"Tress of the Emerald Sea" to pierwszy z czterech 'sekretnych projektów' - książek napisanych przez Sandersona na boku, w ramach odpoczynku od pisania książek.

Już od pierwszej strony widać, że nie jest to typowa książka Sandersona - ton jest lżejszy, świat i magia mniej skomplikowane a bohaterowie bardziej optymistyczni. Styl narracji jest też zupełnie inny niż zazwyczaj - a wierni czytelnicy z pewnością rozpoznają kto jest narratorem już po 1-2 linijkach tekstu. (A przynajmniej w oryginale - nie wiem jak wygląda to w wersji polskiej. Nie ufam polskim tłumaczeniom Sandersona od czasu przekartkowania "Drogi Królów")

Fabuła jest lekka, prosta, przyjemna i dobrze poprowadzona - nieopierzona 'księżniczka' rusza, by uratować swojego księcia z magicznej wieży. Do pokonania ma tylko kilka mórz składających się z zabójczych zarodników i wredną czarownicę.

Fakt, że jest to nietypowa książka Sandersona, działa w tym przypadku na jej niekorzyść - bo bardzo lubię typowe książki Sandersona. Wciąż czytało się ją całkiem przyjemnie, jednak w przeciwieństwie do np. "Rythm of War", nie zdarzyło mi się zarwać nocki i pójsć do roboty czując się jak zombie, byle tylko przeczytać kolejny i kolejny i kolejny rozdział.

Chciałbym móc w takim przypadku dla osób, które Sandersona nie znają, albo takich, którym nie przypadł wcześniej do gustu. Niestety, to także się nie sprawdzi, bo pojawia się tu całkiem sporo odniesień - zazwyczaj na 'drugim planie', ale jednak - do innych światów Cosmere i mocy magicznych tam występujących - co dla nowych czytelników może skończyć się reakcją 'Eeeee.... co?'.

Niekórych razić mogą też meta-wstawki i przemyślenia o opowiadaniu historii, wzięte niemal żywcem z wykładów Sandersona na BYU. Osobiście te wtręty zupełnie mi nie przeszkadzały - a nawet pasowały do narratora - ale nie każdy zareaguje na nie równie dobrze.

Dlatego też książkę polecam raczej weteranom Cosmere jako lekturę bonusową - lekką, baśniową odskocznię od wojen prowadzonych przez starych i nowych znajomych Hoida.

"Tress of the Emerald Sea" to pierwszy z czterech 'sekretnych projektów' - książek napisanych przez Sandersona na boku, w ramach odpoczynku od pisania książek.

Już od pierwszej strony widać, że nie jest to typowa książka Sandersona - ton jest lżejszy, świat i magia mniej skomplikowane a bohaterowie bardziej optymistyczni. Styl narracji jest też zupełnie inny niż zazwyczaj...

Pomysł na bajeczkę ciekawy zarodniki i cały świat, ale niestety Sanderson nie dowiózł. W sensie to nie jest bajeczka dla dorosłych, nie dla młodzieży czyli tylko dla dzieciaków, czyli jak na jego proze to gruby niewypał. Tym razem wysłuchałem, nie czytałem. Jestem w trakcie Yumi i liczę, że ta książka zalepi ranę niechęci do Sandersona po historii Warkocz.

Pomysł na bajeczkę ciekawy zarodniki i cały świat, ale niestety Sanderson nie dowiózł. W sensie to nie jest bajeczka dla dorosłych, nie dla młodzieży czyli tylko dla dzieciaków, czyli jak na jego proze to gruby niewypał. Tym razem wysłuchałem, nie czytałem. Jestem w trakcie Yumi i liczę, że ta książka zalepi ranę niechęci do Sandersona po historii Warkocz.

Hoid jako narrator to koszmar!
Sam pomysł odwróconej baśni - nawet okej.
Raczej przeciętniak niż must read.

Hoid jako narrator to koszmar!
Sam pomysł odwróconej baśni - nawet okej.
Raczej przeciętniak niż must read.

Typowy Snderson, masa fantazy i bogactwo nietypowego świata. Książka mało logiczna, ale fabularnie wciągająca.
Fabuła 7
Logika 1
Nieprzewidywalność 4
Chęć do następnych książek autora 6
Jakość tekstu 6.
Zakończenie 3

+1 za to że bohaterem jest ten, co usiądzie i się zastanowić co i dlaczego robi. To bardzo pozytywne w książce. To że jest więcej niż 10 herosów, co robią coś bez zastanowienia.

Typowy Snderson, masa fantazy i bogactwo nietypowego świata. Książka mało logiczna, ale fabularnie wciągająca.
Fabuła 7
Logika 1
Nieprzewidywalność 4
Chęć do następnych książek autora 6
Jakość tekstu 6.
Zakończenie 3

+1 za to że bohaterem jest ten, co usiądzie i się zastanowić co i dlaczego robi. To bardzo pozytywne w książce. To że jest więcej niż 10 herosów, co robią...

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł sobie nowego dziedzica i nie przejął się stratą syna.
Przejęła się za to Warkocz. Mimo trudności postanawia wyruszyć na poszukiwania ukochanego Charliego. Nielegalnie opuszcza Wyspę i w wyniku pewnych wypadków ląduje na statku piratów. Chce z niego uciec, ale postanawia zostać i pomóc załodze z ich problemami, trochę mając nadzieję, że oni też pomogą jej.
Ciekawym elementem świata jest struktura morza. Morza złożone są z zarodników (wyobrażam je sobie jako małe kryształki) spadających z księżyców. Każdy kolor zarodników ma inne właściwości, ale wszystkie uaktywniają się po kontakcie z wodą. Oczywiście potrafi to być dość niebezpieczne, więc nietrudno się domyślić, że Warkocz będzie musiała obcować z zarodnikami, żeby dopełnić swojej misji.
Średnio podobała mi się narracja prowadzona z perspektywy czasu przez jednego z wydawałoby się pobocznych bohaterów. Narracja była trochę baśniowa, a trochę nie. Było to dla mnie dziwne i nie do końca pasowały mi niektóre elementy.
Historia sama w sobie była dość ciekawa, ale spotkanie z Czarodziejką mnie rozczarowało.
Po tej powieści raczej nie zostanę fanką Sandersona, ale też nie zniechęcam się zupełnie i myślę, że kiedyś jeszcze spróbuję coś jego przeczytać.

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł sobie nowego dziedzica i nie przejął się stratą syna.
Przejęła się za to Warkocz. Mimo...

Bardzo fajna baśń dla nieco starszych, ciekawa główna bohaterka i mimo wielu narzekań które czytałem podoba mi się styl narracji prowadzony przez Hoida. Wprowadza trochę świeżości podczas czytania i kojarzy mi się nieco ze starym dobrym Percym Jacksonem od Riordana

Bardzo fajna baśń dla nieco starszych, ciekawa główna bohaterka i mimo wielu narzekań które czytałem podoba mi się styl narracji prowadzony przez Hoida. Wprowadza trochę świeżości podczas czytania i kojarzy mi się nieco ze starym dobrym Percym Jacksonem od Riordana

zapraszam na mój instagram w wolnej chwili :)
https://www.instagram.com/voumentv

Bardzo lubię książki Sandersona oraz poznawać Cosmere. Tutaj książka nawiązuje do postaci, które poznałem w innych książkach, ale nie wydaje mi się, że koniecznie jest poznanie wcześniejszych dzieł Sandersona do przeczytanie Warkocza ze Szmaragdowego Morza. Na pewno książka jest lekka, ma elementy baśniowe co jest bardzo na plus. W połowie książki miałem duży przestój, czułem się znużony. Natomiast później dotarłem do końca z czystą przyjemnością. Jak dla mnie książka jest przewidywalna przez co nie ma takiego efektu WOW przy zwrocie akcji. Dodam, ze książka fantastycznie wydana przez wydawnictwo MAG. Polecam ^^,

zapraszam na mój instagram w wolnej chwili :)
https://www.instagram.com/voumentv

Bardzo lubię książki Sandersona oraz poznawać Cosmere. Tutaj książka nawiązuje do postaci, które poznałem w innych książkach, ale nie wydaje mi się, że koniecznie jest poznanie wcześniejszych dzieł Sandersona do przeczytanie Warkocza ze Szmaragdowego Morza. Na pewno książka jest lekka, ma...

Sposób narracji (opowieść Hoida) zupełnie mi nie siadł, połowa tekstu to humor na siłę i wstawki pseudo-filozoficzne. Fabuła taka sobie, można dość szybko domyślić się głównego "twistu" fabularnego, a głównej bohaterce wszystko się udaje bez większego uzasadnienia. Świat wykreowany i jego "system magiczny" na plus, fajnie też, że jest sporo nawiązań do całego uniwersum cosmere, ale to za mało. Zdecydowanie najsłabsza książka Sandersona jaką czytałem.

Sposób narracji (opowieść Hoida) zupełnie mi nie siadł, połowa tekstu to humor na siłę i wstawki pseudo-filozoficzne. Fabuła taka sobie, można dość szybko domyślić się głównego "twistu" fabularnego, a głównej bohaterce wszystko się udaje bez większego uzasadnienia. Świat wykreowany i jego "system magiczny" na plus, fajnie też, że jest sporo nawiązań do całego uniwersum...

„Warkocz ze Szmaragdowego Morza” to grzejąca serce historia o odkrywaniu wewnętrznej siły, umiejętności dostosowywania się do okoliczności, wzajemnym wspieraniu się i wreszcie walce o to, co w życiu jest naprawdę ważne. Bez wahania nazwę tę powieść moim cosy fantasy, jak również polecę ją wszystkim mającym ochotę na urokliwą, a przy tym wartościową opowieść.

Całą recenzję przeczytasz tu: https://glodnawyobraznia.blogspot.com/2024/02/recenzja-brandon-sanderson-warkocz-ze.html

„Warkocz ze Szmaragdowego Morza” to grzejąca serce historia o odkrywaniu wewnętrznej siły, umiejętności dostosowywania się do okoliczności, wzajemnym wspieraniu się i wreszcie walce o to, co w życiu jest naprawdę ważne. Bez wahania nazwę tę powieść moim cosy fantasy, jak również polecę ją wszystkim mającym ochotę na urokliwą, a przy tym wartościową opowieść.

Całą recenzję...

Interesująca pozycja w dorobku Autora, dość ciepła baśń.

Interesująca pozycja w dorobku Autora, dość ciepła baśń.