„Łuk triumfalny” to następna powieść Remarque'a, która ukazuje życie w przedwojennej Europie, a dokładnie, tuż przed wybuchem II wojny światowej, i te jednostki Niemców, którzy nie zgadzali się z polityką faszystowską.
Główny bohater to Niemiec, wybitny chirurg, który musi uciekać z własnego kraju, bo nie popiera ideologii nazistowskiej. Po traumatycznych przeżyciach w 1933 roku ucieka do Francji, osiada w Paryżu przyjmując różne tożsamości, i po tym, co przeszedł, stara się być odpornym na wszelkie uczucia, a mimo to spotyka kobietę, która „przywraca go do życia”, do miłości, chociaż ich związek jest trudny.
Książka jest analizą przyczyn wybuchu II wojny światowej, uważa, że kraje zachodnie nie umiały przeciwstawić się nazistowskim Niemcom, porównuje ich do stada fok, które pozwala zabijać się jednemu myśliwemu.
„Razem mogłyby go z łatwością zgnieść – ale leżą patrząc, jak się zbliża, aby je mordować, i nie poruszają się.”
Teraz mamy następną wojnę, następnego agresora, miejmy nadzieję, że tym razem zjednoczona Europa nie pozwoli dokonywać dalszych inwazji najeźdźcy.

„Łuk triumfalny” to następna powieść Remarque'a, która ukazuje życie w przedwojennej Europie, a dokładnie, tuż przed wybuchem II wojny światowej, i te jednostki Niemców, którzy nie zgadzali się z polityką faszystowską.
Główny bohater to Niemiec, wybitny chirurg, który musi uciekać z własnego kraju, bo nie popiera ideologii nazistowskiej. Po traumatycznych przeżyciach w...

Moje drugie spotkanie z autorem, klimat jak w Nocy w Lizbonie, tym razem przedwojenny Paryż w tle, podobne namiętności, osobiste dramaty, tragedie.

Moje drugie spotkanie z autorem, klimat jak w Nocy w Lizbonie, tym razem przedwojenny Paryż w tle, podobne namiętności, osobiste dramaty, tragedie.

Do tej książki naprawdę długo się zbierałam, ponieważ była bardzo trudno dostępna, a wiedziałam, że jest genialna. I w istocie jest. Od samego początku do samego końca charakteryzuje się specyficznym klimatem, który zarówno zachwyca, jak i przeraża swoją precyzją. Jestem zachwycona.

Książka trafia na listę ULUBIONYCH. Będę polecała!

Do tej książki naprawdę długo się zbierałam, ponieważ była bardzo trudno dostępna, a wiedziałam, że jest genialna. I w istocie jest. Od samego początku do samego końca charakteryzuje się specyficznym klimatem, który zarówno zachwyca, jak i przeraża swoją precyzją. Jestem zachwycona.

Książka trafia na listę ULUBIONYCH. Będę polecała!

Doskonale napisana. Przerażająco aktualna. Remarque jak zwykle nie pozostawia złudzeń, ale pokazuje też, że jest jeszcze coś. Może kłamstwo, może iluzja, ale coś na wskroś ludzkiego, dzięki czemu może warto. Takiego realizmu jaki jest u Remarque brakowało mi np. u Camusa. Nie da się napisać opinii do takiej książki. Zbyt gęsto usłana jest fenomenalnymi sentencjami, zbyt obfita jest sieć nawiązań.

Doskonale napisana. Przerażająco aktualna. Remarque jak zwykle nie pozostawia złudzeń, ale pokazuje też, że jest jeszcze coś. Może kłamstwo, może iluzja, ale coś na wskroś ludzkiego, dzięki czemu może warto. Takiego realizmu jaki jest u Remarque brakowało mi np. u Camusa. Nie da się napisać opinii do takiej książki. Zbyt gęsto usłana jest fenomenalnymi sentencjami, zbyt...

Skończyłam czytać wczoraj w nocy i ilość przemyśleń z jakimi zostawiła mnie ta lektura zostanie ze mną na pewno przez jeszcze długi czas.
Niesamowicie przenikliwy i poetycki język Remarque'a sprawia, że świat i czasy w których żyją bohaterowie przyciągają niczym magnes, pomimo palącej w oczy nierówności i problemów społecznych. "W jakich czasach chciałbyś żyć?" - pyta Kate Ravika. Może się zdawać, że tak ciężkie czasy jak 20lecie międzywojenne dla uchodźcy nie są pomyślne, a jednak Ravic wybiera właśnie ten "swoj" mały świat. Życie w Paryżu, w hotelu z innymi uchodźcami, gdzie zatrzymały się wszystkie jego wewnętrzne rozterki - miłość, zemsta, pustka. Temu wszystkiemu stawia czoła właśnie tam, a kiedy już rozprawia się z przeszłością, ten jego świat to jedyny świat, który ciągle ma dla niego miejsce.

Wspaniała powieść, ciekawe i różnorodne postaci, hałaśliwa a jednocześnie elegancka i fascynująca sceneria, a sama fabuła bardzo wciągająca i naładowana przeżyciami. Historia Ravica zdecydowanie trafia na półkę z moimi ulubionymi książkami!!!!

Skończyłam czytać wczoraj w nocy i ilość przemyśleń z jakimi zostawiła mnie ta lektura zostanie ze mną na pewno przez jeszcze długi czas.
Niesamowicie przenikliwy i poetycki język Remarque'a sprawia, że świat i czasy w których żyją bohaterowie przyciągają niczym magnes, pomimo palącej w oczy nierówności i problemów społecznych. "W jakich czasach chciałbyś żyć?" - pyta...

Totalitaryzm pokazany z innej perspektywy i paliwo alkoholizmu.

Kim ja jestem, żeby oceniać takie arcydzieła? Ale skoro już tak się bawimy to dam 9 bo zakończenie na mój gust trochę za bardzo symboliczne i podniosłe w porównaniu ze stonowanym klimatem całej książki.

Totalitaryzm pokazany z innej perspektywy i paliwo alkoholizmu.

Kim ja jestem, żeby oceniać takie arcydzieła? Ale skoro już tak się bawimy to dam 9 bo zakończenie na mój gust trochę za bardzo symboliczne i podniosłe w porównaniu ze stonowanym klimatem całej książki.

Mistrzostwo świata. Moja ukochana powieść. Kto nie czytał, niech to nadrobi, warto, warto!

Mistrzostwo świata. Moja ukochana powieść. Kto nie czytał, niech to nadrobi, warto, warto!

„Łuk Triumfalny” Remarque’a to jeden (nie jedyny) z tych klasyków, które przeoczyłam w mojej czytelniczej edukacji. Ma to plusy i minusy, jak wszystko. Na każdym etapie życia wyciągamy z tej samej książki inne rzeczy. „Łuk Triumfalny” to wielka powieść, jej wielkość polega na tym, że choć może zestarzało się to i owo (chwilami ten styl wydaje się egzaltowany i zbyt podniosły) to jednak książka porusza mnie, czyli czytelniczkę żyjącą w innych kontekstach historycznych, społecznych i obyczajowych. Jestem pewna, że o tej książce powstały doktoraty, nie mam takiej ambicji. Napiszę o czym jest ta książka dla mnie dziś. A jest o bezdomności, o wykluczeniu, o uchodźstwie, i wszystkich ich konsekwencjach, od prawnych do emocjonalnych. Rzecz się dzieje w środowisku uchodźców, którzy nielegalnie ukrywają się w Paryżu tuż przed wybuchem II wojny światowej, kiedy faszyzm panoszy się już wszędzie w Europie. To zwykle zamożni lub ubożejący ludzie (kapitałem jednego z bohaterów są obrazy wielkich mistrzów, Van Gogha i impresjonistów, daj Boże taki bagaż na tułaczkę),Żydzi, demokraci, antyfaszyści. Oni nie są zmuszeni do życia w obozach dla uchodźców, tułania się po lasach i bagnach, mieszkania w barakach, bez dostępu do łazienek i toalet. Mieszkają w hotelach, niezameldowani, na fałszywych papierach. Jednak tak jak dzisiejsi uchodźcy uciekają przed reżimem, wojną, niebezpieczeństwem śmierci, torturami, są przepełnieni beznadzieją, strachem, rezygnacją. Przegrani. Dzisiaj do powodów ucieczki ze swojego miejsca dochodzą ocieplanie się klimatu, bieda, chęć godnego życia.
Główny bohater, Ravic (to jedno z jego tymczasowych nazwisk),jest lekarzem, operuje incognito, za marne grosze, na konto nieudolnych chirurgów zamożnej socjety paryskiej. Ravic jest emocjonalnie martwy, ogarnięty rządzą zemsty na swoim oprawcy, oficerze tajnej policji, który niespodziewanie pojawia się w Paryżu. Nawet miłość, ten najsilniejszy z ludzkich instynktów, nie jest w stanie przywrócić go do życia. A jednak.
Nostalgiczna i smutna jest ta książka, momentami przytłaczająca, nihilistyczna, jednak jest w niej coś, co stawia ją w szeregu z największymi powieściami XX wieku. Wiara w człowieka, mimo wszystko. Niesamowita wnikliwość i czułość w opisywaniu ludzkiej natury. Zrozumienie, mądrość. Wizja uchodźców, aresztowanych i wyprowadzanych z hotelu, przypomina pochód straceńców, a jednak kończąc czytanie wierzyłam, że, choć to człowiek człowiekowi zgotował taki los, to jednak w każdym z nas jest ta siła, która nie pozwala mu się poddać. Sprawia, że będziemy walczyć o nasze człowieczeństwo. A to się nie zmienia nigdy.
Książki wysłuchałam w interpretacji nieocenionego Krzysztofa Gosztyły. Wiem, słuchanie to nie czytanie, ale w takim wykonaniu jest to wartość dodana.

„Łuk Triumfalny” Remarque’a to jeden (nie jedyny) z tych klasyków, które przeoczyłam w mojej czytelniczej edukacji. Ma to plusy i minusy, jak wszystko. Na każdym etapie życia wyciągamy z tej samej książki inne rzeczy. „Łuk Triumfalny” to wielka powieść, jej wielkość polega na tym, że choć może zestarzało się to i owo (chwilami ten styl wydaje się egzaltowany i zbyt...

Prawie arcydzieło. Autor opanował tak znakomicie sztukę opisywania bólu i tragedii bohaterów, że nie był już w stanie wyrazić ich szczęścia. I to jest jedynym minusem tej powieści. Miłość, czy szczęście bohaterów brzmi tu sztucznie i nieautentycznie, bo jest wciąż jest przesycone mimo wszystko bólem i tragedią. Gdyby Remarque'owi udało się równie finezyjnie pisać o radosnych kwestiach życia, byłaby to powieść idealna. Niemniej kapelusze z głów, również dla lektora w wersji audio, którym był Krzysztof Gosztyła. Niezapomniane przeżycie.

Prawie arcydzieło. Autor opanował tak znakomicie sztukę opisywania bólu i tragedii bohaterów, że nie był już w stanie wyrazić ich szczęścia. I to jest jedynym minusem tej powieści. Miłość, czy szczęście bohaterów brzmi tu sztucznie i nieautentycznie, bo jest wciąż jest przesycone mimo wszystko bólem i tragedią. Gdyby Remarque'owi udało się równie finezyjnie pisać o...

DNF 46%
Męczę się z "Łukiem Triumfalnym" od miesiąca. I nie jestem w stanie już dalej brnąć. Język, styl, opisy nie są dla mnie do przebrnięcia. Nie wciąga mnie tu nic. Ravic i Joan mdli, zupełnie nie trafia do mnie ten romantyzm. Dodatkowo bohaterowie są na wiecznym rauszu, ciągle i ciągle autor wspomina zwyczajne chlanie.
Naprawdę chciałabym, żeby mi się spodobała, ale miałam inne wyobrażenie o treści tej książki. Mniej romansu i ckliwego opisywania jak to się kochają, a więcej wydarzeń, więcej historii o losie uchodźców przed IIWŚ.
Zostawiam sobie na półkę - "może kiedyś wrócę", bo może to nie jest jeszcze ten "mój" moment na tą książkę, na razie zostanie mi w pamięci tylko calvados

DNF 46%
Męczę się z "Łukiem Triumfalnym" od miesiąca. I nie jestem w stanie już dalej brnąć. Język, styl, opisy nie są dla mnie do przebrnięcia. Nie wciąga mnie tu nic. Ravic i Joan mdli, zupełnie nie trafia do mnie ten romantyzm. Dodatkowo bohaterowie są na wiecznym rauszu, ciągle i ciągle autor wspomina zwyczajne chlanie.
Naprawdę chciałabym, żeby mi się spodobała, ale...