Jest sztampowo, niestety, i w bohaterach i w sytuacjach jakie ich spotykają. Kobiece problemy, które porusza książka.... cóż, jest to dla mnie któraś tam z kolei pozycja z takimi problemami, mniej więcej w podobny sposób poruszanymi, przedstawianymi i.... zwyczajnie wieje nudą. Pomimo tych wad, które wymieniłam książkę czyta się całkiem dobrze. Lubi się głównych bohaterów - a to też jest ważne. Odmalowane historyczne tło - w tle Włochy z uwielbieniem dla Mussoliniego - nadaje jej swoistego smaczka. Podsumowując: przyjemnie się czyta, nie jest to całkiem zmarnowany czas.

Jest sztampowo, niestety, i w bohaterach i w sytuacjach jakie ich spotykają. Kobiece problemy, które porusza książka.... cóż, jest to dla mnie któraś tam z kolei pozycja z takimi problemami, mniej więcej w podobny sposób poruszanymi, przedstawianymi i.... zwyczajnie wieje nudą. Pomimo tych wad, które wymieniłam książkę czyta się całkiem dobrze. Lubi się głównych bohaterów -...

Nie sposób uniknąć porównań z "Genialną przyjaciółką" Ferrante ze względu na podobne wątki - Salvioni wypada znacznie gorzej. Ot, szybka i w miarę przyjemna lektura.

Nie sposób uniknąć porównań z "Genialną przyjaciółką" Ferrante ze względu na podobne wątki - Salvioni wypada znacznie gorzej. Ot, szybka i w miarę przyjemna lektura.

Włochy, marzec 1936 roku. Na brzegu rzeki Lambro dwie młode dziewczyny, na wpół ubrane i mocne zdenerwowane, próbują ukryć zwłoki mężczyzny.
Tak zaczyna się „Wiedźma” Beatrice Salvioni Bohaterka książki to 12-letnia Francesca, pochodząca z mieszczańskiej rodziny. Jej zadanie to bycie posłuszną i grzeczną. Dziewczyna od dłuższego czasu obserwuje z mostu dziewczynę z bosymi stopami i umorusaną błotem, bawiącą się z chłopcami. To Maddalenie znana w mieście jako „Wiedźma”. Wszyscy wierzą, że sprowadza nieszczęście na każdego, kto się z nią zadaje. Maddalenie fascynuje Francesce, imponuje jej tym, że niczego się nie boi.
Drogi dziewczyn wkrótce się krzyżują, a one zaczynają się przyjaźnić. Nie jest to łatwa znajomość, nie tylko przez różnice w charakterze. Znaczenie mają też różnice klasowe.
Francesca szybko odkrywa, że świat,w którym żyją, jest zdominowany przez mężczyzn… widzi jak krzywdzą kobiety, które zna. Szybko przekonuje się, że ona, ponieważ powoli staje się kobietą, sama będzie narażona na niebezpieczeństwo. I tak dwie dziewczyny znajdują w sobie odwagę, której nie znalazły otaczające je dorosłe kobiety.
Jest to bardzo przejmująca lektura, która po raz kolejny przypomina nam, że choć wiele się w ciągu ostatnich stu lat zmieniło w kwestii postrzegania kobiet, ale wciąż mamy o co walczyć, bo mnóstwo pozostało do zrobienia. Bohaterki są niezwykłe, mimo swojego młodego wieku, bardzo doświadczone przez życie, a jednocześnie niezwykle odważne i niezłomne. To piękna i smutna opowieść, którą powinno się przeczytać.
To naprawdę udany debiut literacki i jestem niezwykle ciekawa, jaka będzie kolejna powieść autorki.

Więcej recenzji na profilu https://www.instagram.com/sczytalim/

Włochy, marzec 1936 roku. Na brzegu rzeki Lambro dwie młode dziewczyny, na wpół ubrane i mocne zdenerwowane, próbują ukryć zwłoki mężczyzny.
Tak zaczyna się „Wiedźma” Beatrice Salvioni Bohaterka książki to 12-letnia Francesca, pochodząca z mieszczańskiej rodziny. Jej zadanie to bycie posłuszną i grzeczną. Dziewczyna od dłuższego czasu obserwuje z mostu dziewczynę z bosymi...

Rzecz o niesprawiedliwości społecznej i politycznej. O kondycji kobiet na początku dwudziestego wieku. O przemocy w kraju owładniętym faszyzmem. O beznadziei wynikającej z niskiego urodzenia. O strachu, który towarzyszy wszystkim myślącym inaczej. O małości ludzkiej. O odwadze dwóch nastolatek, które postanawiają pokazać, że król jest nagi. O buncie, który rodzi się gdzieś w zakamarkach duszy, potem jest długo ugniatany przez strach, poczucie nieadekwatności i zwyczajny lęk przed konsekwencjami. O kiełkującym poczuciu godności i niezgody na zastaną rzeczywistość. I wreszcie o buncie. A wszystko to bardzo dobrze napisane. Brawo! Świetny debiut!

Rzecz o niesprawiedliwości społecznej i politycznej. O kondycji kobiet na początku dwudziestego wieku. O przemocy w kraju owładniętym faszyzmem. O beznadziei wynikającej z niskiego urodzenia. O strachu, który towarzyszy wszystkim myślącym inaczej. O małości ludzkiej. O odwadze dwóch nastolatek, które postanawiają pokazać, że król jest nagi. O buncie, który rodzi się gdzieś...

Włoska literatura piękna za sprawą Elleny Ferrante z pewnością zaznaczyła swój mocny punkt na literackiej mapie świata, a dodatkowo dzięki Beatrice Salvoni wart będzie odnotować kolejne nazwisko, które powinno zapaść czytelnikom w pamięć. Choć „Wiedźma” jest dopiero pierwszą powieścią tej Autorki, jest to tak mocny i wartościowy debiut, który gwarantuje, że o Autorce z pewnością jeszcze nie raz usłyszymy, gdyż jej „Wiedźma” jest kwintesencją tego co mieści się w terminie „literatura piękna”. Skoro zatem padły pierwsze pochlebne słowa pora na ich rozwinięcie.
Zacząć należy od tego, że „Wiedźma” za sprawą niebanalnej fabuły zabiera czytelnika w fascynująca podróż do pełnego tajemnic, urokliwego włoskiego miasta Można, w którym przeszłość splatać się będzie z teraźniejszością łącząc sobie niczym ściśle tkany gobelin losy dwóch dziewcząt – Francescy i Maddaleny. Choć dziewczynki podchodzą z dwóch różnych światów, choć różnią je charaktery i życiowe doświadczenia, to na przekór wszystkich i wszystkiego połączy je nietypowa przyjaźń i…pewna mroczna tajemnica.
Zanim jednak poznamy ich losy i prześledzimy historię ich znajomości Autorka zaintryguje czytelnika dość mocnym początkiem opowieści. Niech Was bowiem nie zmyli fakt, że urokliwe krajobrazy brzegów rzeki Lambro, a ściślej miasta Monza, stanowić będą tło opowieści, te malownicze tereny mają jedynie uśpić Waszą czujność. Jest bowiem rok 1936, a dwie młode dziewczyny, w tych pięknych okolicznościach przyrody, próbują ukryć zwłoki mężczyzny. Co się stało? Co doprowadziło je do tego dramatycznego punktu? Czy to one odpowiadają za jego śmierć? Te pytania stanowić będą sedno narracji i kreować oś, wokół której prowadzona będzie fabuła. Ta atmosfera napięcia, konieczność rozwikłania zagadki wspomnianej śmierci napędzać będą ciekawość czytelnika od pierwszej do ostatniej strony, krok po kroku ujawniając kulisy owej tajemniczej śmierci i ich związku z postaciami dziewczynek.
Jeśli chodzi o główne bohaterki, to Autorka wykonała kawał świetnej roboty kreując dziewczęce postaci w sposób, który nie tylko przyciąga do nich uwagę, ale również sprawia, że można się z nimi utożsamić mimo ich młodego wieku i całkowicie odmiennego społecznego statusu. Francesca jest dziewczynka z mieszczańskiej rodziny, jest nastoletnią młodą damą, w której domu duży nacisk kładzie się na ogładę i dobre wychowanie, tylko że dla Francesci to zdecydowanie za mało. Ona jest ciekawa świata i ten świat wokół niej chłonie całą sobą. Głównym obiektem jej fascynacji staje się jej równolatka - tajemnica Maddalena, zwana przez mieszkańców miasta "Wiedźmą". Piętno Wiedźmy przyznane Maddalenie sprawia, że Francesca wbrew wszelkim rodzicielskim zakazom będzie starała się zbliżyć do kontrowersyjnej koleżanki, po to aby poznać bliżej jej naturę. Autorka zręcznie ukazuje determinację Francescy, która, mimo powszechnej dezaprobaty wobec Maddaleny, pragnie zawrzeć z nią przyjaźń. Ta relacja staje się też przyczynkiem do rozważań na temat uprzedzeń, towarzyszących lokalnej społeczności i jej zaściankowemu sposobowi postrzegania świata.
Z kolei Maddalena, czyli Wiedźma, uosabiająca siłę i niezależność. To ona staje się dla Francescy nie tylko przyjaciółką, ale także przewodniczką po świecie, gdzie kobiety muszą radzić sobie z ograniczeniami narzucanymi przez zmascularyzowane społeczeństwo. Przez ich wzajemne relacje autorka ukazuje siłę przyjaźni jako narzędzie przeciwstawiania się niesprawiedliwości, przemocy i hipokryzji.
"Wiedźma" to także opowieść o odkrywaniu własnego głosu w świecie, gdzie to głównie mężczyźni posiadają decydujące słowo. Francesca, dzięki Maddalenie, uczy się nieposłuszeństwa jako formy oporu wobec społecznych norm. To przełomowe doświadczenie sprawia, że dziewczyna staje się bohaterką swojej własnej historii, dążąc do zrównania szans płci w trudnych czasach.
Jeśli jeszcze do tej pory Was nie przekonałam do lektury to dodam jeszcze, że jak na literaturę piękną przystało, styl Salvioni jest niezwykle barwny i plastyczny, co sprawia, że czytelnik wręcz czuje zapachy, słyszy dźwięki i widzi obrazy z Monzy lat trzydziestych. Autorka zręcznie wplata elementy tajemnicy, romantyzmu i społecznej krytyki, tworząc kompleksową opowieść, która porusza i angażuje czytelnika od pierwszych stron.
Polecam Wam zatem serdecznie „Wiedźmę" Beatrice Salvioni, gdyż jest to nie tylko opowieść o przyjaźni dwóch niezwykłych dziewcząt, ale także głęboka refleksja nad rolą kobiet w społeczeństwie i koniecznością walki o swoje miejsce w świecie.

Włoska literatura piękna za sprawą Elleny Ferrante z pewnością zaznaczyła swój mocny punkt na literackiej mapie świata, a dodatkowo dzięki Beatrice Salvoni wart będzie odnotować kolejne nazwisko, które powinno zapaść czytelnikom w pamięć. Choć „Wiedźma” jest dopiero pierwszą powieścią tej Autorki, jest to tak mocny i wartościowy debiut, który gwarantuje, że o Autorce z...

Włochy, faszyzm podnosi coraz wyżej łeb, a między dwiema dziewczynkami z kompletnie różnych światów zaczyna rodzić się przyjaźń. Czego nauczą się wzajemnie w świecie pozorów, okrucieństwa i brudnej gry? Czy Wiedźma rzuci na główną bohaterkę swój urok, a może odwrotnie? Dobra książka.

Włochy, faszyzm podnosi coraz wyżej łeb, a między dwiema dziewczynkami z kompletnie różnych światów zaczyna rodzić się przyjaźń. Czego nauczą się wzajemnie w świecie pozorów, okrucieństwa i brudnej gry? Czy Wiedźma rzuci na główną bohaterkę swój urok, a może odwrotnie? Dobra książka.

Dwie dziewczynki. Jedna podziwia drugą. Obserwuje ją, chce poznać i zaprzyjaźnić się. Francesca, dziewczynka z dobrego domu, grzeczna i posłuszna, która marzy o wolności. Podgląda życie swoich rodziców i po cichu zaczyna marzyć o innym losie dla samej siebie. Maddalena prowadzi zupełnie odmienny tryb życia. Koleguje się z chłopcami, nie brak jej odwagi, zdarzają jej się drobne występki. Ludzie uważają, że nad dziewczynką wisi jakieś fatum. Według nich, Maddalena przynosi pecha. Boją się jej więc i nazywają wiedźmą. Kontrastowe charaktery nie są żadną przeszkodą i między nastolatkami rozwija się więź. Przyjaźń, która będzie musiała stawić czoła niełatwym sytuacjom. Autorka przedstawia nam trudne czasy, lata 30. we włoskim miasteczku, gdzie decydujący głos mają mężczyźni, a kobiet nikt nie słucha. Trudne politycznie i społecznie czasy to tło idealne dla tragedii, której tutaj nie zabraknie...

"Wiedźma" Beatrice Salvioni to debiut. Książka, do której podchodziłam z lekkim dystansem, ponieważ literatura piękna nie jest gatunkiem, w którym się lubuję i nie sięgam po niego zbyt często. Natomiast "Wiedźma" zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie jest to książka łatwa w odbiorze, ale na pewno jest warta poświęcenia na nią czasu. Fabuła toczy się spokojnie i powoli, ale w trakcie czytania towarzyszył mi jakiś niepokój, lęk o dalsze losy młodych bohaterek. Bardzo istotny temat, jakim jest traktowanie kobiet, ich wartość, znaczenie - jest podstawą tej pozycji. Jak wiemy, nasza sytuacja nawet dziś jest dość niepewna. I nawet dziś, w naszej "pięknej" Polsce, jacyś mężczyźni, którzy mocni są tylko w wyrażaniu swoich poglądów, przejawiają brak szacunku w stosunku do płci przeciwnej. A wszyscy (mam nadzieję) dobrze wiemy, że kobiety potrafią mieć większe jaja niż niejeden facet. I o tym właśnie jest ta książka. Przeczytajcie, szczególnie Wy, drogie Panie. Polecam!

Dwie dziewczynki. Jedna podziwia drugą. Obserwuje ją, chce poznać i zaprzyjaźnić się. Francesca, dziewczynka z dobrego domu, grzeczna i posłuszna, która marzy o wolności. Podgląda życie swoich rodziców i po cichu zaczyna marzyć o innym losie dla samej siebie. Maddalena prowadzi zupełnie odmienny tryb życia. Koleguje się z chłopcami, nie brak jej odwagi, zdarzają jej się...

książka o dwóch zagubionych dziewczynkach pozostawionych sobie. Przyjaźń jednej i drugiej daje im złudzenie porządkowania świata. Bohaterki o dużym sercu i wielkim honorze które górują nad konformistami dorosłymi. Książka zapada w pamięć

książka o dwóch zagubionych dziewczynkach pozostawionych sobie. Przyjaźń jednej i drugiej daje im złudzenie porządkowania świata. Bohaterki o dużym sercu i wielkim honorze które górują nad konformistami dorosłymi. Książka zapada w pamięć

"Trudno zdjąć z siebie ciało nieboszczyka.

Odkryłam to, mając dwanaście lat, gdy z nosa i ust leciała mi krew, a majtki owijały się wokół kostki."

Właśnie tak zaczyna się ta piekna opowieść, która ma duszyczkę 12- letniej dziewczynki, ukazuje magię młodości i przyjaźni oraz konsekwencje nieuchronnej dorosłości.

Idealna propozycja dla miłośników Genialnej przyjaciółki. Czyli dla mnie.

Nasączona klimatem beztroski dzieciństwa, a właściwie tak powinno być, gdyby to była baśń. Ale ta opowieść jest bardzo prawdziwa, więc jej urok tkwi w prawdzie właśnie, nasączonej uroczą atmosferą, nie dającą się zignorować.

"Po jednej stronie było życie, które znałam, po drugiej to, które odkrywała przede mną Wiedźma. A to, co przedtem uważałam za słuszne, traciło kształt, jak odbicie w wodzie w umywalce, kiedy człowiek opłukuje twarz. W świecie Wiedźmy odbywały się zawody, kogo bardziej podrapią koty, a ból zlizywało się razem z krwią. To był śiwat, w którym człowiek nie mógł udawać kogoś, kim nie był, a z chłopakami rozmawiało się, patrząc im w oczy.

Obserwowałam ten świat, trzymając się na skraju, gotowa wskoczyć do środka. I nie mogłam się doczekać, żeby to zrobić."

Świetnie zarysowana postać Wiedźmy, dziewczynki, która wyłamywała się z ram, stanowiąc tym samym doskonały przykład zakłamania świata dorosłych, niesprawiedliwości świata i patriarchatu, któremu wolno było wszystko.

Czyżby?

"Mówili o niej Wiedźma i nikt jej nie lubił.

Wypowiedzenie jej imieniaprzynosiło pecha. To była czarownica, jedna z tych, co to sprawiają, że człowiek czuje na plechach oddech śmierci. Miała w sobie diabła i nie wolno było z nią rozmawiać."

Piękna, prawdziwa, mądra, smutna, surowa, dojrzała do szpiku kości powieść, którą pochłania się za jednym zamachem, nie tam żadne czytadło, ale opowieść, dzięki którym tak bardzo kochamy czytać.

"Trudno zdjąć z siebie ciało nieboszczyka.

Odkryłam to, mając dwanaście lat, gdy z nosa i ust leciała mi krew, a majtki owijały się wokół kostki."

Właśnie tak zaczyna się ta piekna opowieść, która ma duszyczkę 12- letniej dziewczynki, ukazuje magię młodości i przyjaźni oraz konsekwencje nieuchronnej dorosłości.

Idealna propozycja dla miłośników Genialnej przyjaciółki....

„To nieprawda - odparłam - nieprawda, że przynosisz pecha, ani to o diable. I nieprawda, że kiedy jestem z tobą, przytrafiają mi się złe rzeczy.
Nie przestawała się we mnie wpatrywać, poważna.
- Ja przy tobie czuję się bezpieczna”

„W końcu od początku naszej przyjaźni uświadomiłam sobie, że ja też coś jej z siebie daję. Wcześniej nigdy nie czułam się niezbędna”

Wiedźma. Beatrice Salvioni

Jeśli czytacie i lubicie twórczość Elena Ferrante czy Joyce Carol Oates to dziś przychodzę do Was z książką o podobnym klimacie. „Wiedźma” Beatrice Salvioni to książka która ma niepowtarzalny klimat przedwojennych Włoch i ciekawą historię wywołująca wiele emocji już od pierwszej strony.

„Wypowiedzenie jej imienia przynosiło pecha. To była czarownica, jedna z tych co sprawiają, że człowiek czuje na plecach oddech śmierci.”

Brzmi ciekawie - prawda?

Autorka stworzyła dojrzałą i mądrą powieść, poruszającą i wywołująca emocje. Zapadającą w pamięć i taką o której się nie zapomina. A sama historia opowiada o mocy przyjaźni takiej która przeciwstawia się niesprawiedliwościom i o trudnościach bycia kobietą w świecie mężczyzn. Powieść przedstawia obraz społeczeństwa włoskiego w tle ukazując wojnę, hierarchię kobiet, faszystowskie ideologie oraz wiele aktualnych tematów obok których nie można przejść obojętnie.

Zaskoczenie czytelnicze jak dla mnie - a to debiut autorki.

„To nieprawda - odparłam - nieprawda, że przynosisz pecha, ani to o diable. I nieprawda, że kiedy jestem z tobą, przytrafiają mi się złe rzeczy.
Nie przestawała się we mnie wpatrywać, poważna.
- Ja przy tobie czuję się bezpieczna”

„W końcu od początku naszej przyjaźni uświadomiłam sobie, że ja też coś jej z siebie daję. Wcześniej nigdy nie czułam się niezbędna”...