Ryszard Stocki, autor "Nieobliczalnego eksperymentu", już na samym wstępie podkreśla, że niniejsza pozycja przeznaczona jest przede wszystkim dla katolików. Niestety, po sumiennej lekturze dzieła, można odnieść wrażenie, że przeznaczona jest ona raczej dla zagorzałych konserwatystów, przeciwników wolności samostanowienia, rasistów i homofobów.

Rozpocząć należy od krótkiego komentarza dotyczącego pierwszego rozdziału książki - Autor nie jest ekspertem w dziedzinie zdrowia i medycyny. Możliwe, że z tego powodu przytacza on jedynie takie wyniki badań, które potwierdzają jego tezy powtarzające się przez resztę książki, całkowicie pomijając badania mogące zakwestionować jego stanowisko. Niektóre z poglądów Autora są wyjątkowo osobliwe - zdaje się np. sugerować, że skuteczniejszym od szczepień środkiem do walki z epidemią COVID jest zaufanie Bogu i pozbycie się lęku przed śmiercią (s.264).

Największym minusem książki jest brak obiektywności i tendencyjność. Warto posłużyć się przykładem: drugi rozdział Autor rozpoczyna od historii katolickiej dziewczyny pochodzącej z plemienia Tutsi, której wiara w Boga i Kościół pomogła przetrwać dramatyczne czasy. Niestety, w całej historii (do której Autor wraca później kilkukrotnie) nie pojawia się ani jedno zdanie na temat roli Kościoła Katolickiego, którego członkowie planowali i brali aktywny udział w masakrach (...do których dochodziło także w kościołach, gdzie Tutsi szukali schronienia). Możliwe, że Autor uznał ten fakt za nieistotny, ponieważ po ponad dwudziestu latach od ludobójstwa Kościół przeprosił wiernych za swój czynny udział.

Autor poświęca wiele stron maszynopisu aby przekonać czytelnika do swoich poglądów: chwali rządowy program 500+ (s.128); traktuje masturbację w wieku dorastania jako grzech, który powoduje odejście od Kościoła i gwarancję braku wierności w przyszłym małżeństwie (s.134); zgadza się z opinią Johna Patricka, że "być może niepełnosprawne dzieci istnieją, aby rozwiązać problem przestępczości wśród nieletnich" (!s.166); twierdzi, że największym dzisiejszym wyzwaniem w edukacji jest wyrzucenie państwa zarówno ze szkół jak i z Kościoła - zdaniem autora państwo korumpowało Kościół i wypaczało jego przesłanie już od V wieku (s.186); proponuje system edukacji, w którym nauczycielami mogą być tylko praktykujący katolicy (s.193) jako przykład idealnej uczelnii z fundamentalnym zestawem przedmiotów przytacza Augustine College, gdzie można uczyć się przedmiotów takich jak 'nauka, medycyna i wiara', 'czytanie Pisma Świętego', czy 'historia myśli chrześcijańskiej' (s.200); krytykuje psychologiczny wpływ mediów, albowiem mogą spowodować wzrost zainteresowania środkami antykoncepcyjnymi (s.222).

Jednym z głównych wątków książki jest stan nauki i system edukacji. Autor wartościuje naukowców na dobrych i złych poprzez kryterium określające czy są wierzący czy nie (!). Tym samym wierzący W.K. Heisenberg (który odpowiadał za plan stworzenia bomby atomowej dla rządu Hitlera) jest przez autora ceniony, albowiem mimo bycia naukowcem przyznawał się do wiary w Boga (s.170). Z drugiej strony - Albert Einstein (który poza wybitnymi odkryciami naukowymi był jednym z najważniejszych działaczy na rzecz pokoju na świecie) nie jest przez Autora ceniony, ponieważ miał nieślubną córkę, z której matką co prawda się później ożenił, ale po kilkunastu latach rozwiódł (s.175).

Autor wielokrotnie przejawia rasistowskie i homofobiczne poglądy - woli m.in. zatrudnić 'murzyna' niż ghostwritera (s.216),w innym miejscu krytykuje psychologiczny wpływ mediów, albowiem 'mogą zmienić postawę wobec homoseksualistów na bardziej przychylną' (s.222). Autor otwarcie przyznaje, że nie zgadza się z liberalistycznymi poglądami, a decezyje o legalizacji aborcji, eutanazji na życzenie czy obowiązkowej edukacji seksualnej uznaje za zaburzenie moralnego porządku (s.249).

Biorąc po uwagę wyżej przytoczone fragmenty książki i będąc jednocześnie przesiąknięty troską o przyszłość człowieka i naszej planety nawiąże do podtytułu ("Jak mądrze żyć w XXI wieku")
- nie róbmy sobie takiej krzywdy, żyjmy niemądrze.

Ryszard Stocki, autor "Nieobliczalnego eksperymentu", już na samym wstępie podkreśla, że niniejsza pozycja przeznaczona jest przede wszystkim dla katolików. Niestety, po sumiennej lekturze dzieła, można odnieść wrażenie, że przeznaczona jest ona raczej dla zagorzałych konserwatystów, przeciwników wolności samostanowienia, rasistów i homofobów.

Rozpocząć należy od...