Mocno przegadany i ekspozycyjny numer. Nie czyta się tego źle, ale zanim zdąży się rozkręcić to już się kończy.

Mocno przegadany i ekspozycyjny numer. Nie czyta się tego źle, ale zanim zdąży się rozkręcić to już się kończy.

Żałuje że nie mam następnego tomu.

Żałuje że nie mam następnego tomu.

Tym razem saga z klimatów nordyckich skręca w mitologię państw prekolumbijskich ameryki środkowej. Tom jest początkiem mini serii, która rozwija i uzupełnia motywy znane z poprzednich tomów. Po raz kolejny zmiana konwencji wychodzi serii na dobre, dodając sporo nowości, przy zachowaniu konwencji i motywów przewodnich.
Czyta się wspaniale - zachwyca zarówno historia, jak i doskonała jak zwykle warstwa graficzna.

Tym razem saga z klimatów nordyckich skręca w mitologię państw prekolumbijskich ameryki środkowej. Tom jest początkiem mini serii, która rozwija i uzupełnia motywy znane z poprzednich tomów. Po raz kolejny zmiana konwencji wychodzi serii na dobre, dodając sporo nowości, przy zachowaniu konwencji i motywów przewodnich.
Czyta się wspaniale - zachwyca zarówno historia, jak i...

Jest pewnego rodzaju początkiem podcyklu związanego z Tanatloc'em. Mimo to nowych bohaterów z nim związanych możemy poznać już w zeszycie Łucznicy. Poza tym komiksem trzeba przeczytać jeszcze 3. Które składają się na przygodę związaną z cywilizacją opartą o środkowo i południowo amerykańską kulturę indian.

Jest pewnego rodzaju początkiem podcyklu związanego z Tanatloc'em. Mimo to nowych bohaterów z nim związanych możemy poznać już w zeszycie Łucznicy. Poza tym komiksem trzeba przeczytać jeszcze 3. Które składają się na przygodę związaną z cywilizacją opartą o środkowo i południowo amerykańską kulturę indian.

Początek thorgalowego apogeum, czyli wątku krainy Qa. Jak to z początkami bywa, jest to bardziej rozstawianie pionków przed akcją właściwą, ale jest to rozstawianie bardzo dobre. Kriss de Valnor nadal świetna jako Zła Kobieta, Aaricia próbuje się emancypować i ścina włosy przed wielką wyprawą (nie do końca wiem po co, skoro Tjall jedzie z długimi),a zmiana scenerii na amerykańskie dżungle i pustynie jest niezwykle odświeżająca.

Początek thorgalowego apogeum, czyli wątku krainy Qa. Jak to z początkami bywa, jest to bardziej rozstawianie pionków przed akcją właściwą, ale jest to rozstawianie bardzo dobre. Kriss de Valnor nadal świetna jako Zła Kobieta, Aaricia próbuje się emancypować i ścina włosy przed wielką wyprawą (nie do końca wiem po co, skoro Tjall jedzie z długimi),a zmiana scenerii na...

Pierwszy z trzech komiksów o podniebnych statkach i imperium za morzem. Thorgal w najlepszych swych momentach!

Pierwszy z trzech komiksów o podniebnych statkach i imperium za morzem. Thorgal w najlepszych swych momentach!

Polecam

Polecam

I znowu skok w inną stronę - tym razem mamy coś bardziej epickiego - daleka podróż, bitwy, intrygi i polityka. Te kilka tomów to chyba nakreślona z największym rozmachem opowieść o Thorgalu i już Kraina Qa to pokazuje.

I znowu skok w inną stronę - tym razem mamy coś bardziej epickiego - daleka podróż, bitwy, intrygi i polityka. Te kilka tomów to chyba nakreślona z największym rozmachem opowieść o Thorgalu i już Kraina Qa to pokazuje.

Korzystając z urlopu, przypominam sobie serię o Thorgalu, jeden z moich ulubionych komików dzieciństwa. Dalej uwielbiam. "Kraina Qa" to historia, w której nasi bohaterowie zostają przymuszeni do podróży ku nieznanym im krainom w celu pokonania enigmatycznego Ogotaia. Wraca Kriss de Valnor, są Tjall i Drewniana Noga, ta część ma wszystko czego chcemy, zwłaszcza, że odkrywa nieco kolejnych tajemnic nt pochodzenia Thorgala.

Korzystając z urlopu, przypominam sobie serię o Thorgalu, jeden z moich ulubionych komików dzieciństwa. Dalej uwielbiam. "Kraina Qa" to historia, w której nasi bohaterowie zostają przymuszeni do podróży ku nieznanym im krainom w celu pokonania enigmatycznego Ogotaia. Wraca Kriss de Valnor, są Tjall i Drewniana Noga, ta część ma wszystko czego chcemy, zwłaszcza, że odkrywa...

[Zbiorcza opinia dla tomów 1-15]

Seria ma naiwny i dobroduszny urok starych westernów albo filmów samurajskich. Jest to solidny komiks rozrywkowo-przygodowy w bardzo zgrabnej oprawie fantasy. Tyle i aż tyle. Klasyczny i bardzo plastyczny styl ilustracji. Cudownie wykreowane lokacje. Aż zbyt niezwykłe zbiegi okoliczności. Jednoznaczne i konsekwentne postaci, po których wiadomo, czego się spodziewać i nie zaskoczą cię swoją przemianą.

Thorgal to bohater "nie chcem ale muszem". Koniunkcja gwiazd zmusza go do walki, choć wolałby siedzieć na zapiecku. Nie chciał uderzyć, ale uderzył. A że przypadkiem jest mistrzem fechtunku i strzelania z łuku, to wszystko jakoś tak się układa, że tomy o jego perypetiach nie chcą się skończyć. Na szczęście nie ma tu bezsensownej przemocy i prucia flaków bez powodu, choć z drugiej strony – motyw niezmąconego uczucia Aaricii i Thorgala wpada nieraz w kiczowate tony. Sporym rozczarowaniem jest też wielokrotnie zastosowane podróże w czasie i szantaż – Thorgal jest zmuszony do przygody, bo życie jego żony i syna jest w rękach niemilca.

Zwiedzamy więc świat prostych zasad, gdzie przyjaźń jest mocna i solidna jak noga trolla, miłość przenosi góry a szlachetność i dobre intencje zawsze wygrywają — mimo kosmicznych perypetii, bajkowych zwrotów akcji i przeciwności losu, które wciąż wyskakują z kapelusza. Dialogi bywają patetyczne, reakcje przerysowane, motywacje naciągane, antagoniści przegięci. Zacytuję jedną z kuriozalnych kwestii:

"– Właściwie, aby cię uciszyć, powiniennem cię zabić. Ale jesteś zbyt ładna... Trudno! Spróbuj zapomnieć moją twarz..."

Zdarza się, że sceny obyczajowe (których jest niewiele) albo dialogi mają głębię brazylijskiego serialu (choć jest kilka wzruszających momentów). Dlatego lepiej nie analizuj za bardzo. Potraktuj to jak ładną bajkę, nie oczekuj większej głębi psychologicznej ani logicznego sensu opowieści. Daj się ponieść przygodzie.

Mam wrażenie, że popularność tego komiksu bierze się m.in. z nostalgii za mało skomplikowanym życiem, gdzie wiadomo czego się po kim spodziewać, epicka przygoda jest na wyciągnięcie ręki a szubrawcy kończą z podbitym okiem. Thorgal to idealny bohater romantyczny: odrzutek, który gardzi systemem (władzą w klanach Wikingów, majątkiem) i przez kolejne tomy walczy "sam przeciw wszystkim" o prawo do miłości. Więc rozumiem, że wielu ludziom, szczególnie w przesiąkniętej mitami romantycznymi Polsce, ten komiks się podoba, ale naprawdę nie jest żadnym arcydziełem, a czytelników wymagających logicznej i przemyślanej fabuły może wręcz irytować. W swojej konwencji zasługuje na "bardzo dobry" czyli w tutejszej skali – 7 gwiazdek.

Graficznie jest to bardzo klasyczne i poprawne. Kadry świetnie wspomagają narrację, choć bywa, że są na poziomie malarskiego jelenia na rykowisku. Ale to nie jest komiks awangardowy i nie szukamy tutaj zabaw z graficzną konwencją (ani przełomowych rozwiązań fabularnych).

[Zbiorcza opinia dla tomów 1-15]

Seria ma naiwny i dobroduszny urok starych westernów albo filmów samurajskich. Jest to solidny komiks rozrywkowo-przygodowy w bardzo zgrabnej oprawie fantasy. Tyle i aż tyle. Klasyczny i bardzo plastyczny styl ilustracji. Cudownie wykreowane lokacje. Aż zbyt niezwykłe zbiegi okoliczności. Jednoznaczne i konsekwentne postaci, po których...