Wielki zawód po "Ostatnie światła gasną"...
Wypisze w punktach moje zarzuty do tej książki dla przejrzystości.

1) Czy to Fantasy?
Według wydawnictwa tak. Według mnie nie. Przez co czuje się oszukana, bo jako fanka fantastyki nie kupiłabym tej książki, gdybym wiedziała wcześniej. Przez ilość filozoficznych przemyśleń autorki (do czego przejdę zaraz) i nawiązań do twórczości Olgi Tokarczuk (do czego też wrócę) „Cały ten czas" to bardziej kiepska literatura piękna.

2. Hania praktycznie każdy rozdział zaczyna od jakiś "złotych myśli" i nic w tym nie byłoby złego, gdyby:
1) wnosiło to coś do fabuły,
2) miało sens.
Czytając te przemyślenia, mam wrażenie jakby Hania, była taką fanką Tokarczuk, że sama zapragnęła napisać coś głębokiego. Tylko mądre zdania Czaban wydają się jedynie mądre z wierzchu, bo tak naprawdę to tak jakby napisać o tym, że masło jest maślane, ale ładnie brzmiącymi słowami.

3)Olga Tokarczuk i jeszcze więcej Olgi Tokarczuk. Dla mnie nawiązania do „Podróży ludzi Księgi" stało się wręcz memiczne.

Moja ulubiona scena:
"Na początku Bóg stworzył świat z przełamanej litery- szepnęłam, pozwalając we władanie wziąć moje ciało. -Z pękniętego słowa ciało wyciekło jak krew. Ciało jest więc słowem niedoskonałym.
Przez twarz Heleny przemknął cień wahania.
-To Biblia?- upewniła się.
-Nie. To Olga Tokarczuk."

No czy to nie brzmi komicznie?

4) Kornel i Ida.
Nie potrafiłam polubić głównych bohaterów, bo Kornela nie ma przez 3/4 książki... tak jakby go nie ma, bo w sumie jest cały czas z główną bohaterką, ale autorka zapomina o nim i mamy wrażenie, że Kornel jest w jakimś zawieszeniu. Chociaż zaczynając czytać to dzieło, sądziłam, że to on będzie na pierwszym planie! Główna bohaterka zachowuje się co najmniej nienaturalnie- jej ojciec umiera na początku (cała akcja zaczyna się od tego, że jest jego pogrzeb) i to w dość tragiczny sposób, ale jej żałoba trwa krócej niż podróż pociągiem bohaterów (Co już też stało się dla mnie memem, bo mam wrażenie, że oni nic więcej nie robili w tej książce tylko gdzieś jechali.).

5) Ta książka była mega nudna! Nie lubię, gdy autor, pisząc książkę, już robi to z myślą, że powstaną dwa następne tomy. A to dlatego, że dzieje się zazwyczaj to, co w tym przypadku, czyli „Cały ten czas" nie broni się sam w sobie. Nie zachęca do przeczytania kolejnych tomów i mimo że jeszcze one nie wyszły, ja już wiem, że nie wrócę do tej serii.

Wielki zawód po "Ostatnie światła gasną"...
Wypisze w punktach moje zarzuty do tej książki dla przejrzystości.

1) Czy to Fantasy?
Według wydawnictwa tak. Według mnie nie. Przez co czuje się oszukana, bo jako fanka fantastyki nie kupiłabym tej książki, gdybym wiedziała wcześniej. Przez ilość filozoficznych przemyśleń autorki (do czego przejdę zaraz) i nawiązań do twórczości...

Nie do końca wiem, jak ją ocenić, bo z jednej strony bardzo podobało mi się, w jaki sposób została napisana, naprawdę piękny język i wszystko łączy się w całość :)

Ale mam kilka zarzutów:
- nic nie zostało wyjaśnione. Zostały rzucone ogólne opisy, ale brakuje mi wyjaśnienia chociażby systemu magicznego, bo trochę nie trzymało się tu kupy i ogólnie mało jest tej magii. Liczę na to, że drugo tom bardziej to wyklaruje.
- Rozwiązywanie problemów przez dorosłych, czyli ciągłe: "Musisz mi zaufać, później ci wyjaśnię" - za którymś razem już wywracałam oczami, bo później nigdy nie nadeszło.
- Myślałam, że Kornel jest głównym bohaterem, ale gościu dosłownie znika na większość książki i pojawia się znowu pod koniec.

Poza tym - naprawdę dobrze się słuchało, świetna lektorka i czekam niecierpliwie na drugi tom, bo mam naprawdę mnóstwo pytań!

Nie do końca wiem, jak ją ocenić, bo z jednej strony bardzo podobało mi się, w jaki sposób została napisana, naprawdę piękny język i wszystko łączy się w całość :)

Ale mam kilka zarzutów:
- nic nie zostało wyjaśnione. Zostały rzucone ogólne opisy, ale brakuje mi wyjaśnienia chociażby systemu magicznego, bo trochę nie trzymało się tu kupy i ogólnie mało jest tej magii....

Bardzo powalona książka przez pierwsze 100 stron n mogłam się zorientować co się dzieje, lecz jest ciekawie napisana książka

Bardzo powalona książka przez pierwsze 100 stron n mogłam się zorientować co się dzieje, lecz jest ciekawie napisana książka

Zakończenie sugeruje jasno, że to dopiero początek przygód głównej bohaterki. I jeżeli podejdzie się do tego, jak do tomu pierwszego, to powieść się broni. W innym wypadku już nie. Po prostu za dużo informacji ważnych dla kreacji świata tutaj zabrakło.
Pomysł i wykonanie, łączą w sobie fantastykę i literaturę piękną, co wypada tutaj nader dobrze. Styl i sposób narracji tak bardzo odbiera od powieści fantastycznych, przypomina właśnie literaturę piękną, a jednak pasuje. Z drugiej strony jednak potrafi spowolnić akcję, która toczy się, przez znaczną część powieści, wolnym, spokojnym rytmem. Sporadycznie tylko pędzimy wraz z postaciami.
Chociaż jest to powieść dla czytelników 12+ to i starsi spokojnie mogą odnaleźć przyjemność w trakcie jej czytania.

Zakończenie sugeruje jasno, że to dopiero początek przygód głównej bohaterki. I jeżeli podejdzie się do tego, jak do tomu pierwszego, to powieść się broni. W innym wypadku już nie. Po prostu za dużo informacji ważnych dla kreacji świata tutaj zabrakło.
Pomysł i wykonanie, łączą w sobie fantastykę i literaturę piękną, co wypada tutaj nader dobrze. Styl i sposób narracji tak...

Sam początek książki niezbyt mnie do siebie przekonał. Można wręcz powiedzieć, że kilkadziesiąt początkowych stron brodzi w niewielkim chaosie, przez co ciężko mi było zorientować się na czym opiera się cała fabuła. Liczne przeskoki w perspektywie i czasie oraz niewiadomego pochodzenia urywki przemyśleń wprowadziły mnie w poważną konsternację, aczkolwiek po przeczytaniu całości dzieła czytelnik jest w stanie poskładać wszystko we w miarę logiczną całość.
Nie mniej jednak, mniej więcej do połowy książki akcja rozgrywa się dość flegmatycznie i dopiero w drugiej jej części wszystko nabiera rozpędu. I tak jak męczyłam się z czytaniem na samym początku, tak końcówkę pochłonęłam dosłownie w kilka chwil., odczuwając niedosyt po nagłym urwaniu akcji w samym punkcie kulminacyjnym, które wymusza na czytelnikach wyczekiwanie na ukazanie się kolejnej części książki.
Sam język jakim posługuje się autorka wymaga przez większość czasu dość dużego skupienia uwagi. Zdania często zbudowane są na dość skomplikowanej konstrukcji, jednak patrząc na to, o czym opowiada przedstawiona na papierze historia zabieg ten wydaje się być jak najbardziej na miejscu.
Prócz tego, książkę charakteryzują naprawdę bogate opisy otoczenia, przeżyć i przemyśleń, co pozwala na 100% wczuć się w wykreowanych bohaterów i wyobrazić sobie ten niecodzienny świat w bardzo wyraźny sposób.

Sam początek książki niezbyt mnie do siebie przekonał. Można wręcz powiedzieć, że kilkadziesiąt początkowych stron brodzi w niewielkim chaosie, przez co ciężko mi było zorientować się na czym opiera się cała fabuła. Liczne przeskoki w perspektywie i czasie oraz niewiadomego pochodzenia urywki przemyśleń wprowadziły mnie w poważną konsternację, aczkolwiek po przeczytaniu...

Książka jest przecudowna!
Mimo że mam 17 lat a książka jest 12+ to świetnie się bawiłam
Wiele czytałam fantastyk ale pierwszy raz spotkałam się z książką która różni się
Sam pomysł na książkę jest genialny!
Jest wątek kryminalny, i bardzo wciąga
Same rozdziały są nietypowe i zaciekawiają oraz ta wyklejka no cudowna 😍
W książce również są cytaty
Jeśli ktoś nie przepada za fantastyką myślę że mimo tego warto dać szansę

Książka jest przecudowna!
Mimo że mam 17 lat a książka jest 12+ to świetnie się bawiłam
Wiele czytałam fantastyk ale pierwszy raz spotkałam się z książką która różni się
Sam pomysł na książkę jest genialny!
Jest wątek kryminalny, i bardzo wciąga
Same rozdziały są nietypowe i zaciekawiają oraz ta wyklejka no cudowna 😍
W książce również są cytaty
Jeśli ktoś nie przepada za...

bardzo poetycko napisana, słowa skrzą w niej jak zmrożony śnieg przy księżycu - niesłychanie przyjemna w czytaniu

bardzo poetycko napisana, słowa skrzą w niej jak zmrożony śnieg przy księżycu - niesłychanie przyjemna w czytaniu

Najnowsza książka Hani to niesamowita przygoda dla miłośników nie tylko fabuły obfitującej w magię, ale także dla osób doceniających kunszt literacki ✨️

Historia opowiada o Idzie, która traci najbliższą jej osobę i nagle jej życie obraca się do góry nogami. Dowiaduje się, że jest auktorką, czyli w skrócie ma pewne magiczne moce.

Z początku, fabuła wydawała się dla mnie strasznie niezrozumiała i nie wiedziałam do czego zmierza. Na szczęście około 60-70 strony wszystkie nieścisłości w mojej głowie zostały rozwiane i delektowałam się dalszą częścią ❤️

Na zdecydowany plus zasługuje wątek z szkoleniem magicznym, mam wrażenie, że jest to uwielbiany przez wielu motyw i także jeden z moich ulubionych. Kocham gdy widzę rozwój bohaterów i jak ze strony na stronę stają się coraz lepsi, a także gdy popełniają błędy stanowiące nieodłączną część nauki.

Jestem pod wrażeniem tak rozbudowanej wyobraźni autorki i umiejętności przelewania swoich myśli na papier, przy okazji ubierając je w cudowne, niepowtarzalne zdania. Czytając tę książkę byłam w szoku, gdy nagle patrząc na tył książki dowiedziałam się, że autorka jest tylko rok młodsza ode mnie i potrafi tworzyć takie cuda 😱

PRZEOGROMNIE polecam Wam tę książkę, jest wspaniała, na pewno sięgnę po kolejne jej części ❤️

Najnowsza książka Hani to niesamowita przygoda dla miłośników nie tylko fabuły obfitującej w magię, ale także dla osób doceniających kunszt literacki ✨️

Historia opowiada o Idzie, która traci najbliższą jej osobę i nagle jej życie obraca się do góry nogami. Dowiaduje się, że jest auktorką, czyli w skrócie ma pewne magiczne moce.

Z początku, fabuła wydawała się dla mnie...

Mówią że magia nie istnieje, jednak prawda jest całkowicie inna ponieważ kryje się wszędzie jeśli się jej dobrze poszuka. Nie miałam jeszcze przyjemność czytać, książki z tak rozbudowaną fabułą, której akcja dzieje się w Polsce. Głowni bohaterowie Ida i Kornel po stracie swoich bliskich są wciągnięcie w świat magi słów, dzięki pomocy innym ludziom udaje im się powoli wpasowywć w ten magiczny świat. Chociaż muszę przyznać, akcja zaczęła się rozkręcać dopiero pod koniec książki. Widać jednak w niej bardzo duży potencjał, I nie mogę się doczekać kolejnych części.

Mówią że magia nie istnieje, jednak prawda jest całkowicie inna ponieważ kryje się wszędzie jeśli się jej dobrze poszuka. Nie miałam jeszcze przyjemność czytać, książki z tak rozbudowaną fabułą, której akcja dzieje się w Polsce. Głowni bohaterowie Ida i Kornel po stracie swoich bliskich są wciągnięcie w świat magi słów, dzięki pomocy innym ludziom udaje im się powoli...

Po lekturze pierwszej książki Hani Czaban czekałam z niecierpliwością na kolejne pozycje od tej autorki. ,,Cały ten czas” nie był pozbawiony wad, ale stanowił miłą odmianę na rynku czytelniczym, zalewanym przez Wattpada i słabej jakości młodzieżówki polskie i zagraniczne. ,,Ostatnie światła gasną” ostatecznie przekonały mnie do siebie bardzo ładnym wydaniem. Po ich przeczytaniu muszę przyznać, że początek zapowiedzianej trylogii nie był tym, czego się spodziewałam.

Już od pierwszych rozdziałów widać, że książka ta stanowi olbrzymi postęp względem debiutu autorki jeśli chodzi o język i sposób prowadzenia narracji. Jest pod tym względem po prostu piękna, wręcz poetycka, i właściwie ten aspekt stał się dla mnie jej głównym atutem. Czaban świadomie nawiązała do takich dzieł literackich jak Biblia czy powieści Olgi Tokarczuk, poszerzając własne uniwersum oraz pieczołowicie konstruując każde kolejne zdanie. Oczywiście długie, rozbudowane opisy najdrobniejszych szczegółów rzeczywistości nie każdemu przypadną do gustu. Ja sama nie jestem ich fanką, tutaj natomiast byłam oczarowana, zwłaszcza że taki styl pisania znajduje uzasadnienie w samej fabule.

Skoro już przy fabule jesteśmy, trudno mi się zdecydować, czy oceniam ją pozytywnie, czy też nie, podobnie jak całą kreację świata przedstawionego. Początkowy pomysł, zaprezentowany w pierwszej połowie powieści, uważam za naprawdę oryginalny i interesujący. Autorka oparła funkcjonowanie magicznych zdolności bohaterów na języku i tym, jak dużą moc sprawczą mają słowa. Później jednak do tej specyficznej rzeczywistości zaczęły wdzierać się wszelkie inne, znane nam z popkultury formy magii - eliksiry, latające samochody, zaczarowane kryształy, tajemnicze sny, a nawet pewien jednorożec - które zdeterminowały dalsze losy bohaterów i niejako odarły wykreowany świat z jego pierwotnej wyjątkowości.

Przy okazji recenzowania książki wypada ocenić bohaterów i tutaj ponownie pojawia się pewien problem. Część z nich była całkiem sympatyczna i dało się ich lubić - mam na myśli protagonistkę oraz jej towarzyszy. Niestety, poza tym niewiele jestem w stanie o nich powiedzieć. Właściwie mam poczucie, że pomimo tego, jak obszerna jest ta pozycja, nie było mi dane wystarczająco ich poznać (z pewnością natomiast nie przekonała mnie relacja rozwijająca się między Idą a Kornelem). Natomiast pojawiającym się w tle, mniej znaczącym postaciom zostały wprawdzie nadane dosyć charakterystyczne cechy, ale nie poświęcono im wystarczająco uwagi, bym mogła jakkolwiek się do nich przywiązać.

Drugiej powieści Hani Czaban na pewno nie oceniam źle. Pod wieloma względami była to dla mnie ciekawa, zaskakująca lektura i jestem pod wielkim wrażeniem tego, jak rozwinął się warsztat pisarski autorki. Równocześnie jednak w trakcie czytania stopniowo gubiłam się w tym, jaką koncepcję chciała mi zaprezentować, przez co wytracałam zainteresowanie historią. Czy ostatecznie sięgnę po kolejne części? Tego jeszcze nie wiem, na pewno jednak cieszę się, że zdecydowałam się na przeczytanie tej.

Po lekturze pierwszej książki Hani Czaban czekałam z niecierpliwością na kolejne pozycje od tej autorki. ,,Cały ten czas” nie był pozbawiony wad, ale stanowił miłą odmianę na rynku czytelniczym, zalewanym przez Wattpada i słabej jakości młodzieżówki polskie i zagraniczne. ,,Ostatnie światła gasną” ostatecznie przekonały mnie do siebie bardzo ładnym wydaniem. Po ich...