AAAAAbsolutnie genialne i unikalne spojrzenie na ziemie zachodnie, czyli przez nas odzyskane, na mieszkańców Lądka i okolic, na relacje polsko-niemieckie i nie tylko. Zerknijcie na inne pozycje Piotrowicza oraz na Horst Krueger "Spocona Idylla"

AAAAAbsolutnie genialne i unikalne spojrzenie na ziemie zachodnie, czyli przez nas odzyskane, na mieszkańców Lądka i okolic, na relacje polsko-niemieckie i nie tylko. Zerknijcie na inne pozycje Piotrowicza oraz na Horst Krueger "Spocona Idylla"

Nie wiem skąd tak niskie noty tej książki i tak mało o niej opinii.
Być może są tu niewielkie fragmenty, które zostały przez autora nieco zbyt mocno przegadane, ale bez wątpienia można stwierdzić, że zna i kocha Sudety i umie tę miłość i wiedzę przekazać. Ale może dostrzec i docenić mogą to tylko ci, którzy sudecką pasję autora podzielają.
Jest to więc pewnie książka dla pasjonatów, zwłaszcza Ziemi Kłodzkiej, na której Zbigniew Piotrowicz mieszka.
Dla mnie osobiście książka jest nieustającym zachwytem moim miejscem, bliskim sercu, oswojonym, wołającym, przyzywającym, którego nieustannie jestem głodna i ciekawa.
Pod wpływem książki powstały dwa wiersze:

"Sudeckość"
SU- nę przed siebie poprzez mgieł prześwity, w poszumie wiatru i słońca przebłyskach.
DE- szcz rozmywa granice i las poi zielony, rzekom rozpuszcza włosy.
TY idziesz obok w rytmie serca i dzielisz ze mną chwile z górami u boku.

SUDETY. Alma Mater, moje wszystko, koniec i początek- drogi do siebie, w górę ku obłokom, kamienna kalwaria, źródło tęsknoty.
We krwi zabiorę je daleko na północ. Pulsują kiedy dotknę skóry, projektują mi sny, budują strukturę białek.

Kiedy wracam, stoją w łagodnym półkolu wzniesionych szczytów. Witają z daleka niebieskawym mirażem, otwartą bramą do mnie samej.
Milczą jak głaz, gdy echo niesie rozedrgane ZOSTAŃ.
16.06.2023r.

"Są bowiem miejsca nam przeznaczone. Takich się nie zostawia"*
Chcę wracać
i stopy ukorzenić w kamienistej glebie.
Chcę poczuć
nieba poruszenie fenu gnane szałem.
Chcę zostać
wśród traw amfiteatru, na gasnącym zboczu.
Nie trwonić
liści przeobrażenia, rozkwitania kwiatów.

Wita mnie ta ziemia
jak matka,
chlebem na progu.
Pod skałą
dom swój stworzę,
leśnym oddam bogom
duszę strudzoną tułaczką.

Tam.
Nie tracąc już ani roku.
(*Z. Piotrowicz "Sudeckość")
21.06.2023r.

Polecam wszystkim pasjonatom Sudetów, ale nie oczekujcie przewodnika takiego jak wszystkie. Raczej odpowiedzi na pytanie- dlaczego Sudety emanują taką siłą przyciągania, że na ten głos odpowiadają tacy artyści jak np Olga Tokarczuk. Ten głos od pierwszego spotkania usłyszałam i ja.

Nie wiem skąd tak niskie noty tej książki i tak mało o niej opinii.
Być może są tu niewielkie fragmenty, które zostały przez autora nieco zbyt mocno przegadane, ale bez wątpienia można stwierdzić, że zna i kocha Sudety i umie tę miłość i wiedzę przekazać. Ale może dostrzec i docenić mogą to tylko ci, którzy sudecką pasję autora podzielają.
Jest to więc pewnie książka dla...

Trzeba mieć o czym opowiedzieć i trzeba umieć to zrobić. Z pierwszym autor nie ma problemu, z drugim już niestety tak. I z tego niestety zrodziła się tylko przeciętność.

Trzeba mieć o czym opowiedzieć i trzeba umieć to zrobić. Z pierwszym autor nie ma problemu, z drugim już niestety tak. I z tego niestety zrodziła się tylko przeciętność.

Ciekawe wspomnienia, czasami ocierające się o esej, szczególnie dla osób zainteresowanych polskimi Sudetami. Czyta się szybko i przyjemnie. Polecam.

Ciekawe wspomnienia, czasami ocierające się o esej, szczególnie dla osób zainteresowanych polskimi Sudetami. Czyta się szybko i przyjemnie. Polecam.