Pani Bovary

Mam problem z ocenieniem "Pani Bovary". Samą treść książki można streścić w dosłownie trzech zdaniach, więc przez długi czas wydawała mi się dość nudna. Dopiero po jej zakończeniu, zaczęły mnie nachodzić pewne refleksje. Przede wszystkim należy pamiętać, że akcja "Pani Bovary" rozgrywa się mniej więcej w połowie XIX wieku, kiedy to były zupełnie inne obyczaje i inna ludzka mentalność, niż dzisiaj. Zachowanie Emmy Bovary było kontrowersyjne i bardzo ryzykowne jak na ówczesne czasy. Dzisiaj nas nie szokuje to, że kobieta nieszczęśliwa w małżeństwie może poszukiwać przygód i romansów. Za to powinno szokować to, że mimo możliwości stosunkowo łatwego odejścia i rozwodu, wiele współczesnych kobiet trwa latami w toksycznych związkach, coraz bardziej siebie unieszczęśliwiając, tak jak Emma. Wiele z nas również wierzy w wyidealizowany obraz księcia na białym rumaku (Emma również taki miała) i jesteśmy rozczarowane, gdy partner nie mieści się w ramach tego obrazu.
Ze względu na pewne prawdy uniwersalne książkę Flauberta warto przeczytać, jednakże na mnie osobiście nie wywarła aż tak dużego wrażenia, jak oczekiwałam.

Mam problem z ocenieniem "Pani Bovary". Samą treść książki można streścić w dosłownie trzech zdaniach, więc przez długi czas wydawała mi się dość nudna. Dopiero po jej zakończeniu, zaczęły mnie nachodzić pewne refleksje. Przede wszystkim należy pamiętać, że akcja "Pani Bovary" rozgrywa się mniej więcej w połowie XIX wieku, kiedy to były zupełnie inne obyczaje i inna ludzka...

Pani Bovary to mistrzowsko napisana powieść. Gustaw Flaubert zachwyca językiem, którym prowadzi tę wciągającą od pierwszych stron poetycką opowieść. Moją uwagę zwróciła niezwykła dbałość o szczegóły i obrazowe przedstawianie scen (czasem dość zaskakujące:)

Powieść wydana w 1857 roku, określana jest jako „realistyczno-psychologiczna” i jej tematyka jest na tyle uniwersalna, iż na jej podstawie powstał termin psychologiczny - bowaryzm.

Tęsknota głównej bohaterki za miłością idealną, której obraz ukształtował się podczas czytania literatury jest źródłem jej ciągłych rozczarowań i nieumiejętności zaakceptowania życia, jakie stało się jej udziałem. Odrzucenie miłości męża, która wydaje się jej zbyt pospolita i nie ekscytująca, wiąże się również z tym, że kobieta ta nie potrafi również odnaleźć się w roli matki: dziecko również nie pasuje do ideałów, których ona pragnie.

„Póki nie wyszła za mąż, sądziła, że go kocha; zaczynała jednak przypuszczać, że pewno się myliła, bo szczęście, które powinno zrodzić miłość, jakoś nie zakwitło”

Pani Bovary to mistrzowsko napisana powieść. Gustaw Flaubert zachwyca językiem, którym prowadzi tę wciągającą od pierwszych stron poetycką opowieść. Moją uwagę zwróciła niezwykła dbałość o szczegóły i obrazowe przedstawianie scen (czasem dość zaskakujące:)

Powieść wydana w 1857 roku, określana jest jako „realistyczno-psychologiczna” i jej tematyka jest na tyle uniwersalna,...

Pierwsze wydanie ukazało się w 1857 roku we Francji. Czytałem wydanie piąte Państwowego Instytutu Wydawniczego (PIW) z 1974 roku, z przedmową Jana Parandowskiego i tłumaczeniem Anieli Micińskiej. "Pani Bovary" składała się z trzech części. Treść była bardzo dopracowana, napisana po mistrzowsku. Autor przyłożył wiele uwagi do powieści, pracował nad nią pięć lat. Czytanie tej książki sprawiło mi wiele przyjemności. Właśnie takie dzieła powinny powstawać – to wzorzec dla współczesnych pisarzy.

Pierwsze wydanie ukazało się w 1857 roku we Francji. Czytałem wydanie piąte Państwowego Instytutu Wydawniczego (PIW) z 1974 roku, z przedmową Jana Parandowskiego i tłumaczeniem Anieli Micińskiej. "Pani Bovary" składała się z trzech części. Treść była bardzo dopracowana, napisana po mistrzowsku. Autor przyłożył wiele uwagi do powieści, pracował nad nią pięć lat. Czytanie tej...

Świetna książka. Końcówka łamie serce.

Świetna książka. Końcówka łamie serce.

“Pani Bovary” - no cóż, francuska klasyka. Emma, tytułowa bohaterka była kobietą , jaką i w dzisiejszych czasach można spotkać. Za mąż wyszła za człowieka, którego wydawało się jej, że go kocha, a poza tym , chciała wyrwać się z nudnego życia z ojcem na wsi. Na początku życie z Karolem podobało się jej, była panią domu, dobrą gospodynią. Z czasem jednak zaczęła się nudzić, pomimo, że urodziła córeczkę. Nie opiekowała się nią, oddała zaraz po urodzeniu na długi czas do mamki, ale w tamtych czasach tak bywało u bogatych. Mimo wszystko nie interesowała się zbytnio dzieckiem, nawet wtedy, gdy już mieszkało z nimi, wręcz uważała swoje dziecko za brzydkie. Nie była ani dobrą matką, ani żoną. Szukała więc usilnie wrażeń, dzięki którym zabiłaby nudę. Szukała miłości, kochanka, z którym przeżyłaby szaloną miłość. I znalazła. Najpierw jednego , później drugiego. A dziecko? , a mąż? No cóż, dzieckiem zajmowała się niania. Mąż jako lekarz często był nieobecny w domu i trzeba przyznać , że był trochę nieudacznikiem, więc nie zauważył, co się dzieje z żoną. Czyż nie ma takich kobiet obecnie? “Pani Bovary” jest literaturą świetnie napisaną, tylko dosyć smutną i przygnębiającą. Przeczytać trzeba koniecznie.

“Pani Bovary” - no cóż, francuska klasyka. Emma, tytułowa bohaterka była kobietą , jaką i w dzisiejszych czasach można spotkać. Za mąż wyszła za człowieka, którego wydawało się jej, że go kocha, a poza tym , chciała wyrwać się z nudnego życia z ojcem na wsi. Na początku życie z Karolem podobało się...

Przepraszam, ale nie dałem rady... W połowie książki zorientowałem się, że nie wiem, co czytam. Od dawna żadna książka nie wzbudzała we mnie takiej niechęci. Po raz pierwszy od lat miałem tak, że robiłem wszystko, byle tylko nie czytać. Nuda, brak akcji, wymęczyłem w okrutnych bólach te 160 stron. Oddam książkę za darmo, nigdy więcej takiej literatury.

Przepraszam, ale nie dałem rady... W połowie książki zorientowałem się, że nie wiem, co czytam. Od dawna żadna książka nie wzbudzała we mnie takiej niechęci. Po raz pierwszy od lat miałem tak, że robiłem wszystko, byle tylko nie czytać. Nuda, brak akcji, wymęczyłem w okrutnych bólach te 160 stron. Oddam książkę za darmo, nigdy więcej takiej literatury.

Chcąc pozostać - po przeczytaniu Profesora Stonera - na mniej więcej zbliżonym poziomie wrażliwości i nie opuszczać jednocześnie klasycznej literatury pięknej, postanowiłem przeczytać Panią Bovary. I oczywiście przeczytałem. I oczywiście jest to genialna książka, która pokazuje jak bardzo boli niektórych konfrontacja oczekiwań z rzeczywistością. Niesamowicie antypatyczna i toksyczna główna bohaterka i jej uległy mąż. Powieść archaiczna w stylu, ale ciągle aktualna w treści.

Chcąc pozostać - po przeczytaniu Profesora Stonera - na mniej więcej zbliżonym poziomie wrażliwości i nie opuszczać jednocześnie klasycznej literatury pięknej, postanowiłem przeczytać Panią Bovary. I oczywiście przeczytałem. I oczywiście jest to genialna książka, która pokazuje jak bardzo boli niektórych konfrontacja oczekiwań z rzeczywistością. Niesamowicie antypatyczna i...

Książka bardzo przemyślana, dopracowana w szczegółach.
Dobrze nakreślone postacie i przemyślane, zaplanowane wydarzenia.
Aczkolwiek sama fabuła jest trochę mdła. Łamie, baz powodzenia, zasadę "od ogółu do szczegółu", skupiając się na szczegółach, nie doprowadzając do perfekcji szlifu głównego nurtu wydarzeń.
Postacie są krytyką mieszczaństwa, znienawidzonego przez Flauberta. Dlatego postacie pełne są wad, prawie pozbawione zalet.
No i to cholerne zakończenie. Śmierć, śmierć, tragedia, dziecko w ubóstwie... Dlaczego błędy rodziców zawsze muszą odbijać się na niewinnych dzieciach? I dlaczego pan Homais, jedna z najbardziej sympatycznych postaci nam przedstawionych staje się pod koniec kimś zupełnie innym, niesympatycznym? Ech...
Mimo to, cała książka jest bardzo dobra. Polecam!

Książka bardzo przemyślana, dopracowana w szczegółach.
Dobrze nakreślone postacie i przemyślane, zaplanowane wydarzenia.
Aczkolwiek sama fabuła jest trochę mdła. Łamie, baz powodzenia, zasadę "od ogółu do szczegółu", skupiając się na szczegółach, nie doprowadzając do perfekcji szlifu głównego nurtu wydarzeń.
Postacie są krytyką mieszczaństwa, znienawidzonego przez...

odważna jak na owe czasy; dziś p. Bovary wydaje mi się nieco pretensjonalną, irydującą, znudzoną paniusią, która nie umie znaleźć sobie żadnego celu w życiu

odważna jak na owe czasy; dziś p. Bovary wydaje mi się nieco pretensjonalną, irydującą, znudzoną paniusią, która nie umie znaleźć sobie żadnego celu w życiu

W XIX wieku ta książka na pewno robiła wrażenie, ale z perspektywy obecnych czasów jest już nieaktualna. Bohaterka przypomina setki kobiet z paradokumentów w telewizji, a fabuła nie porywa.

W XIX wieku ta książka na pewno robiła wrażenie, ale z perspektywy obecnych czasów jest już nieaktualna. Bohaterka przypomina setki kobiet z paradokumentów w telewizji, a fabuła nie porywa.