Recenzja pojawiła się na blogu:http://nieuleczalnyksiazkoholizm.blogspot.com/
Lubicie , kiedy ktoś poleca Wam książki? Ja nie za bardzo – boję się, że książka mnie rozczaruje i będę musiała powiedzieć o tym tej, najczęściej bliskiej osobie. Są jednak ludzie, od których wszystkie książki podbijają moje serce – jedną z nich jest najlepsza polska booktuberka, Anita. Kolejną książką, którą polecała, a która zawładnęła mną całkowicie jest trzeci już tom „Akademii wampirów”. Jak pewnie wiecie, podchodziłam do tej książki z ogromnym dystansem. Z każdą przeczytaną stroną przekonuję się jednak, że nie należy oceniać książek po pozorach. Przy recenzji pierwszego tomu uprzedzałam Was, że jest to lekka książka idealna na lato. Cóż, „Pocałunek cienia” zdecydowanie już taki nie jest! Dawno nie przeżywałam tak żadnej książki. Oczywiście, niemal zawsze utożsamiam się z bohaterami, ale przedstawiona w tym tomie historia Rose, jej przyjaciół i ukochanego pochłonęła mnie całkowicie. Richelle Mead przepełniła tę książkę tak wieloma tajemniczymi wydarzeniami, że nie da się od niej oderwać ani na chwilkę. Akcja zaczyna się niedługo po wydarzeniach z drugiego tomu. Rose musi zmierzyć się z traumą, będącą następstwem wydarzeń ze Spokane. Wychodzą na jaw kolejne konsekwencje bycia naznaczoną pocałunkiem cienia. Rose usiłuje się dowiedzieć jak najwięcej o swojej sytuacji. Jednocześnie panna Hathaway musi zmierzyć się z coraz silniejszym uczuciem do Dimki, ułożyć na nowo relację z matką.
To nie jest zwykła książka Young adult. Opowiada o dorastaniu, o odpowiedzialności. Rose musi zmierzyć się z pytaniem, czy rzeczywiście życie w cieniu Lissy jest tym, czego potrzebuje. Na naszych oczach Roza zmienia się z impulsywnej nastolatki w dorosłą, odpowiedzialną kobietę. Zazwyczaj w młodzieżówkach wszystko jest proste, a cała historia kończy się dobrze. Oczywiście, „Pocałunek cienia” to jeszcze nie koniec historii Rose Hathaway, jednak wydarzenia w nim przedstawione na zawsze zmieniają relacje między Rozą a Dimką. Ten tom pokazuje nam, że wszystko na świecie ma swoją cenę, że każda decyzja ma, nierzadko tragiczne, konsekwencje.
Genialna, niesamowita Richelle Mead napełniła tę książkę gigantyczną wprost dawką uczuć. Niemal cały czas byłam przejęta losami ukochanych bohaterów, razem z nimi śmiałam się, płakałam, bałam. A zakończenie… Miażdży. Rozbija serce na milion kawałeczków. Dobrze, że kiedy skończyłam czytać było ciemno i nikt nie widział moich łez.
MUSICIE TO PRZECZYTAĆ!

Recenzja pojawiła się na blogu:http://nieuleczalnyksiazkoholizm.blogspot.com/
Lubicie , kiedy ktoś poleca Wam książki? Ja nie za bardzo – boję się, że książka mnie rozczaruje i będę musiała powiedzieć o tym tej, najczęściej bliskiej osobie. Są jednak ludzie, od których wszystkie książki podbijają moje serce – jedną z nich jest najlepsza polska booktuberka, Anita. Kolejną...