Metafora Słonia i jeźdźca jest dla mnie legendarna i w punkt. Obrazowo tłumaczy nam, dlaczego działamy na autopilocie, choć muszę od razu polecić, by tę wiedzę pogłębić lekturą Pułapki myślenia (o myśleniu szybkim i wolnym) Daniela Kahnemana.

Obraz jeźdźca i słonia poznałem w sumie dzięki braciom Heath w bardzo dobrej książce Pstryk!, a jednak jego twórcą jest Jonathan Haidt, za co kłaniam mu się nisko, bo i cały rozdział o "rodzajach" umysłu jest świetną klasyfikacją tego jak podejmujemy decyzje i co wpływa na nasze samopoczucie.

Do połowy książka zapowiadała się, że będę ją stawiał na równi ze wspomnianym Pstryk! i Pułapkami myślenia, ale kilka momentów o miłości, czy o społeczeństwie trochę mnie znudziło i nie porwało niczym nowym. Dużo jest też w drugiej częście bazowania na odkryciach takich autorów jak Mihaly Csikszentmihalyi.

Jest to jednak świetne uzupełnienie wiedzy i lektura nader dobrze oparta o różne badania, dlatego osobiście polecam.

Metafora Słonia i jeźdźca jest dla mnie legendarna i w punkt. Obrazowo tłumaczy nam, dlaczego działamy na autopilocie, choć muszę od razu polecić, by tę wiedzę pogłębić lekturą Pułapki myślenia (o myśleniu szybkim i wolnym) Daniela Kahnemana.

Obraz jeźdźca i słonia poznałem w sumie dzięki braciom Heath w bardzo dobrej książce Pstryk!, a jednak jego twórcą jest Jonathan...

Tak się składa, że zanim sięgnęłam po tą książkę czytałam zarówno o stoicyzmie, jak i buddyzmie, ale nie byłam w stanie w pełni zrozumieć ich założeń ani poczuć, że są trafne. Ta książka doskonale obrazuje i analizuje mądrości starożytnych i wskazuje, które założenia - głównie na podstawie tego, co wiemy z psychologii - mogą być nam realnie pomocne w szczęśliwym życiu.

Część omawianych badań psychologicznych już znałam, część badań nad mózgiem jest już nie do końca aktualna (szybko się rozwijamy w tej dziedzinie),ale i tak najcenniejsze w tym wszystkim są konkluzje autora.

Podobało mi się to szerokie spojrzenie i umiejętność obiektywnego analizowania różnorodnych filozofii pod kątem szczęścia - nie wydaje mi się, żeby ktoś wcześniej to robił. Nie brakuje też przykładów, które pozwalają lepiej zrozumieć konkretne koncepcje.

Myślę, że każdy może dowiedzieć się czegoś ciekawego o sobie i o tym jak funkcjonujemy, wyciągnąć własne wnioski odnośnie tego, co nie pozwala mu być szczęśliwym, a może dodatkowo ktoś wciągnie się w neuronaukę, psychologię albo postanowi czerpać korzyści z buddyzmu. Warto przeczytać, jeśli się tą pozycję zdobędzie (polecam sprawdzić miejskie biblioteki).

Tak się składa, że zanim sięgnęłam po tą książkę czytałam zarówno o stoicyzmie, jak i buddyzmie, ale nie byłam w stanie w pełni zrozumieć ich założeń ani poczuć, że są trafne. Ta książka doskonale obrazuje i analizuje mądrości starożytnych i wskazuje, które założenia - głównie na podstawie tego, co wiemy z psychologii - mogą być nam realnie pomocne w szczęśliwym życiu. ...

Trochę ciekawych rzeczy się dowiedziałam, ale po pierwsze technicznie ta książka to jakaś tragedia, autor totalnie nie potrafi w cytowania i bibliografię, a redakcja nie uznała za stosowne tego uporządkować.
Po drugie za dużo niepotrzebnych uszczypliwości w stronę religii, które były zwyczajnie nie na miejscu imo.
I wreszcie po trzecie, oh boi, rzucanie tekstami o tym, że co nas nie zabije, to nas wzmocni i że z każdego traumatycznego doświadczenia możemy wyciągnąć coś dobrego, czegoś się nauczyć, zaraz po rzuceniu przykładem molestowania i gwałtu... No nie. Bardzo duży niesmak.

Trochę ciekawych rzeczy się dowiedziałam, ale po pierwsze technicznie ta książka to jakaś tragedia, autor totalnie nie potrafi w cytowania i bibliografię, a redakcja nie uznała za stosowne tego uporządkować.
Po drugie za dużo niepotrzebnych uszczypliwości w stronę religii, które były zwyczajnie nie na miejscu imo.
I wreszcie po trzecie, oh boi, rzucanie tekstami o tym, że...

Autor, zapoznawszy się ze sztandarowymi dziełami, podejmuje próbę wyzbycia się uprzedzeń wobec różnych doktryn i religii, starając się wyłuskać z nich to, co uważa za najbardziej wartościowe.

Autor, zapoznawszy się ze sztandarowymi dziełami, podejmuje próbę wyzbycia się uprzedzeń wobec różnych doktryn i religii, starając się wyłuskać z nich to, co uważa za najbardziej wartościowe.

Książka, która ludowe mądrostki pokroju "Pieniądze szczęścia nie dają" zderza z krytykującymi je badaniami ankietowymi weryfikującymi ich poprawność.

Wiele z nich, o dziwo, wychodzi z tego zderzenia bez większych uszczerbków. Można się zaskoczyć.

Książka, która ludowe mądrostki pokroju "Pieniądze szczęścia nie dają" zderza z krytykującymi je badaniami ankietowymi weryfikującymi ich poprawność.

Wiele z nich, o dziwo, wychodzi z tego zderzenia bez większych uszczerbków. Można się zaskoczyć.

Czytanie o niczym z wrażeniem, że autor poszedł na łatwiznę, chcąc zdobyć czytelników pisaniem o rzeczach pięknych i wzniosłych, kopiowanych wiele, wiele razy w wielu książkach, dających codzienności słodyczy i przesady, podczas gdy, jak to przyszło na człowieka XXI wieku, takie wartości przelatują obok nich, swoje się wie i wedle swoich potrzeb żyje, i po swojemu szczęście się określa. Człowiek płytki głębokim się nie stanie. Potrzeby nasze wypływają nieustannie na płycizny. Skutek uboczny ewolucji.
W dodatku autor przegrał u mnie. Stwierdził, że moralność powiązana jest z religią.
Ma jednak plusa za chęci szerzenia dobra. Lepiej jednak gdyby takie pisanie zastąpił bardziej konstruktywnymi czynami. Z pisania o tym nic nie ma, a czynami coś można zmienić, poprawić, można czegoś dokonać, co choćby w najmniejszym stopniu wniesie szczęście w życie potrzebującego go człowieka.

Czytanie o niczym z wrażeniem, że autor poszedł na łatwiznę, chcąc zdobyć czytelników pisaniem o rzeczach pięknych i wzniosłych, kopiowanych wiele, wiele razy w wielu książkach, dających codzienności słodyczy i przesady, podczas gdy, jak to przyszło na człowieka XXI wieku, takie wartości przelatują obok nich, swoje się wie i wedle swoich potrzeb żyje, i po swojemu szczęście...

Jonathan Haidt to psycholog społeczny, nie otrzymujemy więc typowego poradnika, lecz pozycję popularnonaukową poruszającą wiele dziedzin życia. Religia, ewolucja grupowa, stosunek do pracy, anatomia układu nerwowego, traumatyczne przeżycia czy codzienne relacje międzyludzkie - poruszone tematy pozwolą na zastanowienie się nad swoim osobistym szczęściem i być może podjęcie kroków w celu poprawy stylu życia.

Narrator audiobooka w języku angielskim ma przyjemny, głęboki głos.

Jonathan Haidt to psycholog społeczny, nie otrzymujemy więc typowego poradnika, lecz pozycję popularnonaukową poruszającą wiele dziedzin życia. Religia, ewolucja grupowa, stosunek do pracy, anatomia układu nerwowego, traumatyczne przeżycia czy codzienne relacje międzyludzkie - poruszone tematy pozwolą na zastanowienie się nad swoim osobistym szczęściem i być może podjęcie...

Badania nad poszukiwanym przez tak wielu "szczęściem".
Autor próbuje dowieść na podstawie najnowszych badań, oraz wielkich myśli filozoficznych, z czego można czerpać szczęście, co przynosi szczęście człowiekowi, jakie w ogóle są rodzaje szczęścia.
Czyli filozofia Wschodu - medytacja, oraz podejście zachodnie, czyli czerpanie szczęścia z posiadania, rozwoju osobistego, itp.
Według Haidta, szczęście można "osiągnąć"(nienajlepsze określenie) poprzez połączenie radości wypływającej z wewnątrz i radości zdobywanej przez bodźce zewnętrzne.
Chociaż moim skromnym zdaniem szczęście zdobywa się głównie dzięki poznawaniu siebie, czyli medytację. Dzięki medytacji można cieszyć się każdą odrobiną chwili, każdym oddechem, ranną pobudką, itp. Szczęście to chwila obecna.
Nawet będąc zamkniętym w więzieniu można być szczęśliwym, ciesząc się, że nadal jest się żywym.
Oczywiście większość ludzi ze mną się nie zgodzi, zresztą potwierdzi to Wam ta książka. Ludzie odnajdują szczęście głównie w posiadaniu i zdobywaniu pozycji w społeczeństwie.
Chociaż nie jestem pewien czy przypadkiem ta kwestia nie jest poruszona głębiej w "Prawym umyśle", tego samego autora.
Czytałem te dwie pozycje rok temu, jedna po drugiej, więc mogłem coś pomylić.

Badania nad poszukiwanym przez tak wielu "szczęściem".
Autor próbuje dowieść na podstawie najnowszych badań, oraz wielkich myśli filozoficznych, z czego można czerpać szczęście, co przynosi szczęście człowiekowi, jakie w ogóle są rodzaje szczęścia.
Czyli filozofia Wschodu - medytacja, oraz podejście zachodnie, czyli czerpanie szczęścia z posiadania, rozwoju osobistego, itp....

Zaskakująco inspirująca treść jak na książkę o tak niepozornym tytule. Autor dokonuje w niej przeglądu najważniejszych koncepcji filozoficznych dotyczących poczucia szczęścia i ocenia ich spójność z najnowszym dorobkiem psychologii ewolucyjnej. Szczególnie wnikliwie opisuje naturę moralności oraz jej wpływ na poczucie szczęścia. Przedstawia kilka autorskich i odważnych idei, łączących w sobie takie skrajności jak buddyzm z chrześcijaństwem, liberalizm z konserwatyzmem. Jednocześnie łącząc tak skrajne żywioły nie popada w obłęd relatywizmu. Większość swoich przemyśleń podpiera biologiczną naturą ludzkiego umysłu. Jedyny minus to kilka błędów redakcyjnych, które niekiedy bezpowrotnie niszczą sens całego akapitu. Jasność myśli i esencjonalność języka można śmiało przyrównać do dzieł Stevena Pinkera i Matta Ridleya.

Zaskakująco inspirująca treść jak na książkę o tak niepozornym tytule. Autor dokonuje w niej przeglądu najważniejszych koncepcji filozoficznych dotyczących poczucia szczęścia i ocenia ich spójność z najnowszym dorobkiem psychologii ewolucyjnej. Szczególnie wnikliwie opisuje naturę moralności oraz jej wpływ na poczucie szczęścia. Przedstawia kilka autorskich i odważnych...