Książka bardzo dobra warta przeczytania

Książka bardzo dobra warta przeczytania

Podążając w kierunku Mrocznej wieży wraz z Rolandem i jego ka-tet dotarłem do znanego mi już świata z innej powieści Stephena Kinga, a mianowicie "Bastionu". Tutaj zaznaczę że nie trzeba znać tej książki , jednak stanowi ona dodatkowy smaczek w samej historii.
Przemierzając wymarłe miasto Roland wraz ze swoimi przyjaciółmi postanowił przystanąć i wyjawić długo ukrywaną przeszłość, w tym momencie przechodzimy do tego czym jest "Czarnoksiężnik i kryształ", czyli czwarta część cyklu o Mrocznej wieży, a jest nią historia Rolanda z czasów świetności i rozkwitu jego rodzinnego miasta Gilead, czasów gdy Roland miał 14 lat.
Tutaj składam wielki ukłon w kierunku Stephena Kinga, gdyż cały ten wątek z przeszłości jest doskonale poprowadzony, mamy tutaj wszystko czego może pragnąć miłośnik fantasy, nawet relacje bohaterów zostały doskonale poprzedstawione. Uwielbiam towarzyszy naszego rewolwerowca, zarówno Alaina jak i Cuthbert'a, jednak to Susan i Roland zagarniają dla siebie całą historię, od pierwszego ich spotkania ta dwójka nie tylko skradła wzajemnie swoje serca, ale także i moje, a słowa "niedźwiedź, zając, ryba, ptak" do teraz wzbudzają u mnie spore emocje.

Kończąc już "Czarnoksiężnik i kryształ" w mojej opini to jak dotąd najlepsza powieść z cyklu o Mrocznej wieży, zapewne dlatego że jest to historia oderwana od głównego wątku tej serii, a najgorsze momenty to te w których wracamy do Jake'a, Susannah, oraz Eddiego.

Podążając w kierunku Mrocznej wieży wraz z Rolandem i jego ka-tet dotarłem do znanego mi już świata z innej powieści Stephena Kinga, a mianowicie "Bastionu". Tutaj zaznaczę że nie trzeba znać tej książki , jednak stanowi ona dodatkowy smaczek w samej historii.
Przemierzając wymarłe miasto Roland wraz ze swoimi przyjaciółmi postanowił przystanąć i wyjawić długo ukrywaną...

Czwarta część cyklu Mroczna Wieża S. Kinga Czarnoksiężnik i kryształ mnie nie zawiodła. Duża objętość tomu ok. 800 stron wypełniona jest głównie wspomnieniami z młodości Rolanda, gdy to wraz z dwójką przyjaciół udał się do baronii zewnętrznych. Tam młodzi bohaterowie poddani zostali ciężkim próbom, a sam Roland przeżył swoją pierwszą miłość, ale zdecydowanie nie wszystko było różowe w tej części jego życia. Katet Rolanda czyli jego drużyna nadal podąża w kierunku Mrocznej Wieży i nie zamierza zawrócić.

Czwarta część cyklu Mroczna Wieża S. Kinga Czarnoksiężnik i kryształ mnie nie zawiodła. Duża objętość tomu ok. 800 stron wypełniona jest głównie wspomnieniami z młodości Rolanda, gdy to wraz z dwójką przyjaciół udał się do baronii zewnętrznych. Tam młodzi bohaterowie poddani zostali ciężkim próbom, a sam Roland przeżył swoją pierwszą miłość, ale zdecydowanie nie wszystko...

Pan King jak zwykle wrzuca nas na rollercoaster i to w dodatku z rusztem i termoobiegiem! Ta wyobraźnia mnie już po prostu przeraża, ale i przyciąga.

Kończy się wojna na zagadki z pociągiem Blainem (co było już nużące).W zamian zaczyna się opowieść Rolanda o najważniejszych wydarzeniach z jego życia. Strasznych i pięknych. Niebezpiecznych i nieoczekiwanych. Nieodwracalnych i koniecznych. Niektóre się dłużyły, ale większość porywała na śmierć bez jeńców. Jeśli jeszcze nie kochacie Rolanda, to teraz to już Wasza powinność. Czternastoletni rewolwerowiec ma charyzmę, choć ukazany jest całkiem nieźle młodzieńczy, nieokiełznany charakter. Jego dwaj przyjaciele - Cuthbert i Alain - zdają się bardziej dojrzali, ale to on podejmuje najtrudniejsze decyzje. To on musi wybierać między sercem, a powinnością. To on bierze na siebie odpowiedzialność. Za wszystko. I musi z tym żyć. Po tym emocjonalnym wypraniu przyjdzie się nam spotkać znowu z AI...

Jak to u autora, fabuła jest mocno pokręcona, ocieka wydarzeniami jak niewywirowane pranie. Może dzięki temu dociera do najgłębszych zakamarków umysłu, jednocześnie irytując, powodując dyskomfort i przyciągając magnetycznie? Wyrazistość postaci jest tu atutem, są niezaprzeczalnie prawdziwe i nie ma tu letnich uczuć. Wrogów to zjadałoby się na śniadanie. Kolejny plus to eteryczne ukazanie czystej pierwszej miłości, ogromnej siły wiodącej do unicestwienia, ale niewyobrażalnie pięknej, mocarnej, wręcz martyrologicznej...

Każdy znajdzie tu cząstkę siebie, może nieco wykrzywioną, może wyolbrzymioną, może tę ukrytą albo tę bezwzględną... W tym krzywym zwierciadle ukazane są ludzkie pragnienia, niedoskonałości, motywacje, wyobrażenia...zwłaszcza o sobie.

No i co? Dasz się zabrać w tę dziwaczną, acz przepełnioną prawdziwością opowieść?

Pan King jak zwykle wrzuca nas na rollercoaster i to w dodatku z rusztem i termoobiegiem! Ta wyobraźnia mnie już po prostu przeraża, ale i przyciąga.

Kończy się wojna na zagadki z pociągiem Blainem (co było już nużące).W zamian zaczyna się opowieść Rolanda o najważniejszych wydarzeniach z jego życia. Strasznych i pięknych. Niebezpiecznych i nieoczekiwanych. Nieodwracalnych...

Wspaniała, trzyma w napięciu całe 800 stron!

Wspaniała, trzyma w napięciu całe 800 stron!

Ta część zdecydowanie nie należy do moich ulubionych... Ciężko było mi przez nią przebrnąć...

Ta część zdecydowanie nie należy do moich ulubionych... Ciężko było mi przez nią przebrnąć...

Zbyt długa, nudnawa i przewidywalna. To spokojnie mogły być dwa rozdziały w innej książce a nie pełny tom

Zbyt długa, nudnawa i przewidywalna. To spokojnie mogły być dwa rozdziały w innej książce a nie pełny tom

No i doczekałem się. Jak zresztą sam King przyznaje, on również, ponieważ między pierwszym a trzecim tomem cyklu była dziura, w której brakowało istotnego momentu z kart młodości Rolanda. Autor po 26 latach wraca do tych wydarzeń właśnie w ”Czarnoksiężniku i krysztale”, ale wcześniej bohaterowie mają niedokończone sprawy w pociągu zmierzającym na spotkanie ze śmiercią, bo ”Ziemie jałowe” nie zakończyły się happy endem, pozostawiając czytelników z obgryzionymi paznokciami i nerwowymi tikami…CDN
Ciąg dalszy następuje właśnie teraz, natychmiast, a kiedy nasza czwórka (a w zasadzie piątka z Bumblerem) wychodzi z opałów, Roland opowiada swoją historię, kiedy jako czternastolatek, wraz ze swoimi przyjaciółmi, stają się uczestnikami porywającej intrygi. Roland zakochuje się w kobiecie przeznaczonej komuś innemu a w tle wielkiego uczucia piętrzy się atmosfera spisku, magii, koszmaru.
Wydarzenia w tym tomie w zasadzie są kluczem do głębszego zrozumienia drogi bohaterów, której celem jest mroczna wieża. Stephen King uchyla kolejne drzwi do niesamowicie rozbudowanego świata fantasy, ale w swoim zanadrzu ma jeszcze kilka kart do odkrycia. I jestem pewien, że gra jest warta świeczki.

No i doczekałem się. Jak zresztą sam King przyznaje, on również, ponieważ między pierwszym a trzecim tomem cyklu była dziura, w której brakowało istotnego momentu z kart młodości Rolanda. Autor po 26 latach wraca do tych wydarzeń właśnie w ”Czarnoksiężniku i krysztale”, ale wcześniej bohaterowie mają niedokończone sprawy w pociągu zmierzającym na spotkanie ze śmiercią, bo...

4 tom po poprzednich trzech czytałem chyba głównie z powodu sympatii do Kinga i tego, że bardzo nie lubię porzucać historii.

W końcu ta seria zaczęła się odpłacać, poznaliśmy wiele postaci, które były wielowymiarowe, a ich relacje i "przygody" ciekawe

4 tom po poprzednich trzech czytałem chyba głównie z powodu sympatii do Kinga i tego, że bardzo nie lubię porzucać historii.

W końcu ta seria zaczęła się odpłacać, poznaliśmy wiele postaci, które były wielowymiarowe, a ich relacje i "przygody" ciekawe

Na tym poddalem tomy Mrocznej wieży. Ta czesc była mordujaca moja motywacje. Panna Susan była taka słodko i peirdząca, nie miala w sobie nic z silnej kobiety, a tylko zdurnil się Roland przez nią.
Nie nie, szkoda ze to nie byla wstawka w tak dobre tomy jak powolanie trojki albo Ziemie Jalowe.

Na tym poddalem tomy Mrocznej wieży. Ta czesc była mordujaca moja motywacje. Panna Susan była taka słodko i peirdząca, nie miala w sobie nic z silnej kobiety, a tylko zdurnil się Roland przez nią.
Nie nie, szkoda ze to nie byla wstawka w tak dobre tomy jak powolanie trojki albo Ziemie Jalowe.