Jeśli ktoś wam powie, że warto przeczytać, bo są anegdotki i humor, to ja wam mówię, że nie.

Jeśli ktoś wam powie, że warto przeczytać, bo są anegdotki i humor, to ja wam mówię, że nie.

Potężne tomiszcze poświęcone podróżom, a w zasadzie życiu podróżników w Europie. Zawiera mnóstwo ciekawostek i anekdot przedstawianych przez różnych podróżników z różnych krajów i czasów. To niemal jak wywiad, bo na każdy temat autor zamieszcza cytaty z dzienników. Dzięki temu, możemy zobaczyć na co zwracali uwagę podróżnicy (np. średnio interesowały ich zabytki, za to uwielbiali wszelkie anomalie),w co wierzyli, w co wątplili i jak konfabulowali.
Wachlarz spostrzeżeń jest przebogaty - dotyczy bezpieczeństwa, kuchni, zamożności, ilości relikwi, a nawet urody kobiet. Szkoda tylko, że styl książki jest dosyć chaotyczny i wymaga sporego skupienia.

Potężne tomiszcze poświęcone podróżom, a w zasadzie życiu podróżników w Europie. Zawiera mnóstwo ciekawostek i anekdot przedstawianych przez różnych podróżników z różnych krajów i czasów. To niemal jak wywiad, bo na każdy temat autor zamieszcza cytaty z dzienników. Dzięki temu, możemy zobaczyć na co zwracali uwagę podróżnicy (np. średnio interesowały ich zabytki, za to...

Ludzie zawsze podróżowali i w zasadzie pewne rzeczy się nie zmieniają - turysta chce odwiedzić interesujące miejsca, ma pewne obserwacje dotyczące ludzi czy krain, poza tym wiadomo, chce coś zjeść, napić się, odpocząć, czasem zostać dłużej w pewnym miejscu, podjąć edukację itp. Podróżujący po świecie Antoni Mączak sam stanął przed podobnym zagadnieniem, ale jednocześnie miał dostęp do wielu materiałów, wspomnień, pamiętników, archiwaliów dotyczących podróży w XVI i XVII wieku. Książka została napisana w latach 70-tych i mimo, że czasami można dostrzec znak czasów, w których powstała, to cechuje się ogromną wiedzą i erudycją autora. Dużą zaletą jest to, że Antoni Mączak chętnie porównuje obserwacje podróżników z różnych stron Europy - od ziem polskich po Anglię, Niemcy, Francję czy Włochy. Autor wychodzi od typowych podstaw teoretycznych dotyczących podróży: jak wyglądały drogi w omawianym okresie, jak podróżowano, jakich porad udzielano turystom. Dalej autor skupia się już na faktycznym podróżniku w drodze, jak wyglądały gospody, nocleg, w jaki sposób można się było dogadać w obcym kraju, jak rozkładały się koszty podróży, jak zabezpieczyć się finansowo, jak utrzymywać higienę. Nie brak też szerszego kontekstu samego podróżowania i refleksji nad tym zagadnieniem - sensu kulturowego turystyki, obcowania z odmiennymi narodami, tego jakie wnioski i doświadczenia mogli wynieść ówcześni. Mączak spogląda też na podróż przez pryzmat artystów, uczonych historyków, dyplomatów, krytyków i tego co sami odkrywali w podróży. Oczywiście, praca nie wyczerpuje zagadnienia, ale różnorodność tematyczna, zbiór wielu fascynujących postaci przestawia niezwykłą panoramę zjawiska podróży po Europie.

Ludzie zawsze podróżowali i w zasadzie pewne rzeczy się nie zmieniają - turysta chce odwiedzić interesujące miejsca, ma pewne obserwacje dotyczące ludzi czy krain, poza tym wiadomo, chce coś zjeść, napić się, odpocząć, czasem zostać dłużej w pewnym miejscu, podjąć edukację itp. Podróżujący po świecie Antoni Mączak sam stanął przed podobnym zagadnieniem, ale jednocześnie...

Gruntowna i solidna praca na, często przez autora cytowanych, różnorodnych źródłach. Mączak przedstawia komplementarny obraz tytułowego zagadnienia. Czytelnik dowie się w jaki sposób iw jakich warunkach ludzie podróżowali, kto podróżował, co robiono w czasie podróżny, co pomagało, a co stanowiło przeszkodę i wiele wiele więcej. Czyta się świetnie, w tekście przeplatają się anegdotki a nawet ówczesny humor ze źródeł.

Nie pozostaje nic jak tylko polecić, zainteresowanym nowożytnymi podróżami, historią społeczną, a także mentalnością. Myślę, że możne to też być ciekawa pozycja dla ludzi ciekawych podróży w ogóle, gdyż często zauważa się wiele wspólnego dla dawnych i dzisiejszych podróży.

Gruntowna i solidna praca na, często przez autora cytowanych, różnorodnych źródłach. Mączak przedstawia komplementarny obraz tytułowego zagadnienia. Czytelnik dowie się w jaki sposób iw jakich warunkach ludzie podróżowali, kto podróżował, co robiono w czasie podróżny, co pomagało, a co stanowiło przeszkodę i wiele wiele więcej. Czyta się świetnie, w tekście przeplatają się...

Podróżować to marzenie nie tylko chyba moje. Podróżować i w przestrzeni i w czasie. Książka zaspokaja obydwa te pragnienia. Autor na podstawie bardzo bogatego wyboru pamiętników z podróży opisuje, jak podróżowano w renesansie i baroku. Książka obfituje w mnóstwo informacji dotyczących dróg, sposobów podróżowania, gospod, w których się podróżni zatrzymywali, niebezpieczeństw, na jakie byli narażeni, atrakcji turystycznych tamtego okresu itd. Mamy informacje dotyczące higieny, jedzenia z różnych zakątków Europy, rozrywek. Najczęściej jeżdżono dla nauki i zdobycia ogłady, więc czego i gdzie uczono najlepiej, też się można dowiedzieć. Książka miejscami nużąca, ale mimo to niezwykle ciekawa.

Podróżować to marzenie nie tylko chyba moje. Podróżować i w przestrzeni i w czasie. Książka zaspokaja obydwa te pragnienia. Autor na podstawie bardzo bogatego wyboru pamiętników z podróży opisuje, jak podróżowano w renesansie i baroku. Książka obfituje w mnóstwo informacji dotyczących dróg, sposobów podróżowania, gospod, w których się podróżni zatrzymywali,...