero wydała swoją powieść. W świecie, gdzie kobieta powinna wyjść za mąż, urodzić dzieci i dbać o dom, ciężko jest walczyć o własne marzenia.
Rodzice bojąc się skandalu, że córka w wieku 22 lat woli siedzieć w pokoju i coś bazgrolić, podejmują decyzję, by oderwać ją od tych mrzonek i wydają za mąż za Księcia – Hipolta Teofila Reszko. Mężczyznę, który jest rok starszy od ojca Sary, a od niej samej dwadzieścia dziewięć lat. Ale dla rodziców dziewczyny, szczególnie matki, najważniejszy był status społeczny i tytuł, który po ślubie otrzyma Sara.
Hipolit niedawno został wdowcem, ale jak widać, żałoba się go nie tyczyła, bowiem bardzo szybko znalazł sobie kolejną wybrankę w osobie Sary. Z początku miły, szarmancki, z czasem okazał się jednak prawdziwym tyranem. Uwielbiał rządzić nawet w sypialni, często w sposób brutalny traktował kobiety. Gdy Sara postanowiła poskarżyć się rodzicom, szybko znalazł sobie kochankę, a żonę postanowił ukarać i zemścić się, za jej odwagę.

„Żadne słowa, żadne gesty nie są w stanie przygotować na poniżającą, odzierającą z godności i zmuszającą do posłuszeństwa przemoc."

Historia ta wzbudziła we mnie mnóstwo emocji. Nie mogłam się pogodzić, że rodzice, szczególnie matka Sary, potrafiła poświęcić własne dziecko, które powinna ochronić przed krzywdą. A ona wolała udawać, że nie widzi tego co dzieje się w murach pałacu. Dla niej ważniejsza była opinia ludzi, by nie wywołać skandalu, jeśli córka postanowi zostawić męża, bowiem rozwody w tamtych czasach nie były możliwe. Tłumacząc sobie i Sarze, że widocznie robi coś źle, że mąż podnosi na nią rękę i każdy mężczyzna, ma prawo czasami wyładować swoje emocje. Czy aby na pewno?

„Życie kobiety to los pełen wyrzeczeń, poświęceń i tajemnic pod przykrywką miłego uśmiechu. Zawstydziła się swoich zaczerwienionych oczu, swoich złych myśli i żalu do świata. Każdy musi z pokorą nieść swój krzyż więc i ona poniesie swój ".

Ile tajemnic krył dom Księcia? Ile cierpienia musiała znieść Księżna? I czy wybawieniem dla niej okaże się romans z Brunonem Dzikowskim? Czy tak powinna wyglądać miłość? A może, za cenę tej miłości będzie musiała słono zapłacić? W końcu wiele rzeczy nie wypada Księżnej. Mąż może zdradzać żonę, ale kobieta, w dodatku osoba o tak wysokim statusie społecznym?
Czy wolno jej kochać? Czy wolno jej marzyć i walczyć o te marzenia?

Jeśli jeszcze nie czytaliście tej książki, to wierzcie mi, że spędzicie z nią cudowne chwile. Powiem Wam, że nawet nie wiem, kiedy tak szybko zleciały. Po raz kolejny się nie zawiodłam. Z wielką przyjemnością zabieram się za drugi tom „Zakochana służąca”, gdzie po raz kolejny będę mogła przenieść się do świata moich bohaterów. Jestem ciekawa jak ułożyło się życie Sary, po tych wszystkich wydarzeniach? I co takiego opowie nam Marta, która jako jej służąca, była dla Sary prawdziwym wsparciem w tych trudnych chwilach. Jak ona to wszystko widziała? A może nie wszystkie tajemnice zostały odkryte w pierwszej części…?

„Niech, panienka otworzy się na szczęście, bo ostatnio to aż żałość mnie brała, jak patrzyłam na te łzy wypłakiwane po kryjomu - trajkotała Marta."

„Broda jej zadrżała. Najchętniej wtuliłaby się w puchatą pierzynę w swoim pokoju i w ciemności wypłakała swój ból. Nie dane jej jednak było cieszyć się samotnością. Musiała odegrać wyznaczoną jej rolę do końca."

Pani Wioletta Piasecka, po raz kolejny sprawiła, że czytając tę książkę, trudno się od niej oderwać.
„Dom pełen tajemnic”, to powieść, która skrywa w sobie wiele...

Dom to rodzina, to ludzie, to mury. Dom to życie w nim biegnące, wybuchające emocje, to historia w nim się rozgrywająca. Dom to pudełko skrywające rodzinne tajemnice, zamknięte na klucz.
Sara Leokadia Wolska marzy o tym aby zostać powieściopisarką, nocami pisze powieść. Dla jej rodziców oraz rodziny jest to dziwactwo, które czym prędzej powinna sobie wybić z głowy. Ma wyjść za mąż i być opiekunką ogniska domowego a nie zajmować się pisaniem. Przy Sarze jest zawsze i o każdej porze Marta Skowronek - służąca ale ona jest więcej niż służącą to przyjaciółka oraz powiernica panienki. Pewnego dnia o rękę Sary prosi jej rodziców książę Hipolit Teofil Reszko. Matka dziewczyny jest w siódmym niebie ale ona wie, że nie będzie szczęśliwa. Nie kocha księcia. Był piękny ślub, dużo gości a potem... strach i ból. To co miało być bajką okazało się koszmarem na jawie. Sara nie mogła pisać, bo mąż jej zabronił, więc znalazła nową pasję. Organizowała cykliczne spotkania literackie podczas których poznała Bruno Dzikowskiego.
Ta powieść to prawdziwa bomba emocjonalna. Wściekłość, łzy mieszają się z uśmiechem oraz szczęściem. Sieć kłamstw, intryg, zemsta, które niszczą życie innych. Przyszło Sarze żyć w czasach, w których kobiety po prostu miały być, miały wyznaczone role, poza które nie mogły wychodzić. Nie mogły mieć własnego zdania, marzeń wszystko było obsadzone w schematach. Ta, która złamała zasady, schematy była wyśmiewana wręcz była osobą niepożądaną w towarzystwie, bo otoczenie się bało się będzie siała zamęt a w proch się obróci spokój oraz „dobre zdanie” jakie jedni o drugich mieli. Kobieta nie mogła pisać książek a na pewno nie mogła ich wydawać.
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że przemoc domowa była dozwolona i tolerowana. Nie można o niej było mówić głośnio. Matka Sary nie przyjmuje do wiadomości, że dzieje się coś złego w jej małżeństwie. Nawet jak widzi ślady na twarzy córki mówi, że nic się nie stało, że tak czasami bywa. Ma zacisnąć usta, unieść wysoko głowę, uśmiechnąć się i nad biciem, poniżaniem przejść do porządku dziennego. Jest oschła, pozbawiona uczyć. Liczy się tylko to, że córka wyszła za mąż za księcia i co ludzie powiedzą nic więcej. Nie widzi lub inaczej nie chce widzieć, że przemoc poniża, odziera z godności jej córkę, zmuszając do posłuszeństwa wobec męża brutala i tyrana. Hipolit ożenił się z Sarą tylko po to, aby urodziła mu dziedzica, któremu przekaże tytuł oraz majątek. Znienawidził młodą żonę więc znalazł sobie młodą kochankę Helgę, pomoc kuchenną, którą chwali się wszem i wobec jak trofeum. Spędza z nią noce oraz dni, wyjeżdżą razem, jednak razów jej również nie szczędzi. Wszystko w domu męża ma być owiane tajemnicą, nic nie może wyjść poza jego mury. Oszukana przez miłość, która niespodziewanie się pojawiła, przez osobę, którą pokochała, której zaufała, której zwierzała się ze swoich tajemnic. On ją okradł i zostawił, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że perfidnie okłamał. Na pewien czas Sara porzuciła marzenia odnoście pisania, jednak po przebudzeniu się z letargu postanowiła zawalczyć o nie i o siebie.
Marzenia bywają bolesne, bywają wprost nieosiągalne, tylko głęboka wiara w to, że w końcu uda się je zrealizować powoduje, że stajemy się silniejsi, mamy cel, chcemy żyć. POLECAM!!!
Ewelkowe czytanie dziękuje za wspólny Book Tour.

Dom to rodzina, to ludzie, to mury. Dom to życie w nim biegnące, wybuchające emocje, to historia w nim się rozgrywająca. Dom to pudełko skrywające rodzinne tajemnice, zamknięte na klucz.
Sara Leokadia Wolska marzy o tym aby zostać powieściopisarką, nocami pisze powieść. Dla jej rodziców oraz rodziny jest to dziwactwo, które czym prędzej powinna sobie wybić z głowy. Ma...

Wioletta Piasecka przenosi nas w czasie, do innej, wcześniejszej epoki. Jest to coś nowego u autorki, ponieważ w poprzednich książkach akcja toczyła się w teraźniejszych czasach. Bohaterką jest szlachcianka Sara Leokadia Wolska, która marzy o tym, aby być powieściopisarką. Pisze nocami po kryjomu w swoim pokoju. Rodzice natomiast szukają jej kandydata na męża, co młodej kobiecie w ogóle nie w głowie.
Sara to młoda dziewczyna, która posłuchała rodziców i zgodziła się na ślub z wybranym przez nich księciem. Niestety w tych czasach nie wychodziło się za mąż z miłości, dziewczyna nie miała okazji sama wybrać sobie męża. W ogóle kobieta nie miała prawa decydować praktycznie o niczym, jej zadaniem było wyjść za mąż i urodzić dziecko.

„- Saro, córeczko, przepraszam… Teraz usłyszała chlipnięcie. Ojciec płakał. Ból jakiś ścisnął ją za serce. Dlaczego to wszystko się wydarzyło i po co? Dlaczego nie mogła zostać w domu, marzyć, pisać, opiekować się rodzicami? Żyli szczęśliwie, spokojnie niczego im nie brakowało. Dlaczego za wszelką cenę szukali jej męża? Czy nie mogło zostać ta, jak było? Czy małżeństwo jest takim wielkim szczęściem dla kobiety? Zastanawiała się przez chwilę intensywnie, ale nic nie przychodziło jej do głowy. Sapnęła cicho i otworzyła oczy. Ojciec ścierał wierzchem dłoni łzy z policzków”.

Jest to powieść dająca do myślenia. Możemy zobaczyć jak kiedyś żyły kobiety i dzięki tej historii docenić to, co mamy dziś i to, że możemy o sobie decydować. Nikt teraz kobiecie nie wybiera męża, nasza bohaterka nie miała niestety takiej możliwości i męża wybrali jej rodzice. Miała to być najlepsza możliwa partia, książę, który był w wieku jej ojca. Wyobrażacie to sobie? Nie do pomyślenia. Czy faktycznie książę Hipolit Teofil Reszko był takim ideałem? Musicie dowiedzieć się sami. Jakie życie z nim będzie miała Sara? Czy rodzice wybrali dobrze? Czy Sara będzie szczęśliwa?
Wioletta Piasecka świetnie wprowadziła czytelnika w klimat i przedstawiła życie w XIX wieku, dzięki czemu można się poczuć jakby się tam było wraz z bohaterami i obserwowało to co się tam działo stojąc tuż obok. Widać, że autorka przygotowała się do tej książki i włożyła w nią dużo pracy i serca. Książka jest dopracowana tak, aby cieszyła nas podczas jej lektury. Aby czytało się ją dobrze i lekko. Postacie są bardzo dobrze wykreowane przez autorkę, są różnorodne i charakterne.

„- Nie rozumiem twojego postępowania, Saro. Narażasz się na śmieszność. A przy okazji też mnie. Już się śmieją w towarzystwie, że nie potrafiłam córki wychować jak należy. Przysparzasz mnie i ojcu prawdziwych zmartwień. Nie chce nawet myśleć o waszej szalonej eskapadzie, która mogła się skończyć utratą czci i godności. Zejdź mi z oczu. I tak wolisz przebywać w samotni swojego pokoju, więc idź pisz te swoje farmazony. – Matka wstała i zaczęła przechadzać się nerwowo po salonie”.

Polubiłam główną bohaterkę i trzymałam za nią kciuki. Nie mogła ona spełnić swojego marzenia, tylko dlatego, że była kobietą. Sara chciała zostać pisarką, a okazało się że wydawane są książki tylko, które piszą mężczyźni, gdy wydawca zobaczył książkę Sary powiedział, że nie wyda jej, bo jest napisana przez kobietę. Nawet jej nie przeczytał. Wyobrażacie to sobie? Jaka dyskryminacja.
Mimo tego co się dzieje w dzisiejszych czasach powinniśmy być wdzięczni, że mamy tyle praw i tyle możliwości. Sara została księżną, można by powiedzieć, że ma wszystko, jednak jak wiemy pieniądze szczęścia nie dają, nie są one najważniejsze, nie zastąpią one miłości.
Czy Sara uwolni się od Hipolita? Czy wybaczy rodzicom to, że skazali ją na życie u boku tego człowieka? Czy jej marzenie się spełni i zobaczy swoje imię i nazwisko na okładce powieści? Wszystkiego dowiecie się z tej niezwykłej opowieści.

„- Dlaczego mężczyźni mogą spełniać swe marzenia, a my, kobiety, jesteśmy kształcone, by służyć? Dlaczego nie możemy oddawać się swoim pasjom, tylko strzec domowego ogniska, wciąż i wciąż podsycając płomień? Westchnęła zniechęcona. Przypomniały jej się słowa, które rzuciła wydawcy, że nie żałuje, iż nie jest mężczyzną. – Tamto też było kłamstwem – powiedziała głośno do siebie. - Nie ma dnia, bym nie żałowała, że urodziłam się kobietą”.

Poznajcie życie Sary i doceńcie to gdzie jesteście, kim jesteście i to, że jesteście wolnymi ludźmi i możecie o sobie decydować, bo to jest ważne, a często o tym zapominamy. Ta historia skłoni Was do przemyśleń. Zawsze obawiałam się powieści, które tak jak ta dzieją się w XIX wieku jednak autorka sprawiła, że już się ich nie boję przynajmniej tych pisanych przez nią i śmiało mogę sięgać po kolejne jej powieści. Książkę czytało mi się bardzo dobrze i z lekkością, nie odczułam tej zmiany w linii czasowej, za co należą się autorce brawa. Do tej pory czytałam powieści, które działy się w teraźniejszych czasach, ale lubię styl pisania autorki więc skusiłam się również na tą, czego nie żałuję, wręcz przeciwnie uważam, że to był bardzo dobrze spędzony czas.
W tej książce jest wszystkiego po trochu, jak to w życiu są problemy, tajemnice, złe chwilę, ból, zdrada, oszustwa, pragnienie szczęścia, chęć spełnienia marzeń, pożądanie, romans, miłość, relacje między ludzkie i oczywiście tajemnice. Akcja jest prowadzona ciekawie, a książka wciąga i sprawia, że nie chcemy z niej wracać do rzeczywistości. Jest to kolejna dobra książka autorki. W książce idealnie pokazana jest jaka była rola kobiety i jak była ona traktowana niezależnie od jej pozycji i statusu. Chociaż jest to tylko fikcja literacka to tak było niestety kiedyś naprawdę również i w prawdziwym życiu.
Piękna powieść która pokazuje, że po burzy wychodzi słońce i nie można się poddawać, bo ze wszystkim jakoś można sobie poradzić. Trzeba tylko wierzyć, historia Sary daje nadzieję na lepsze jutro. Serdecznie polecam!

Wioletta Piasecka przenosi nas w czasie, do innej, wcześniejszej epoki. Jest to coś nowego u autorki, ponieważ w poprzednich książkach akcja toczyła się w teraźniejszych czasach. Bohaterką jest szlachcianka Sara Leokadia Wolska, która marzy o tym, aby być powieściopisarką. Pisze nocami po kryjomu w swoim pokoju. Rodzice natomiast szukają jej kandydata na męża, co młodej...

Czy powieść obyczajowa może nas czymś zaskoczyć? 🤔 Do tej pory myślałam, że jest to gatunek z dość przewidywalną fabułą i muszę przyznać, że jestem bardzo zaskoczona tym, jak bardzo byłam w błędzie.
#dombeztajemnic to historia młodziutkiej Sary Wolskiej, która każdą wolną chwilę przeznacza na pisanie książki, a jej cichym marzeniem jest zostanie znaną pisarką. Niestety, w świecie jaki prezentuje nam autorka, pełnym konwenansów oraz sztywnych reguł, naszej bohaterce trudno będzie pokonać zaściankowe schematy i przebić się ze swoją pasją w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Rodzice Sary, którzy mają dość dziwacznych zachowań córki postanawiają wydać ją za mąż za bogatego, acz dużo starszego od ich córki księcia Hipolita Reszko. Nie są świadomi jednak, że ich decyzja oraz przeprowadzka Sary do posiadłości męża sprowadzi na nią pasmo przerażających zdarzeń.

Ach! Cóż to była za interesująca historia, pełna tajemnic, zwrotów akcji i wywołująca mnóstwo emocji! To przepiękna opowieść o nieszczęśliwej miłości, o dążeniu do spełniania swoich marzeń, o trudach z jakimi niegdyś musiały się borykać młode panny na wydaniu. Autorka porusza tutaj także temat przemocy domowej oraz niebywałej siły manipulacji w towarzystwie kłamstw i obłudy. Przyznam szczerze, że totalnie nie spodziewałam się, że fabuła książki popłynie w takim kierunku. Moje myśli pobiegły zupełnie innym torem i w zasadzie to cieszę się, bo dzięki tej nieprzewidywalności bardzo miło spędziłam czas z lekturą.

Czy powieść obyczajowa może nas czymś zaskoczyć? 🤔 Do tej pory myślałam, że jest to gatunek z dość przewidywalną fabułą i muszę przyznać, że jestem bardzo zaskoczona tym, jak bardzo byłam w błędzie.
#dombeztajemnic to historia młodziutkiej Sary Wolskiej, która każdą wolną chwilę przeznacza na pisanie książki, a jej cichym marzeniem jest zostanie znaną pisarką. Niestety, w...

Sara Leokadia Wolska jest młodą szlachcianką, która nade wszystko pragnie zostać powieściopisarką. Niestety w świecie rządzonym przez mężczyzn było to niemożliwe. Rodzice w obawie przed staropanieństwem jedynaczki wydają ją za mąż za księcia Hipolita Teofila Reszko, który jest od niej starszy o 29 lat. Niestety mężczyzna zupełnie nie stara się zrozumieć małżonki, a jedynym jego celem staje się spłodzenie następcy. Młodą małżonkę traktuje bezprzedmiotowo zupełnie nie patrząc na jej uczucia egzekwuje swoje prawa. Gdy Sara po raz pierwszy zostaje pobita przez męża ucieka do rodzinnego domu. Jednak nic z tego, jej mama bojąc się skandalu odwozi córkę do męża. W tym trudnym okresie ostoją dla młodej księżnej staje się stworzony salonik poetycki. To właśnie na nim poznaje młodego poetę Bruno Dzikowskiego. Czy Sarze uda się spełnić swoje marzenia i czy będzie jeszcze szczęśliwa.

Jest to pierwsza książka autorki, która nie jest osadzona w czasach współczesnych, lecz cofamy się do innego wieku. Muszę jednak przyznać, że książkę czytało się dobrze. Autorka dobrze przedstawiła realia tamtych lat, w których młode dziewczyny w pełni podporządkowywały się najpierw woli rodziców a później męża,. Rzadko która panienka z dobrego domu miała ten przywilej, że wybierała partnera sama, a małżeństwo zawierane było z miłości. Sara w domu wychowywana była pod kloszem i na wiele mogła sobie pozwolić. Nie sprzeciwiła się woli rodziców, jednak zachowanie jej małżonka napawało ją przerażeniem. Mężczyzna starszy od niej i bardziej doświadczony, nie zrobił nic aby ją do siebie przekonać. Sara zdaje sobie sprawę jak bardzo niebezpieczny może być jej małżonek.
Książkę oceniam na 7,5 pkt.

Sara Leokadia Wolska jest młodą szlachcianką, która nade wszystko pragnie zostać powieściopisarką. Niestety w świecie rządzonym przez mężczyzn było to niemożliwe. Rodzice w obawie przed staropanieństwem jedynaczki wydają ją za mąż za księcia Hipolita Teofila Reszko, który jest od niej starszy o 29 lat. Niestety mężczyzna zupełnie nie stara się zrozumieć małżonki, a jedynym...

Ta książka nie jest tym do czego przyzwyczaiła nas autorka, nic tutaj nie jest lekkie i przyjemne, nie ma zwyczajnych problemów, z którymi mierzymy się na co dzień. Ta historia jest trudna, czasami mroczna, momentami niezrozumiała jednak gdzieś tam w tym całym mroku widać światełko nadziei a może błędny ognik ?
Historia Sary dowodzi, że kobiety to bardzo silne istoty, które nawet wbrew czasom, w których przyszło im żyć, potrafią wszelkie niepowodzenia przekuć w coś dobrego i czerpać z tego jeszcze więcej siły.

Ta książka nie jest tym do czego przyzwyczaiła nas autorka, nic tutaj nie jest lekkie i przyjemne, nie ma zwyczajnych problemów, z którymi mierzymy się na co dzień. Ta historia jest trudna, czasami mroczna, momentami niezrozumiała jednak gdzieś tam w tym całym mroku widać światełko nadziei a może błędny ognik ?
Historia Sary dowodzi, że kobiety to bardzo silne istoty,...

Książka przesiąknięta intrygą, konsekwencjami wyborów, marzeniami, miłością i bólem rozczarowań. Przepiękna historia w cudowny wykonaniu. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale na pewno nie ostatnie :)
Aaa... I chętnie przeczytałabym "zakochaną służącą" ;)

Książka przesiąknięta intrygą, konsekwencjami wyborów, marzeniami, miłością i bólem rozczarowań. Przepiękna historia w cudowny wykonaniu. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale na pewno nie ostatnie :)
Aaa... I chętnie przeczytałabym "zakochaną służącą" ;)

Dom pełen tajemnic to pięknie napisana książka, o tym co w życiu najważniejsze. Teoretycznie osadzona jest w dawnych czasach ale jej przesłanie nadal pozostaje aktualne, nadal dla wielu osób najważniejsze są pozory. To co ludzie powiedzą?
Nadal często wychowujemy dzieci żeby spełniały określone role posłusznych bodź władczych przekonanych, że powinni zachowywać się w ten a nie inny sposób bo urodzili się w takiej czy innej rodzinie. Nadal wmawiamy dzieciom że chłopcy nie płaczą a dziewczynki nie łobuzują.
Przykre tylko i bardzo prawdziwe jednocześnie jest ukazanie w powieści, iż często największym wrogiem młodej dziewczyny bywa inna kobieta bardzo często jej bliska.
Bo o ile nie popieram zachowania Hipolita w pewnym sensie go rozumiem tak został wychowany, że ma rządzić wszystkimi wokół, jego sposób bycia jest popierany przez społeczność. Po prostu arystokrata taki jest. Natomiast Klementyna Wolska wydaje się osobą bez serca skupioną tylko na opinii publicznej. Wydaje się, że nie kocha nikogo, potrafi być okrutna i nawet nie udaje że zależy jej na dobru dziecka.
Należy przy tym wspomnieć że, lekkie pióro autorki powoduje że książka wciąga i czyta się się ja lekko łatwo i przyjemnie. Gorąco polecam wszystkim który mają ochotę na lekka lekturą która jednak niesie ważny przekaz.

Dom pełen tajemnic to pięknie napisana książka, o tym co w życiu najważniejsze. Teoretycznie osadzona jest w dawnych czasach ale jej przesłanie nadal pozostaje aktualne, nadal dla wielu osób najważniejsze są pozory. To co ludzie powiedzą?
Nadal często wychowujemy dzieci żeby spełniały określone role posłusznych bodź władczych przekonanych, że powinni ...

Przepiękna powieść o kobiecie, która chciała spełnić jedno swoje marzenie.

Przepiękna powieść o kobiecie, która chciała spełnić jedno swoje marzenie.