Małe kobietki

Życie, z życia, o życiu. Dobre, chociaż miejscami nudne.

Życie, z życia, o życiu. Dobre, chociaż miejscami nudne.

DNF - 17%
Mimo, że klasyki zazwyczaj u mnie wypadają bardzo dobrze, to Małych Kobietek nie dam rady przeczytać. Styl autorki jest przedziwny, taki jakby starała się na siłę wciskać wszędzie jakieś wartości (?). Na dodatek jest to strasznie nudna książka, jakieś zabawy-przebieranki dziewczynek średnio mnie obchodzą. No po prostu typowo nie moja literatura. Szkoda bo czuję, że zraziłam się do samej autorki bardziej niż do książki i nic więcej od niej już nie tknę. Może też miałam za duże oczekiwania po boomie, jakim ta książka była na bookstagramie.

DNF - 17%
Mimo, że klasyki zazwyczaj u mnie wypadają bardzo dobrze, to Małych Kobietek nie dam rady przeczytać. Styl autorki jest przedziwny, taki jakby starała się na siłę wciskać wszędzie jakieś wartości (?). Na dodatek jest to strasznie nudna książka, jakieś zabawy-przebieranki dziewczynek średnio mnie obchodzą. No po prostu typowo nie moja literatura. Szkoda bo czuję, że...

Niestety nie mój klimat. Nie zainteresowała mnie na tyle, by ją skończyć :(

Niestety nie mój klimat. Nie zainteresowała mnie na tyle, by ją skończyć :(

Mnóstwo mnóstwo mądrości życiowej ukrytej pod postacią opowiadania życia czterech sióstr i ich najbliższych. Okraszone humorem, indywidualnością, samorozwojem i dostrzegania tego, co w życiu ważne.
Bardzo ciepła, przyjemna klasyka.

Mnóstwo mnóstwo mądrości życiowej ukrytej pod postacią opowiadania życia czterech sióstr i ich najbliższych. Okraszone humorem, indywidualnością, samorozwojem i dostrzegania tego, co w życiu ważne.
Bardzo ciepła, przyjemna klasyka.

Przesłodzona historia i zbyt uproszczona z drugiej połowy XIX w. Ojciec, pan March na wojnie, matka i cztery córki tęsknią za nim i starają się dążyć do ideału. Nie są bogate ale dobre a do ich ciepła garnie się nawet bogaty, znudzony dziedzic z sąsiedztwa.

Przesłodzona historia i zbyt uproszczona z drugiej połowy XIX w. Ojciec, pan March na wojnie, matka i cztery córki tęsknią za nim i starają się dążyć do ideału. Nie są bogate ale dobre a do ich ciepła garnie się nawet bogaty, znudzony dziedzic z sąsiedztwa.

"Wszyscy byli dla siebie mili i jesteśmy szczęśliwe, mimo, że czasem zdarzy się jakieś nieszczęście". No jest to książeczka starej daty dla młodzieży (a w tej chwili raczej dla dzieci),przekazująca kompletnie nierealistyczny obraz życia, i to nawet nie chodzi o jakieś moralizowanie. Nawet bajki braci Grimm są bardziej życiowe, gdyż występuje w nich zarówno dobro, jak i zło. W "Małych kobietkach" wszystko jest posypane górą cukru, wszyscy są dobrzy, wyrozumiali, robią całe mnóstwo dobrych uczynków, nie mają żadnych złych intencji, walczą ze swoimi wadami, szanują starszych, a nastoletni chłopcy bawią się grzecznie z nastoletnimi dziewczynkami... Z tego wszystkiego to właśnie postać Lauriego jest najbardziej nierealistyczna. Przyznam, że takiej opowieści, w której nie występowałby podstawowy dualizm dobro-zło, to chyba nigdy nie czytałam. Za stara jestem na takie coś.

"Wszyscy byli dla siebie mili i jesteśmy szczęśliwe, mimo, że czasem zdarzy się jakieś nieszczęście". No jest to książeczka starej daty dla młodzieży (a w tej chwili raczej dla dzieci),przekazująca kompletnie nierealistyczny obraz życia, i to nawet nie chodzi o jakieś moralizowanie. Nawet bajki braci Grimm są bardziej życiowe, gdyż występuje w nich zarówno dobro, jak i...

„Małe kobietki” Louisy May Alcott to idealna pozycja do tego, aby zadać pytanie o sens sięgania po klasykę. Jest to przykład takiej klasyki, która wyłamała się poza ramy literatury i doczekała się ekranizacji. Dużo to mówi o popularności książki, która paradoksalnie w ogóle nie powinna zachwycać.

Początek lat 60. XIX wieku, Stany Zjednoczony Ameryki, trwa wojna secesyjna. Pod nieobecność ojca, który z własnej woli pojechał na front, opiekę nad czterema córkami oraz domem samotnie sprawuje matka - Marmee March. Rodzina ledwo wiąże koniec z końcem nie tylko z uwagi na nieobecność głowy rodziny, ale również z powodu jego wcześniejszych nieudanych interesów.

Kanwą całej książki są perypetie Meg, Jo, Beth i Amy, które próbują przetrwać ten czas biedy i rozłąki z ukochanym ojcem, nieustannie wymyślając nowe sposoby na spędzenie wolnego czasu. Ale co mogą robić ubogie dziewczynki w wieku od 16 do 12 lat? W dodatku w XIX wieku na prowincji? Nie za wiele jest dla nich atrakcji, tak jak dla czytelnika nie za dużo tu dramatycznych zwrotów akcji, twistów czy wielopoziomowej intrygi.

A jednak mimo to od „Małych kobietek” naprawdę trudno jest się oderwać! Co zatem sprawia, że w zasadzie tak prosta fabularnie historia, momentami trochę naiwna, momentami wzruszająca w dalszym ciągu porywa czytelników? Moim zdaniem trzy kwestie są w tej książce decydujące. Zacznę od tego, że May Alcott mocno wyprzedziła swoje czasy i w „Małych kobietkach” stworzyła nieoficjalny poradnik na to, jak być dobrą matką (z poszanowaniem pozycji i roli kobiety),w jaki sposób pielęgnować relacje z latoroślami oraz jak przygotować swoje dzieci na trudy życia. A dla samej młodzieży może to być kapitalna lekcja o dorosłości, odróżnianiu dobra od zła, radzeniu sobie z fałszem, pychą, zazdrością, ale też miłością.
Druga kwestia to warstwa psychologiczna „Małych kobietek”. May Alcott moim zdaniem po mistrzowsku nakreśliła relacje panujące między wszystkimi bohaterami książki, którzy sami w sobie również zasługują na osobną uwagę. Autorka stworzyła postaci ciekawe, wielowymiarowe, co też zyskuje atencję czytelnika.

Ważną rolę odgrywa tu też tło, czyli USA lat 60. XIX wieku w zderzeniu z wartościami chrześcijańskimi. To właśnie z nimi May Alcott porównuje ówczesne elity Stanów Zjednoczonych, które przejęły wiele ideałów zachodniej Europy i autorka w „Małych kobietkach” nie szczędzi takim postawom krytyki. Tło tamtych czasów jest ważne również w zapoznaniu się z klimatem Ameryki doby wojny secesyjnej, który jest istotny dla uniwersalnego wymiaru powieści. To wszystko w połączeniu sprawia, że „Małe kobietki” to chociaż literatura sprzed kilku epok, to nadal żywo zajmująca współcześnie.

„Małe kobietki” Louisy May Alcott to idealna pozycja do tego, aby zadać pytanie o sens sięgania po klasykę. Jest to przykład takiej klasyki, która wyłamała się poza ramy literatury i doczekała się ekranizacji. Dużo to mówi o popularności książki, która paradoksalnie w ogóle nie powinna zachwycać.

Początek lat 60. XIX wieku, Stany Zjednoczony Ameryki, trwa wojna secesyjna....

Uwielbiam klimaty XIXw I sama jestem nastolatką, więc ta książka jest idealna dla mnie. Te postanowienia pielgrzymek sprawiały, że sama chcę walczyć że swoimi wadami i być lepszą osobą. Po każdym rozdziale czułam się spokojna i jakby cały trud dnia że mnie uchodził. Do tego w tej powieści nie zabrakło humoru, jak i chwil pełnych napięcia. Świetnie wyważona i pięknie pokazująca wartość rodziny. Zżyłam się z bohaterkami i na pewno sięgnę po kolejną część <3

Uwielbiam klimaty XIXw I sama jestem nastolatką, więc ta książka jest idealna dla mnie. Te postanowienia pielgrzymek sprawiały, że sama chcę walczyć że swoimi wadami i być lepszą osobą. Po każdym rozdziale czułam się spokojna i jakby cały trud dnia że mnie uchodził. Do tego w tej powieści nie zabrakło humoru, jak i chwil pełnych napięcia. Świetnie wyważona i pięknie...

Boring as fuck.
Byłam przekonana, że będzie to piękna historia z przesłaniem i nutką poważniejszych tematów. Otrzymałam zwyczajną opowieść jakich jest pełno na rynku.

Boring as fuck.
Byłam przekonana, że będzie to piękna historia z przesłaniem i nutką poważniejszych tematów. Otrzymałam zwyczajną opowieść jakich jest pełno na rynku.

Jedna z najsłynniejszych powieści amerykańskiej pisarki z przełomu XIX wieku Louisy May Alcott.
„Małe kobietki” to pierwsza część serii książek, które opowiadają o losach sióstr March.

Jest to ciekawa, chociaż odrobinę naiwna historia, w której dorosłej osobie trudno jest być może znaleźć jakikolwiek punkt zaczepienia dla zainteresowania losami dziewcząt, czego nie ułatwia ich irytujące zachowanie oraz pretensjonalny sposób, w jaki zostały napisane dialogi.

Osobiście nie polecam tej powieści. Wolałabym raczej ponownie przeczytać serię „Ania z zielonego wzgórza”, jednak z gustami się nie polemizuje. :)

Jedna z najsłynniejszych powieści amerykańskiej pisarki z przełomu XIX wieku Louisy May Alcott.
„Małe kobietki” to pierwsza część serii książek, które opowiadają o losach sióstr March.

Jest to ciekawa, chociaż odrobinę naiwna historia, w której dorosłej osobie trudno jest być może znaleźć jakikolwiek punkt zaczepienia dla zainteresowania losami dziewcząt, czego nie ułatwia...