Jak kocham książki pani Marty tak tutaj nie ogarniałam co się dzieje i w jakim czasie się znajduję. Mam wrażenie, że autorka skacze niemiłosiernie i bez uprzedzenia między różnymi momentami w czasie i naprawdę ciężko jest się połapać. Być może to wina tego, że z tej serii przeczytałam tylko Nomen Omen i to dość dawno. Tutaj myliły mi się siostry bardzo często. No szkoda. Może dam szansę jeszcze raz tej historii jak przeczytam Toń.

Jak kocham książki pani Marty tak tutaj nie ogarniałam co się dzieje i w jakim czasie się znajduję. Mam wrażenie, że autorka skacze niemiłosiernie i bez uprzedzenia między różnymi momentami w czasie i naprawdę ciężko jest się połapać. Być może to wina tego, że z tej serii przeczytałam tylko Nomen Omen i to dość dawno. Tutaj myliły mi się siostry bardzo często. No szkoda....

Uwielbiam historie o Sistrach Bolesnych są magiczne w każdym słowa tego znaczeniu

Uwielbiam historie o Sistrach Bolesnych są magiczne w każdym słowa tego znaczeniu

Bardzo mroczna historia.
Okrutne wręcz opowiadanie,pełne ludzkich tragedii, zniszczenia i zwłok ale jednocześnie dające początek niesamowite silnym i wspaniałym postacią.
Tu znajdziecie odpowiedź skąd tyle siły w siostrach Bolesnych.

Bardzo mroczna historia.
Okrutne wręcz opowiadanie,pełne ludzkich tragedii, zniszczenia i zwłok ale jednocześnie dające początek niesamowite silnym i wspaniałym postacią.
Tu znajdziecie odpowiedź skąd tyle siły w siostrach Bolesnych.

Marta Kisiel przyzwyczaiła nas do literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej. Ta książka jest zupełnie inna. Mroczna i pełna bolesnych (nomen omen) wspomnień z powojennego Wrocławia. Ale to nadal przyjemna lektura.

Marta Kisiel przyzwyczaiła nas do literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej. Ta książka jest zupełnie inna. Mroczna i pełna bolesnych (nomen omen) wspomnień z powojennego Wrocławia. Ale to nadal przyjemna lektura.

Czesciowa powtorka z 2 tomu :)

Czesciowa powtorka z 2 tomu :)

W wigilijny poranek Salka i Nidaś wyjeżdżają do domu na święta. Na ulicy Lipowej 5 zostają tylko Matylda i Jagoda Bolesne. Matylda „nie praktykuje” świąt, zresztą nie ma powodu do radości, siostry Bolesne „dopiero co pochowały siostrę, w ogrodzie dynda im ojciec nieboszczyk”. Kiedy w końcu na Lipowej zapada cisza, Matylda wraca myślami do powrotu na Lipową przez „to przeklęte miasto ruin, zgnilizny i szczurów” i wydarzeń, które potem nastąpiły. Zmiana Breslau we Wrocław, przejęcie władzy przez komunistów, przesłuchania i spotkanie ze strzygoniem Ramzesem. Przeprawę w głąb czasu „Wrocław. Breslau. Wratislavia. Vratislav.
Miasto feniks, miasto strzyga. Płonęło w ogniu. Tonęło w bagnie. Padało pod naporem wroga. I za każdym razem wyrastało na nowo, za każdym razem wracało do żywych.”

Opowiadanie „Toten Räume” utrzymane jest w mrocznej konwencji „Płaczu” czy „Toni”. Wreszcie dowiadujemy się, jak doszło do spotkania Ramzesa z Matyldą. Poznajemy też powojenną historię sióstr i co spowodowało, że Matylda stała się tak zgorzkniała a Mila była jaka była. Tylko Jadze udało się zachować pogodę ducha i cieszyć życiem.

Krótkie, zaledwie 70-stronicowe opowiadanie ukazuje to, co w twórczości Kisiel najlepsze, ironię, sarkazm, zamiłowanie do literatury romantycznej i znajomość historii Wrocławia/Breslau.

Ałtorka (pisownia celowa, bo tak się tytułuje sama autorka) jak wiadomo „nie umie w opowiadania”, więc znowu udało jej się napisać genialne opowiadanie.

„Toten Räume” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich wielbicieli sióstr Bolesnych i warsztatu Marty Kisiel.

Serdecznie polecam.

W wigilijny poranek Salka i Nidaś wyjeżdżają do domu na święta. Na ulicy Lipowej 5 zostają tylko Matylda i Jagoda Bolesne. Matylda „nie praktykuje” świąt, zresztą nie ma powodu do radości, siostry Bolesne „dopiero co pochowały siostrę, w ogrodzie dynda im ojciec nieboszczyk”. Kiedy w końcu na Lipowej zapada cisza, Matylda wraca myślami do powrotu na Lipową przez „to...

Jeżeli jest coś, na co czekali fani „Cyklu wrocławskiego” Marty Kisiel, to „Toten räume” jest właśnie tym!

Salka i Niedaś wyjeżdżają na wigilię do domu rodzinnego, zaś siostry Bolesne pozostają same ze sobą przy Lipowej 5. Właśnie tego wieczoru Matylda przenosi się we wspomnieniach do wigilii sprzed 65 lat, kiedy to na jej drodze stanął przebudzony strzygoń.

Tak! Jeśli byliście ciekawi, jak zaczęła się znajomość Matyldy i Ramzesa, to to krótkie opowiadanie udziela odpowiedzi na to pytanie.
Nie! Jeśli spodziewacie się romantycznej i słodkiej historii, na pewno jej tutaj nie znajdziecie. Jak to bowiem u Kisiel bywa, historia nie jest ani prosta, ani oczywista.

Opowiadanie przenosi nas bowiem do 1945 roku, w pierwsze miesiące po wyzwoleniu, do powojennego Wrocławia. Miasto legło w gruzach tak samo, jak i jego mieszkańcy. Każdy próbuje przetrwać na swój sposób. Nie inaczej jest w przypadku sióstr Bolesnych. Te wraz z matką wracają do rodzinnego domu, który jak wszystko wokół popadł w ruinę. Gnój, głód, smród, brud, rozkładające się trupy… To nie jest historia dla wrażliwego czytelnika. Stajemy oko w oko z tragizmem i brutalnością wojny i jej następstw. Trafiamy w martwe przestrzenie. W tych okolicznościach poznajemy wraz z Jagą jej przyszłego męża, obserwujemy początki dziwnego zachowania Mili, czy wreszcie wraz z Matyldą natrafiamy na przedwiecznego upiora.

To, za co uwielbiam pióro Marty Kisiel, to sarkazm i ironia, na które znajdzie miejsce nawet w swoich najtrudniejszych tekstach, a którymi przerzucają się moje ulubione siostry:
„- A daj ty mi święty spokój z pierniczkami. Mam po nich zgagę.
- To nie zgaga, to charakter”.
No uwielbiam! Tak samo, jak jej umiejętność wplatania fantastyki nawet w tak mroczne zakamarki historii oraz charakternych bohaterów zapadających w pamięć i serce.

Pamiętajcie, temu opowiadaniu znacznie bliżej do mrocznego „Płaczu” czy „Toni” niż zabawnego „Nomen omen”. Niemniej dla miłośników tej serii to moim zdaniem pozycja obowiązkowa!

Jeżeli jest coś, na co czekali fani „Cyklu wrocławskiego” Marty Kisiel, to „Toten räume” jest właśnie tym!

Salka i Niedaś wyjeżdżają na wigilię do domu rodzinnego, zaś siostry Bolesne pozostają same ze sobą przy Lipowej 5. Właśnie tego wieczoru Matylda przenosi się we wspomnieniach do wigilii sprzed 65 lat, kiedy to na jej drodze stanął przebudzony strzygoń.

Tak! Jeśli...

Opowiadanie o losach sióstr Bolesnych w okresie wyzwolenia Wrocławia w 1945 roku do łatwych nie należało. Rozwalony dom, brak jedzenia, trupy usłane na ulicach. Każda z sióstr poradziła sobie z okrutną rzeczywistością w inny sposób.

„- Nie widzisz? Tu się otwiera, ślepa wrono.
- Ależ dziękuję, stara czaplo.”

https://www.youtube.com/@angelic_on_point

Opowiadanie o losach sióstr Bolesnych w okresie wyzwolenia Wrocławia w 1945 roku do łatwych nie należało. Rozwalony dom, brak jedzenia, trupy usłane na ulicach. Każda z sióstr poradziła sobie z okrutną rzeczywistością w inny sposób.

„- Nie widzisz? Tu się otwiera, ślepa wrono.
- Ależ dziękuję, stara czaplo.”

https://www.youtube.com/@angelic_on_point

Nie moge ukryć, że ilość cierpienia i okrucieństwa w tym opowiadaniu przyprawiła mnie o ciarki. Jednak rozumiem, dlaczego one się pojawiły i jakie miały pełnić zadania. Mogłabym przeczytać znacznie więcej o siostrach Bolesnych.

Nie moge ukryć, że ilość cierpienia i okrucieństwa w tym opowiadaniu przyprawiła mnie o ciarki. Jednak rozumiem, dlaczego one się pojawiły i jakie miały pełnić zadania. Mogłabym przeczytać znacznie więcej o siostrach Bolesnych.

Wyzwanie LC sierpień 2023. Wreszcie trafiłam na fajną wyzwaniową lekturę. Może nie sięgnę po całą serię, gdyż to nie moje klimaty, ale historia mnie wciągnęła, Wrocław też miał w tym udział :-) .

Wyzwanie LC sierpień 2023. Wreszcie trafiłam na fajną wyzwaniową lekturę. Może nie sięgnę po całą serię, gdyż to nie moje klimaty, ale historia mnie wciągnęła, Wrocław też miał w tym udział :-) .