Spodziewałam się czegoś więcej, aczkolwiek nie czuję się zawiedzona. Książka była całkiem w porządku, główni bohaterowie również niczego sobie a historia okazała się interesująca. Nic tylko czytać i czeka na ciąg dalszy.

Spodziewałam się czegoś więcej, aczkolwiek nie czuję się zawiedzona. Książka była całkiem w porządku, główni bohaterowie również niczego sobie a historia okazała się interesująca. Nic tylko czytać i czeka na ciąg dalszy.

Tra ge dia. Ciężko opisać wszystko, co w tej książce jest nie tak, bo jest tego za dużo. Zaczynając od śmiesznego wieku wielkiego kryminalisty i przestępcy - 20 lat. Pomijając, że to nierealne, dochodzi do tego nasza 17-letnia bohaterka, która zachowuje się jeszcze gorzej niż jej wiek wskazuje. Sama fabuła miała potencjał, ale jej rozwinięcie jest tragiczne. Tajemnice i sekrety są zwyczajne nudne, niczym nie zaskakują, wiele rzeczy się nie klei i nie ma sensu. Postacie nie mają żadnego charakteru przez co nie da się ich polubić, opisy są płytkie, a "romans" między bohaterami praktycznie nie istnieje. Opis uczuć - zerowy. Masakra. Przeczytałam również drugą część tylko dlatego że ją kupiłam razem z pierwszą i nie ma żadnej poprawy, właściwie jest jeszcze nudniej niż było. Gwiazdka za okładkę.

Tra ge dia. Ciężko opisać wszystko, co w tej książce jest nie tak, bo jest tego za dużo. Zaczynając od śmiesznego wieku wielkiego kryminalisty i przestępcy - 20 lat. Pomijając, że to nierealne, dochodzi do tego nasza 17-letnia bohaterka, która zachowuje się jeszcze gorzej niż jej wiek wskazuje. Sama fabuła miała potencjał, ale jej rozwinięcie jest tragiczne. Tajemnice i...

@rewi.books
Muszę przyznać, że kiedy zobaczyłam okładkę tej książki oraz tytuł, od razu dodałam ją na półkę Legimi( być może dlatego, że jestem fanką Venoma z filmów marvela i tak jakoś dobrze mi się skojarzyło).
Książka jednak czekała dość dłuższy czas na przeczytanie.Później widziałam dość często tę książkę na bookmediach. Postanowiłam w końcu przeczytać.

Mam mieszane uczucia co tej książki. Z jednej strony całkiem dobrze czytało mi się tę historię.
Nie jest ona jakaś zaskakująca czy zachwycająca ale jest całkiem okej. Główna bohaterka niestety była czasami irytująca a związek między nią a Venomem jakoś mnie nie przekonał. Może w drugiej części bardziej się to rozwinie.
Zakończenie książki było dobre ale nie mam kompletnie ochoty sięgnąć po następną część.
Może kiedyś. Na razie odpuszczam.

@rewi.books
Muszę przyznać, że kiedy zobaczyłam okładkę tej książki oraz tytuł, od razu dodałam ją na półkę Legimi( być może dlatego, że jestem fanką Venoma z filmów marvela i tak jakoś dobrze mi się skojarzyło).
Książka jednak czekała dość dłuższy czas na przeczytanie.Później widziałam dość często tę książkę na bookmediach. Postanowiłam w końcu przeczytać.

Mam mieszane...

Fabuła jest nawet ciekawa, ale chyba miałam za duże oczekiwania po przeczytaniu opinii. Trochę się rozczarowałam. Styl pisania autorki jest dla mnie mało dojrzały. Pewne sformowania czysto się powtarzały. Jeżeli chodzi o bohaterów to polubiłam ich, ale nie pokochałam. Uczucie między Venomem a Viv nie miało głębi. Może w drugiej części się to zmieni i rozwinie, a sama historia przekona mnie bardziej.

Fabuła jest nawet ciekawa, ale chyba miałam za duże oczekiwania po przeczytaniu opinii. Trochę się rozczarowałam. Styl pisania autorki jest dla mnie mało dojrzały. Pewne sformowania czysto się powtarzały. Jeżeli chodzi o bohaterów to polubiłam ich, ale nie pokochałam. Uczucie między Venomem a Viv nie miało głębi. Może w drugiej części się to zmieni i rozwinie, a sama...

Pierwsza część trylogii ,,Venom". Mimo, że zakończenie mnie złamało, to i tak pokochałam tą dylogię całym sercem. Jestem osobą wolno czytającą, to tą książkę przeczytałam w zaledwie trzy dni, ze względu na naukę. Bardzo spodobał mi się styl pisania Oli i to jak wszystko opisuje. Wszystko jest podciągnięte na ostatni guzik. Tą książkę się nie czyta, przez nią się płynie.

Pierwsza część trylogii ,,Venom". Mimo, że zakończenie mnie złamało, to i tak pokochałam tą dylogię całym sercem. Jestem osobą wolno czytającą, to tą książkę przeczytałam w zaledwie trzy dni, ze względu na naukę. Bardzo spodobał mi się styl pisania Oli i to jak wszystko opisuje. Wszystko jest podciągnięte na ostatni guzik. Tą książkę się nie czyta, przez nią się płynie.

O matko nie pamiętam kiedy ostatni raz było mi tak ciężko ocenić jakąś książkę. Venoma po prostu kocham i jednocześnie nienawidzę więc jak ja mam to ocenić... Niestety jakoś muszę to zrobić. Ogromnie chciałabym dać tej książce 5 ale no nie mogę. Tak jak mówię kocham tą historię ale w porównaniu do innych książek które dostały ode mnie 5 to nie było by sprawiedliwe. Na początku czyli tak jakoś po dwóch pierwszych rozdziałach byłam przekonana że ocenie tą książkę bardzo nisko i że mi się nie spodoba, nic bardziej mylnego. Historia Venoma i Vivian jest świetna jednak czegoś mi tu brakuje albo wręcz przeciwnie może jest czegoś za dużo, kurcze nie potrafię tego określić. Ale konkretnie co mi się nie spodobało to taki dość szybki przebieg wydarzeń choć nie wiem czy mogę to tak nazwać, nie potrafię konkretnie opisać o co mi chodzi jednak czytając szczególnie na początku odczuwałam lekki dyskomfort czego przy innych książkach nie mam. Mimo wszystko uważam że ocena i tak jest wysoka i właśnie na tyle zasługuje. Wracając jeszcze do fabuły zakończenie dość mocno mną wstrząsnęło, jakby wiedziałam że happy endu na pewno nie będzie ale pierwsze trzy zdania na ostatniej stronie przeczytałam chyba z pięć razy i nie mogłam powstrzymać łez...

O matko nie pamiętam kiedy ostatni raz było mi tak ciężko ocenić jakąś książkę. Venoma po prostu kocham i jednocześnie nienawidzę więc jak ja mam to ocenić... Niestety jakoś muszę to zrobić. Ogromnie chciałabym dać tej książce 5 ale no nie mogę. Tak jak mówię kocham tą historię ale w porównaniu do innych książek które dostały ode mnie 5 to nie było by sprawiedliwe. Na...

Recenzując „Venoma”, nie sposób nie odnieść wrażenia, że książka ta padła ofiarą przesadnego hype'u na TikToku i wśród entuzjastów książkowych mediów społecznościowych. Mimo obiecującego wstępu, opowieść szybko traci swoje początkowe tempo i staje się nieco naciągana.

Główna bohaterka, Vivian, wydaje się być kolejną wcieleniem typowej, młodej protagonistki z obsesyjnym zamiarem odnalezienia sprawiedliwości za śmierć bliskiej osoby. Pomysł, by zawrzeć umowę z przestępcą w celu znalezienia mordercy jej siostry, mógłby być interesujący, gdyby został lepiej rozwinięty. Niestety, sposób, w jaki autorka prowadzi tę koncepcję, pozostawia wiele do życzenia.

Wątek romantyczny między Vivian a Venomem wydaje się być wyjątkowo nieprzekonujący i sztampowy. Ich relacja rozwija się niespodziewanie szybko i pozbawiona jest głębszych uczuć, co sprawia, że trudno uwierzyć w ich związek. Dodatkowo, kłamstwa i tajemnice, które są zapowiedziane w opisie, nie są przedstawione w sposób, który by wzbudzał zainteresowanie czy zaskoczenie czytelnika, lecz wręcz irytują swoją sztucznością.

Podsumowując, książka może być rozczarowaniem dla tych, którzy oczekiwali od niej więcej, zwłaszcza biorąc pod uwagę jej głośny wizerunek w mediach społecznościowych. Pomimo potencjalnie intrygującej fabuły, wykonanie pozostawia wiele do życzenia, pozostawiając po sobie niesmak i uczucie zmarnowanego potencjału.

Recenzując „Venoma”, nie sposób nie odnieść wrażenia, że książka ta padła ofiarą przesadnego hype'u na TikToku i wśród entuzjastów książkowych mediów społecznościowych. Mimo obiecującego wstępu, opowieść szybko traci swoje początkowe tempo i staje się nieco naciągana.

Główna bohaterka, Vivian, wydaje się być kolejną wcieleniem typowej, młodej protagonistki z obsesyjnym...

Absolutnie najgorsza książka, którą zaczęłam w poprzednim roku i jak na razie – skończyłam w tym. Nie czułam zbytnio zabawy podczas czytania. Głównie towarzyszyła mi cholerna frustracja. Opiszę to w punktach, bo krótko się nie da.

1. Mój główny zarzut czyli główny wątek: PRACA OJCA VIVIAN:

– Praca policji jest cholernie wymagająca, a nastolatka wpierdala się w jego robotę i absolutnie nie ogarnia, że niektóre zawody obowiązuje "tajemnica zawodowa". Przypominam, jest to prawie dorosła kobieta, a jej wiedza o świecie czy samoświadomość jest naprawdę na niskim poziomie.

– Zarzuca policji bezczynność, kiedy sama zna temat jedynie z plotek. Jest totalną ignorantką. Nie orientuję się ani odrobinę w temacie. Nie zna Venoma, za co grozi mu więzienie, ale i tak szasta słowami typu "czemu po prostu go nie zamkną?". Czytając taki wylew czuję się, jak kompletna idiotka. Tymbardziej, że policja trochę też taka zmienna. Niby się dowiadujemy o braku dowodów na niego, a jednak potem ojciec mówi jej coś w stylu "jeżeli powiesz, gdzie jest – od razu go zamkniemy!"... niby za co? Za ładny uśmiech?

2. VIVIAN TO CHOLERNA DRAMA QUEEN:

– Średnio kilka razy na rozdział musi pojawić się przypomnienie "oni są przestępcami, ale mimo to". Typiara dosłownie nawet nie wie, co zrobili. Ich wszystkie akcję autorka usiłuję zbudować w napięciu, które w moich oczach odbiera powagi całej scenie. W końcu jeżeli banda nastolatków dąży do czegoś nielegalnego, opis tego jest banalny, a potem przychodzi Vivian i komplementuje kogoś, wręcz hiperbolizuję jego cechy za najmniejsze używanie mózgu to... mi brakuję słów.

– "jEsZCzE nIE WieDZiAłaM, żE bĘDę tEGo ŻałOWAć" DAJ MI OLU JAKIEŚ POLE DO ZASKOCZENIA. Czemu na początku książki już wiem, że ta Alex zrobi coś okropnego? Dowiadujemy się o jej zdradzie NA KOŃCU KSIĄŻKI. Czemu to autorka spoileruje mi zakończenie? DLACZEGO?!

– Jebany pamiętnik to więcej niż tysiąc słów. Vivian oddaję potencjalnie bardzo istotny materiał dowodowy bez szczególnego zapoznania się z nim. Gdyby go kurwa przeczytała ta książka miałaby z max 100 stron. Czyta jedynie dwa zdania, oddaję go Venomowi... a potem udaję przed nim, że nie zna jego zawartości... TO JEST TAKIE KURWA GŁUPIE. Normalny człowiek sam przyjrzałby notatki, ale ona tego nie zrobiła. Normalny człowiek założyłby, że właściciel przedmiotu wie, co oddaję. Niestety Vivian swoim udawaniem inteligentnej jednostki nie zmieni siebie. Z jakiegoś powodu próbuję być nadto tajemnicza, co tylko daję wrażenie, że jest nadto głupia.

3. VENOOOOOOM

Absolutnie najgorsza książka, którą zaczęłam w poprzednim roku i jak na razie – skończyłam w tym. Nie czułam zbytnio zabawy podczas czytania. Głównie towarzyszyła mi cholerna frustracja. Opiszę to w punktach, bo krótko się nie da.

1. Mój główny zarzut czyli główny wątek: PRACA OJCA VIVIAN:

– Praca policji jest cholernie wymagająca, a nastolatka wpierdala się w jego robotę...

Bardzo nie chciałam wierzyć wszystkim negatywnym opiniom z booktoka. Jednak mieli racje. Pomysł bardzo dobry, natomiast wykonanie pozostawia wiele do życzenia… Męczyłam się czytając i poległam w połowie. Czuje się rozczarowana.

Bardzo nie chciałam wierzyć wszystkim negatywnym opiniom z booktoka. Jednak mieli racje. Pomysł bardzo dobry, natomiast wykonanie pozostawia wiele do życzenia… Męczyłam się czytając i poległam w połowie. Czuje się rozczarowana.

Lepiej to zapamiętałam z wattpada

Lepiej to zapamiętałam z wattpada