Już puste lewaczki (niko)
się aktywowały ze swoją ideologią.

Już puste lewaczki (niko)
się aktywowały ze swoją ideologią.

Jeśli jesteś rodzicem, pracujesz z dziećmi lub młodzieżą - musisz to przeczytac. Dowiesz się jakie błędy popełnili rodzice dzieci tzw trans i jakie piekło przechodzą te dzieci i rodziny. Jeśli boisz się, że to prawacka książka, z której będą cię straszyć wiarą, moralnościpą itp, uspokajam. Książka napisana jest w duchu normalności. Ustawia rodziców na pozycji... rodziców. A młodzież, na pozycji młodzieży. Przypomina i podkreśla to o czym zapomnieliśmy-że my rodzice mamy prawo i obowiązek być rodzicami i stać na straży. Mam smutne wrażenie, że my milenialsi, chcąc być lepszymi rodzicami od własnych, naczytaliśmy się tych wszystkich super mądrych poradników i zrezygnowaliśmy z tradycyjnej roli. To wielce szkodliwe i musimy to zrozumieć i nauczyć się na błędach tych chociażby rodziców opisanych w tej książce. Nie żałujcie tych 40 zł, kupcie i dzielicie się nią!

Jeśli jesteś rodzicem, pracujesz z dziećmi lub młodzieżą - musisz to przeczytac. Dowiesz się jakie błędy popełnili rodzice dzieci tzw trans i jakie piekło przechodzą te dzieci i rodziny. Jeśli boisz się, że to prawacka książka, z której będą cię straszyć wiarą, moralnościpą itp, uspokajam. Książka napisana jest w duchu normalności. Ustawia rodziców na pozycji... rodziców. A...

Każdy rodzic i młoda osoba powinni przeczytać przed podjęciem decyzji o tranzycji

Każdy rodzic i młoda osoba powinni przeczytać przed podjęciem decyzji o tranzycji

Książka warta przeczytania. Nie spodoba się ona ani aktywistom LGBT propagującym niebinarność płci, ani konserwatystom, którzy za bzdurę uznają niezgodność płci przypisanej przy urodzeniu z odczuwaną tożsamością płciową. Choć tak naprawdę książka Shrier tylko w niewielkim zakresie dotyczy samego problemu tranzycji płciowej. To raczej opis presji środowiskowych, odmóżdżającego wpływu mediów społecznościowych, a także tego, co w dawnych czasach nazywało się "generation gap". Dziś to nie "gap", tylko "abyss", czyli pokoleniowa przepaść. Temat łatwy nie jest, więc tym bardziej do lektury radzę podejść na chłodno, emocje z publicystycznych polemik odkładając na bok.
Niestety lektura "Nieodwracalnej krzywdy" była dość trudna nie tylko ze względu na temat. Nie sposób nie wspomnieć o fatalnej jakości tłumaczenia, złej na tyle, że chwilami musiałam zmuszać się do dalszego czytania. Choć na stronie redakcyjnej widnieje informacja, że publikację dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury, to widać środki te były nadzwyczaj skromne, tak skromne, że nie starczyło nie tylko na drugą, ale nawet na pierwszą korektę. Korektora najwyraźniej nie było, a tłumaczka albo sama nie przeczytała swojego przekładu, albo po prostu tłumaczyć nie potrafi. Nie ma strony, by czytelnik nie potykał się o potworki składniowe, niepotrzebne kalki z angielskiego i sformułowania całkiem po polsku niezrozumiałe.

Książka warta przeczytania. Nie spodoba się ona ani aktywistom LGBT propagującym niebinarność płci, ani konserwatystom, którzy za bzdurę uznają niezgodność płci przypisanej przy urodzeniu z odczuwaną tożsamością płciową. Choć tak naprawdę książka Shrier tylko w niewielkim zakresie dotyczy samego problemu tranzycji płciowej. To raczej opis presji środowiskowych,...

Zmienić to można skarpetki, nie płeć. Aż dziw, że pani, która jest tak przywiązana do konceptu "biologicznej" płci, uważa, że jest to coś, co można "zmienić". Tak samo nie ma jednej magicznej operacji "zmieniającej płeć", o jakiej autorka niejednokrotnie wspomina. Brak rozeznania w temacie i brak merytorycznej wiedzy jest PORAŻAJĄCY. Autorka wysnuwa wnioski na podstawie "próby badawczej" złożonej z ledwie ponad 200 osób. Nie podaje praktycznie żadnych rzetelnych badań na poparcie swoich tez, a te istniejące ale zaprzeczające jej wizji uparcie neguje. Stosuje nieadekwatne porównania, wyśmiewa autorytety naukowe, podważa zdolność logicznego myślenia u sporej części transpłciowych osób. Chłam i propaganda, jakich mało.
Oprócz tego ciężko to odnieść do naszych realiów, bo autorka opisuje sytuację w USA. U nas nie ma możliwości przejścia terapii hormonalnej bez diagnozy co najmniej 2 niezależnych specjalistów, a operacji na nieletnich mało kto się podejmuje - z resztą większość operacji nie jest "na życzenie", tylko po sądownej zmianie danych i wyroku zmieniającym oznaczenie płci w dokumentach. Autorka zjawisko detranzycji przedstawia jako tragedię i zjawisko występujące często, przy czym odsetek detranzycji to jakiś 1-2%... Poza tym podaje nieprawdziwe medyczne informacje dotyczące przyjmowania hormonów i skutków różnych operacji - nie znam pacjenta po obustronnej mastektomii, który, niezależnie czy przyjmuje testosteron, czy nie - miałby jakikolwiek wysięk z amputowanych piersi, bzdura kompletna... Ponadto stwierdzanie, że skąd te dziewczynki mogą wiedzieć, że są trans, skoro nigdy nie uprawiały seksu... obrzydliwe. Serio. Nie każdy chce uprawiać seks, istnieją ludzie aseksualni. A jeśli ta "dziewczynka" stwierdza, że jest trans w wieku lat 12-15 to co, najpierw musi iść z kimś do łóżka, żeby się przekonać, co "traci"? Piątka z plusem za podejście...
Z drugiej strony - autorka stara się poruszyć dość istotną i problematyczną kwestię, jaką jest "wysyp" młodych transpłciowych osób, które transpłciowe wcale nie są, a głównie szukają uwagi, zrozumienia i przegadania niektórych rzeczy. Podążają za modą i chcą się "wyróżnić". I to jest rzeczywisty problem, wymagający przyjrzenia mu się i nie przyklaskiwania każdej osobie, która przyjdzie do psychologa i powie "jestem trans", bo jednak medyczne interwencje nie zawsze są odwracalne i decyzję o nich należy gruntownie przemyśleć.
Także mimo iż autorka zauważyła pewien problem społeczny, to książka pod względem merytorycznym i traktowania osób trans jest TRAGICZNA.

A podtytuł - "tragiczne losy nastolatek..." - trochę nie współgra z ostatnim rozdziałem książki, gdzie te "biedne nastolatki" wcale nie żałują swoich decyzji...

Do książki trzeba podchodzić z ogromną dozą dystansu i krytycyzmu, gdyż autorce udało się przeinaczyć nawet FAKTY i DANE.

Zmienić to można skarpetki, nie płeć. Aż dziw, że pani, która jest tak przywiązana do konceptu "biologicznej" płci, uważa, że jest to coś, co można "zmienić". Tak samo nie ma jednej magicznej operacji "zmieniającej płeć", o jakiej autorka niejednokrotnie wspomina. Brak rozeznania w temacie i brak merytorycznej wiedzy jest PORAŻAJĄCY. Autorka wysnuwa wnioski na podstawie...

Kilka cytatów:
"Wiele dorastających dziewcząt, które przyjęły tożsamość transpłciową, nigdy nie miało choćby jednego doświadczenia seksualnego czy romantycznego. Nigdy nie pocałował ich chłopak ani dziewczyna."
- str. 54

"Kora przedczołowa uważna za obszar samokontroli, zazwyczaj rozwija się dopiero ok. 25-ego roku życia." - str. 169

"[Dr Zucker:] Powiedziałem tamtemu dziecku: >> Nic mnie nie obchodzi, czy masz mózg męski czy kobiecy. Tak się obecnie czujesz i musimy ustalić dlaczego tak się czujesz oraz jaki jest najlepszy sposób, aby pomóc ci pozbyć się tego uczucia. <<" - str. 190

"W kilku długoterminowych badaniach wykazano, że większość dzieci z dysforią płciową z czasem z niej wyrosła." - str. 202

"Jednym z głównych skutków ubocznych stosowania testosteronu jest atrofia pochwy - suchość, pękanie śluzówki i kurczenie się." - str. 253

"Każda z osób po detranzycji lub po rezygnacji ze zmiany płci, z którymi rozmawiałam, twierdziła, że była w stu procentach pewna, iż jest transpłciowa aż do momentu, gdy nagle tę pewność traciła. Prawie wszystkie oskarżają dorosłych obecnych w ich życiu, a najczęściej personel medyczny, o zachęcanie i ułatwianie im poddawania się różnym zabiegom." - str. 297

"[...] Nastolatki to nastolatki. Z definicji wciąż dowiadują się, kim są i tak powinny być traktowane przez dorosłych, którzy powinni wiedzieć lepiej." - str. 304

"Utrwalona dysforia płciowa [...] jest całkowicie nie do pogodzenia z osiągnięciem poczucia zaakceptowania własnego ciała, niezbędnego do dzielenia się nim z kimś." - str. 306

"Jeśli pokłócicie się z nastolatką, może być na was zła, ale będzie czuła obecność bariery. Czasami wystarczy sama świadomość, że ona tam jest. Wasza nastolatka może wam powiedzieć, że was nienawidzi, może nawet w to uwierzyć. Ale na głębszym poziomie zostaną zaspokojone niektóre z jej potrzeb - poczucia odrębności i buntu. Jeśli poprzez zgadzanie się na wszystko i ciągłe wsparcie wyeliminujecie cały konflikt, może to ją tylko zachęcić do mocniejszego podkręcenia tempa naruszania granic." - str. 312

Kilka cytatów:
"Wiele dorastających dziewcząt, które przyjęły tożsamość transpłciową, nigdy nie miało choćby jednego doświadczenia seksualnego czy romantycznego. Nigdy nie pocałował ich chłopak ani dziewczyna."
- str. 54

"Kora przedczołowa uważna za obszar samokontroli, zazwyczaj rozwija się dopiero ok. 25-ego roku życia." - str. 169

"[Dr Zucker:] Powiedziałem tamtemu...

Książka ukazuje historie dziewcząt, którym wyrządza się nieodwracalną krzywdę, gdy receptą na niewpasowywanie się w przeseksualizowany obraz kobiet ma być "zmiana płci". Polecam

Książka ukazuje historie dziewcząt, którym wyrządza się nieodwracalną krzywdę, gdy receptą na niewpasowywanie się w przeseksualizowany obraz kobiet ma być "zmiana płci". Polecam

Wstrząsająca książka, którą każdy rodzic powinien przeczytać, zwłaszcza, że opisane w niej zjawisko coraz częściej zdarza się na polskim gruncie. Napisana przez lewicującą feministkę, pełna empatii i (nie bezkrytycznego) zrozumienia. O wielu opisanych zjawiskach wiedziałem już wcześniej, ale i tak zrobiła na mnie wrażenie. Jedyny niedosyt pozostawia objętość książki, bo zjawisko w niej opisane to w zasadzie temat rzeka i wiele rzeczy można by jeszcze dokładniej i szerzej opisać.

Wstrząsająca książka, którą każdy rodzic powinien przeczytać, zwłaszcza, że opisane w niej zjawisko coraz częściej zdarza się na polskim gruncie. Napisana przez lewicującą feministkę, pełna empatii i (nie bezkrytycznego) zrozumienia. O wielu opisanych zjawiskach wiedziałem już wcześniej, ale i tak zrobiła na mnie wrażenie. Jedyny niedosyt pozostawia objętość książki, bo...

Obowiązkowa pozycja dla rodziców dorastających dzieci i dla starszych nastolatków.

Obowiązkowa pozycja dla rodziców dorastających dzieci i dla starszych nastolatków.

Czy ktoś jeszcze w trakcie czytania zastanawiał się kiedy ta chora moda na zmianę płci dotrze do Polski? Przerażające

Czy ktoś jeszcze w trakcie czytania zastanawiał się kiedy ta chora moda na zmianę płci dotrze do Polski? Przerażające