Książka nie jest zła ale mam wrażenie że jedyne co łączy głównych bohaterów, to brak do siebie jakiekolwiek szacunku.
Fajna dla nastolatków- mój pierwszy dark romance

Książka nie jest zła ale mam wrażenie że jedyne co łączy głównych bohaterów, to brak do siebie jakiekolwiek szacunku.
Fajna dla nastolatków- mój pierwszy dark romance

Nie jestem w grupie docelowej tej książki, i nic z niej nie wyniosłam...
...oprócz wspomnień z czasów nastoletnich, szaleństwa hormonów, zachowań koleżanek, i generalnie strasznego poczucia nastoletniości.
Nie wiem czy zabieg był celowy, czy po prostu tak wyszło, ale główna bohaterka jest totalnie niespójna, zachowuje się bez sensu, jej emocje są wszędzie i nic nie ma sensu... czyli jak w nastoletnim życiu.
Wszystko jest powtarzane wiele razy, takie masło maślane, jak w opowieści nastolatki.
Bohaterowie są płytcy, logiki nie ma, cały wątek 'kryminalny' totalnie odklejony. Bardzo nastoletnio.
A do tego język! Czytając, miałam wrażenie jakby była tłumaczona przez translate-google z angielskiego. Mnóstwo było takich form, które po angielsku by miały sens, ale po polsku tak się nie mówi.

Wróciło poczucie nastoletniości, i rozumiem fenomen tej książki. Wręcz cieszę się, że tyle nastolatek dziś czyta książki.

Nie jestem w grupie docelowej tej książki, i nic z niej nie wyniosłam...
...oprócz wspomnień z czasów nastoletnich, szaleństwa hormonów, zachowań koleżanek, i generalnie strasznego poczucia nastoletniości.
Nie wiem czy zabieg był celowy, czy po prostu tak wyszło, ale główna bohaterka jest totalnie niespójna, zachowuje się bez sensu, jej emocje są wszędzie i nic nie ma...

Kocham całym sercem, świetnie napisane zwroty akcji. Szczerze spodziewałam się że ta książka nie zadowoli mnie w 100%, a jednak się myliłam.

Kocham całym sercem, świetnie napisane zwroty akcji. Szczerze spodziewałam się że ta książka nie zadowoli mnie w 100%, a jednak się myliłam.

3 gwiazdki za ostatnie 100 stron, które moim zdaniem uratowały tą książkę. Wydarzenia w tej książce na szczęście dzieją się dość szybko przez co byłam w stanie przeczytać całą książkę. Zdecydowanym minusem są bohaterowie w tej książce a przed wszystkim główna bohaterka która kilka razy mówi że zaraz będzie dorosła i musi się wziąć w garść po czym zachowuje się jak dziecko, jej zachowania były lekkomyślne, załamujące i trochę żenujące patrząc na jej wiek. Jeśli chodzi o romans między głównymi bohaterami to nie wiem kiedy on się zaczął, spotkali się może z 4 razy głównie żeby omówić sprawy umowy między nimi a na 5 spotkaniu nagle zachowują się jak para i jak by byli w sobie zakochani. Sprawa z Venomem i policja jest bardzo wyidealizowana i większość z tego nie miała sensu. Moim zdaniem książka miała by potencjał gdyby jeszcze trochę autorka nad nią posiedziała a tak wyszła z tego kolejna słaba młodzieżówka.

3 gwiazdki za ostatnie 100 stron, które moim zdaniem uratowały tą książkę. Wydarzenia w tej książce na szczęście dzieją się dość szybko przez co byłam w stanie przeczytać całą książkę. Zdecydowanym minusem są bohaterowie w tej książce a przed wszystkim główna bohaterka która kilka razy mówi że zaraz będzie dorosła i musi się wziąć w garść po czym zachowuje się jak dziecko,...

Z ciekawości co czyta młodzież, książka rozwleczona niesamowicie, przesłuchana na 1,5 szybkości😄

Z ciekawości co czyta młodzież, książka rozwleczona niesamowicie, przesłuchana na 1,5 szybkości😄

Pierwszy weekend majowy zaczęłam dosyć pokracznie i zdecydowanie nieszablonowo, a wszystko przez małe wyzwanie rodzinne zorganizowane w zaciszu domowym, gdzie każdy z domowników wylosował po trzy książki na głowę dla tego drugiego… i takim to sposobem skończyłam w ten słoneczny weekend z “Venomem”.

Książka sama w sobie nie jest tragiczna jak przewidywałam, że będzie jednak że przez swoją chaotyczność, przewidywalność, powierzchowność, płytkość i brak spójnej całości i logiki była… niezaspecjalna. Chodź nie powiem dziwi mnie, aż tak dużo pozytywnych słów na jej temat to z drugiej strony stanowi całkiem dobry “odmóżdżacz”, który dodatkowo całkiem szybko się czyta jeżeli czytelnik ma przesyt książek z jednego gatunku chociażby.

Pierwszy weekend majowy zaczęłam dosyć pokracznie i zdecydowanie nieszablonowo, a wszystko przez małe wyzwanie rodzinne zorganizowane w zaciszu domowym, gdzie każdy z domowników wylosował po trzy książki na głowę dla tego drugiego… i takim to sposobem skończyłam w ten słoneczny weekend z “Venomem”.

Książka sama w sobie nie jest tragiczna jak przewidywałam, że będzie jednak...

Tę książkę dostała moja córka na urodziny i postanowiliśmy nią umilić sobie czas w drodze na wakacje. Niestety, powieść okazała się być tak słaba, że pierwszy raz w życiu sprawdziłam wiek autorki. Język, którym jest pisana jest bardzo prosty. Mnóstwo powtórzeń, co wywołuje efekt „masło maślane”. Aż trudno uwierzyć, że wydawca nie wspomógł autorkę i nie dokonał podstawowych korekt. Jedna gwiazdka to, to aż nad to.

Tę książkę dostała moja córka na urodziny i postanowiliśmy nią umilić sobie czas w drodze na wakacje. Niestety, powieść okazała się być tak słaba, że pierwszy raz w życiu sprawdziłam wiek autorki. Język, którym jest pisana jest bardzo prosty. Mnóstwo powtórzeń, co wywołuje efekt „masło maślane”. Aż trudno uwierzyć, że wydawca nie wspomógł autorkę i nie dokonał podstawowych...

• Sam zamysł na fabułę jest dosyć przewidywany i sztampowy, ale nie jest zły. Jeśli miałabym wskazać jedną rzecz w tej książce, która podobała mi się w niej najbardziej, to zdecydowanie byłby to szkielet fabuły i lepiej zapamiętajcie te słowa, bo są chyba jedynymi dobrymi, które mogę powiedzieć o tej książce.

• Już od pierwszych stron czuć, że książka jest bardzo chaotyczna. Określenie czasu akcji praktycznie tu nie istnieje i trudno jest się połapać, ile mija między jednym a drugim wydarzeniem. Chaotyczność może wynikać również z bardzo zmiennych stanów emocjonalnych bohaterów, a już w szczególności głównej bohaterki. Na początku poznajemy ją jako przechodząca ciągle żałobę osobę, która ledwo funkcjonuje i nie może się pogodzić ze śmiercią siostry, ale nic bardziej mylnego. Już w kolejnym rozdziale, który dzieje się dzień później i każdym kolejnym nasza Vivian już normalnie funkcjonuje i nie ma problemu, aby samej wspominać siostrę.

•Styl autorki nie przypadł mi do gustu. Zwłaszcza przez pierwszą połowę książki strasznie się męczyłam, a często powtarzające się takie same opisy nie pomagały w tym. Zwroty akcji, mimo że teoretycznie się tutaj pojawiają, to są one tak łatwe to odgadnięcia z dużym wyprzedzeniem, że ostatecznie nie robią na czytelniku praktycznie żadnego wrażenia.

• Na przestrzeni całej książki pojawiają się błędy stylistyczne oraz logiczne. Wielokrotnie pojawiają się zaprzeczenia i to na przestrzeni kilkunastu stron. Wiele sytuacji nie ma logicznego wyjaśnienia, a największym absurdem dla mnie w całej książce był fakt, że Venoma znali w całym Malibu dosłownie wszyscy, ale policja jakimś cudem na jego temat nic nie wiedziała. Powiedzcie mi jakim cudem każdy tam wiedział, jak chłopak wygląda, czym jeździ, co i gdzie robi, ale policja nie wiedziała nic i jakimś magicznym trafem do nich plotki na jego temat nie docierały. Już pomijając fakt, że skoro był taki straszny i w ogóle, to czemu nikt nie poszedł na policję i nie opisał im jego wyglądu, skoro tak bardzo wszyscy chcieli, aby znalazł się za kratkami.

• Sposób wykreowania bohaterów pozostawia wiele do życzenia, żeby nie mówić, że jest fatalny. Wszyscy są płytcy i bardzo pobieżnie opisami. Nawet główna bohaterka i jej ojciec, którzy w teorii powinni być najlepiej opisani, w praktyce są opisani wcale nie lepiej niż jakakolwiek inna nawet epizodyczna postać w tej książce. Przez to właśnie wiele zachowań bohaterów jest niejasne i sprawia, że musimy sobie wiele dopowiadać.

• Główna bohaterka jest jednocześnie hipokrytką i osobą nieposiadająca krytycznego myślenia, o ile w ogóle jakieś posiada. Dziewczyna wielokrotnie nie myśli zdroworozsądkowo i zachowuje się jak kilkuletnie dziecko. O Cameronie, który współpracuje z Venomem, ma najgorsze zdanie, jakie można mieć i przypięła mu od razu łatkę jak największemu złoczyńcy, ale za to do Venoma, który przecież jest postrachem całego Malibu, nic nie ma. Normalnie z nim rozmawia, martwi się o niego i gdyby tylko mogła, to broniłaby go przed wszystkimi. No czy to nie jest hipokryzja? Dodatkowo Vivian jedno myśli, drugie mówi, a trzecie robi. Już dawno nie czytałam książki, gdzie jakakolwiek postać byłaby tak tragicznie wykreowana.

• Relacja głównej bohaterki z jej ojcem jest dla mnie, bardzo zastanawiają. Dziewczyna w wieku 17 lat uważa się za dorosłą, czego po jej zachowaniu nie można powiedzieć i dosłownie ma problem o wszystko, na co zwróci uwagę jej ojciec. Raz ta dwójka zachowuje się, jakby toczyli od lat jakąś wojnę, a kilkanaście stron później już nagle nie mają do siebie żadnego problemu.

• Relacja Venoma i Vivian rozwija się zdecydowanie za szybko. Przez całą książkę ta dwójka miała bardzo mało rozmów, gdzie mogli się poznać, a wspólnych spotkań trawiących więcej niż 5 minut nie wiele więcej. Patrząc na poziom zaawansowania ich relacji, który był na bardzo niskim poziomie, dziwnym było, gdy chłopak nagle zaczął nazywać ją swoją i zachowywać się jak zazdrosny pitbull.

• Osobiście nie rozumiem fenomenu tej książki. Wiele rzeczy nie ma tu sensu, bohaterowie pozostawiają wiele do życzenia. Chciałabym móc zrzucić to na debiut autorki, ale za dużo błędów znajduje się w tej książce, abym mogła to zrobić.

• Sam zamysł na fabułę jest dosyć przewidywany i sztampowy, ale nie jest zły. Jeśli miałabym wskazać jedną rzecz w tej książce, która podobała mi się w niej najbardziej, to zdecydowanie byłby to szkielet fabuły i lepiej zapamiętajcie te słowa, bo są chyba jedynymi dobrymi, które mogę powiedzieć o tej książce.

• Już od pierwszych stron czuć, że książka jest bardzo...

Rewelacyjna! Dawno książka mnie tak nie pochłonęła.

Rewelacyjna! Dawno książka mnie tak nie pochłonęła.

Pewnie szybko o niej zapomnę

Pewnie szybko o niej zapomnę