Cały ten czas

Początek fajny, dobrze się czytało, końcówka trochę słabsza, zwłaszcza w warstwie literackiej strasznie dużo powtórzeń - marszczenia czoła itp. Otwarte zakończenie troszkę na minus, jednak ogólnie doceniam i chwalę, bo to debiut i to całkiem dobry.

Początek fajny, dobrze się czytało, końcówka trochę słabsza, zwłaszcza w warstwie literackiej strasznie dużo powtórzeń - marszczenia czoła itp. Otwarte zakończenie troszkę na minus, jednak ogólnie doceniam i chwalę, bo to debiut i to całkiem dobry.

Pierwszy rozdział "Całego tego czasu" nie zwiastował, dobrej lektury do tego stopnia, że gdy uświadomiłam sobie że to chyba pierwsza powieść zlokalizowana w dystopijnym świecie, którą czytam oraz temat Przedczasu i tym podobnych "zabaw z czasem", nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że może jednak nie jest to książka dla mnie. Wszystko jednak zmieniło się z chwilą gdy główna bohaterka odnajduje tajemniczą kopertę. Właśnie ta tajemnica i chęć odkrycia prawdy razem z Mar sprawia, że chcemy czytać rozdział za rozdziałem.
Do czasu jednak. Powieść przed połową zwalnia wraz z rozpoczęciem podróży Mar i jej nowego kolegi, później znów przyspiesza po tym jak oboje trafiają w pewne tajemnicze miejsce. Od tego momentu robi się coraz bardziej intrygująco. Jednak czy to dobrze, biorąc pod uwagę, że jest prawie połowa książki...?

Trzeba przyznać, że Autorka - bądź co bądź bardzo młoda osoba, w czasie gdy pisała tę książkę - stworzyła intrygujący świat dystopii. Młodego, ciekawego świata Artela i jego tajemniczego, trochę zwariowanego ojca, rezolutną kobiecą postać Mar, oraz szereg interesujących postaci, które Artel i Mar spotykają na swojej drodze (jak między innymi Dariusa, tajemniczego Gadolina, Antymona, Fabiana, czy też Arlettę). Aż chciałoby się powiedzieć: czego tu nie ma? Mamy tajemniczy Instytut, naukowców, eksperymenty naukowe nad podróżami w czasie, tajemnicze Burze, które z niewiadomego powodu cofają czas o dwadzieścia cztery godziny wstecz. Dlaczego tak się dzieje? Czy Mar i jej przyjacielowi uda się dotrzeć do Miasta? Czy znajdą to, czego szukali? Jak zakończy się ta historia? Tego należy dowiedzieć się z lektury książki.

"Cały ten czas" jest debiutem Hani Czaban. Ja nie jestem aż tak doświadczoną fanką dystopii, żeby narzekać na treść książki. Tym bardziej, że nie była to zła lektura. Zauważam jednak pewien niedosyt i nie mówię tu o zakończeniu (czytelnicy, którzy ukończyli książkę wiedzą, co mam na myśli). Po prostu chwilami miałam wrażenie nie dopracowania niektórych wątków. Na przykład jeśli chodzi o ciotkę Pelagię. Uważam też, że wydarzenia następujące niedługo po wyruszeniu dwójki głównych bohaterów w ich długą, niebezpieczną i bardzo tajemniczą podróż - nie musiały się zdarzyć. Równie dobrze mogli trafić tam, gdzie trafili bez tych wydarzeń.

Mimo tych moich niektórych uwag uznaję książkę za dobrą. Bardzo duża to zasługa mających miejsce w drugiej połowie książki wydarzeń z udziałem Mar i Arletty a także Artela i Antymona. Polecam z zapoznaniem się z tą młodzieżówką, żeby samemu wyrobić sobie o niej zdanie.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/07/cay-ten-czas.html

Pierwszy rozdział "Całego tego czasu" nie zwiastował, dobrej lektury do tego stopnia, że gdy uświadomiłam sobie że to chyba pierwsza powieść zlokalizowana w dystopijnym świecie, którą czytam oraz temat Przedczasu i tym podobnych "zabaw z czasem", nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że może jednak nie jest to książka dla mnie. Wszystko jednak zmieniło się z chwilą gdy główna...

Co to było za zakończenie

Co to było za zakończenie

Jakiś czas temu, podczas przeglądania stron z książkami, trafiłam na „Cały ten czas” Hanny Czaban wiedząc, że książka skierowana jest do młodszego czytelnika, nie byłam pewna, czego się mogę po niej spodziewać, jednak zostałam miłe zaskoczona. Tym bardziej, że „Cały ten czas” to debiut literacki młodej autorki.
Książka przedstawia życie dniem świstaka. Jak wyrwać się ze świata, w którym czas stanął w miejscu? piętnaście lat czyli 5465 dni, z których każdy jest taki sam… Ludzie jak w letargu odgrywają ten sam scenariusz: Rankiem wstaje słońce, sunie po niebie a gdy spada za horyzont pojawia się gwałtowna burza i… czas cofa się o 24 godzimy.
Niektórzy ludzie nawet nie wierzą w przed czas. Nie dowierzają też, że świat wyglądał inaczej przed 21.06.2106r.
Mar nastoletnia dziewczyna stara się wyłamać ze schematu, odkryć o co chodzi z zniknięciem jej rodziców. Na swojej drodze napotyka Artela, który próbuje dowiedzieć się co zaszło w przed czasie.
Książka była całkiem przyjemną odskoczną od rzeczywistości.

Jakiś czas temu, podczas przeglądania stron z książkami, trafiłam na „Cały ten czas” Hanny Czaban wiedząc, że książka skierowana jest do młodszego czytelnika, nie byłam pewna, czego się mogę po niej spodziewać, jednak zostałam miłe zaskoczona. Tym bardziej, że „Cały ten czas” to debiut literacki młodej autorki.
Książka przedstawia życie dniem świstaka. Jak wyrwać się ze...

Książka nastolatki idealna dla nastolatków i nie tylko. Tak reklamowana jest ta książka i musze przyznać że jest to trafne określenie. Widać mocno że książka jest debiutem młodej osoby i przez taki pryzmat ją oceniam.

Świat w którym od pięciu tysięcy czterystu sześćdziesięciu dziewięciu dni jest 21 czerwca 2016 roku. Każdego wieczoru podczas gwałtownej burzy czas cofa się o dobę. Mało kto pamięta jak wcześniej wyglądało życie.

Nastoletnie Mara którą wychowuje ciotka wierzy w przedczas i bardzo chce odkryć co stało się z jej rodzicami których nie ma z nią. Postanawia więc opuści dom w którym mieszka z ciotką wsiada na konia i rusza przed siebie. Na jej drodze staje Artel, chłopak który fascynuje się fizyką. Postanawia on wyruszyć razem z Marą po odpowiedzi których obydwoje potrzebują. Okazuje się jednak że tych dwoje młodych ludzi łączy więcej niż im się wydaje.

Pomysł ciekawy, niestety nie obyło się bez kilku potknięć, czy nie do końca wyjaśnionych spraw.

Młodzieżowa dystopia, motyw podróży w czasie, młodzi bohaterowie który myślą i chcą odpowiedzi. To wszystko dostaniemy w tej książce.

I choć świetnie się bawiłam czytając ją to widać tutaj rękę debiutanta i osoby dość młodej. Nie wszystko jest zbudowane tak jak by się oczekiwało. Książka nie wciąga aż tak jak by mogła. Nie mniej jest okay, nie rewelacyjna, nie porywająca, nie taka która zostanie z nami na zawsze. Ale nie jest zła. Dlatego pomimo że tę pozycję oceniłam tylko na 6 gwiazdek chętnie dam Hani jeszcze szanse i sięgnę po jej następne książki, bo wierzę że gdy dziewczyna popracuje nad warsztatem to napisze książkę która wciągnie mnie bez reszty. Nie zmienia to jednak faktu że jeśli zaczyniacie przygodę z scifi, bądź chcecie sprawdzić czy ten gatunek jest dla was to ta książka będzie dobrym wyborem. Myślę tez że książka spodoba się bardziej młodszemu odbiorcy. Daje jednak Hani szansę i czekam na ewentualna drugą część bądź jej inne książki. A wam polecam się mimo wszystko zapoznać jednak nie nastawiać się na światowe dzieło literatury.

Książka nastolatki idealna dla nastolatków i nie tylko. Tak reklamowana jest ta książka i musze przyznać że jest to trafne określenie. Widać mocno że książka jest debiutem młodej osoby i przez taki pryzmat ją oceniam.

Świat w którym od pięciu tysięcy czterystu sześćdziesięciu dziewięciu dni jest 21 czerwca 2016 roku. Każdego wieczoru podczas gwałtownej burzy czas cofa się...

Historia opowiedziana prze Hanię jest dość osobliwa. Sam jej zamysł jest świetny, pomysł tego jak ma tutaj działać czas jest bardzo oryginalny, ale jednocześnie też bardzo skomplikowany...

Niestety, ale to skomplikowanie zostawia za sobą bardzo dużo niewiadomych. Mam wrażenie, że w ostatecznym rozrachunku większość tajemnic przedstawionego nam świata została nierozwiązana, a wręcz się proszą o ich rozwiązanie. Zakończenie podobnie jest dla mnie sporą tajemnicą i będę się teraz zastanawiać co się wydarzyło dalej.
Fabuła z początku bardzo mnie nudziła (mój Boże jak ja się wtedy męczyłem). Dopiero przy połowie zrobiło się ciekawiej, a przy 3/4 książki był już totalny odlot i czytało mi się bardzo przyjemnie. Jednak tempo akcji mnie mocno denerwowało. Na pierwszych stronach wszystko raczej szło powoli i tak jest przez większość książki (choć po drodze nie brakuje elementów dynamicznych). Zakończenie znowu hm... Było bardzo, ale to bardzo szybkie i miałem wrażenie, że wręcz sama Hania już chciała bardzo szybko skończyć pisać tę książkę.
Powieść dobra i myślę, że to świetny debiut dla kogoś tak młodego. Życzę Hanii powodzenia w przyszłości i oby każda jej nowa powieść była co raz to lepsza

Historia opowiedziana prze Hanię jest dość osobliwa. Sam jej zamysł jest świetny, pomysł tego jak ma tutaj działać czas jest bardzo oryginalny, ale jednocześnie też bardzo skomplikowany...

Niestety, ale to skomplikowanie zostawia za sobą bardzo dużo niewiadomych. Mam wrażenie, że w ostatecznym rozrachunku większość tajemnic przedstawionego nam świata została nierozwiązana,...

Ja chce drugi tom

Ja chce drugi tom

To było całkiem niezłe, Hania stworzyła dość skomplikowany świat, ale bardzo mnie on zaciekawił, chciałabym wręcz przeczytać inną książkę z elementami tego świata, ogólnie pomysł na fabułę był bardzo fajny, choć było kilka małych momentów zgrzytów, ale tak małych, że nie przeszkodziły one w żaden sposób w lekturze. I bardzo doceniam, że zostały użyte polskie imiona i polskie realia, nawet jeśli są one w bardziej zmodernizowanej formie (jako pseudonimy czy zdrobnienia, które zostają wyjaśnione).

A biorąc pod uwagę, że jest to debiutancka powieść autorki w moim wieku to jestem bardzo pod wrażeniem. No i wydanie było piękne.

To było całkiem niezłe, Hania stworzyła dość skomplikowany świat, ale bardzo mnie on zaciekawił, chciałabym wręcz przeczytać inną książkę z elementami tego świata, ogólnie pomysł na fabułę był bardzo fajny, choć było kilka małych momentów zgrzytów, ale tak małych, że nie przeszkodziły one w żaden sposób w lekturze. I bardzo doceniam, że zostały użyte polskie imiona i...

DNF. Raczej dla młodszego odbiorcy tak myślę około 13 lat

DNF. Raczej dla młodszego odbiorcy tak myślę około 13 lat

Ciekawa powieść w innym czasie i innym miejscu. Od początku przykuła moją uwagę, autorce udało się zachować dobry balans między tajemniczością i specyfiką świata akcji, a podaniem czytelnikowi wystarczająco wielu informacji, by mógł wciągnąć się w historię. Podobał mi się dość oczywisty, ale logiczny podział opowieści na etapy wynikające z rozwoju bohaterki. I kontrast pomiędzy gospodarstwem, w którym żyła Mar, a miejscem, do którego później trafiła. Fabuła chwilami trochę naiwna, czasem trochę niedopracowana, ale w sumie czytało się dobrze. I brawa za świetne, ironiczne zakończenie!

Ciekawa powieść w innym czasie i innym miejscu. Od początku przykuła moją uwagę, autorce udało się zachować dobry balans między tajemniczością i specyfiką świata akcji, a podaniem czytelnikowi wystarczająco wielu informacji, by mógł wciągnąć się w historię. Podobał mi się dość oczywisty, ale logiczny podział opowieści na etapy wynikające z rozwoju bohaterki. I kontrast...